Day in the life (special edition) #53 Donderdag 23 november 2023

De afgelopen weken zijn er wat minder vaak blogs online gekomen, maar vanaf nu ga ik proberen om dat weer trouw op te pakken. Op het moment van schrijven ben ik precies een week getrouwd en ik beleef nu mijn eerste schrijfdag als Mirjam de Graaf 😉 Het leek me leuk om in dit blogbericht nog eens terug te blikken op onze trouwdag, vergezeld van een aantal prachtige foto’s, gemaakt door Matthijs Voskuil (echt een topfotograaf!).

In de dagen voor de bruiloft vroeg iedereen aan me of ik al zenuwen had, maar daar heb ik geen tel last van gehad. Wel werd ik op 23 november om 3 uur ’s nachts wakker en kon niet meer slapen, gewoon omdat ik ontzettend veel zin in de dag had. Om kwart over 6 ’s morgens kwam de kapper. Ondertussen zat ik nog teff pap te eten, samen met Anna Laura. Mijn ouders lagen nog op bed (op mijn orders).

Nadat mijn haar en make-up waren gedaan was het tijd om m’n jurk aan te doen. O, wat was dat leuk en wat ging het makkelijk. Het was inmiddels halfacht en ik had een appje van Jaap gekregen waarin hij vertelde dat de bloemen er nog niet waren. Gelukkig hadden we een ruime planning en hoorde ik om kwart over acht toch de motor van de Nissan Figaro ronken en stond Jaap niet veel later voor de deur.

Na een korte stop bij mij thuis, zijn we naar het Schaffelaarsebos gereden. Verschillende fotolocaties zijn de revue gepasseerd toen we op zoek waren, tot ik besloot gewoon in de buurt te blijven. In het Schaffelaarsebos hadden we onze eerste date, dat was alleen meer leuk. Ik kende onze fotograaf al, hij heeft ooit ook mijn portretfoto bij het LCJ gemaakt en we hadden vaker contact gehad en ik dacht dat Jaap het ook wel goed met hem zou kunnen vinden. Dat bleek zeker zo te zijn en daardoor verliep de shoot heel ontspannen en hebben we er echt van genoten. We hebben veel lol gehad, ook met mijn vriendin en ceremoniemeester Marianne, die met ons mee was. Zij heeft nog een stel ganzen opgejaagd, benieuwd hoe die foto’s zijn geworden. Het bos was in prachtige herfstkleuren, die perfect bij Jaaps pak pasten en het was gelukkig niet modderig. Ook hadden we regelmatig een blauwe lucht en het zonnetje erbij, kortom: we hebben er heel veel geluk mee gehad!

We hebben uiteraard ook een foto laten maken op het bankje waar we tijdens onze eerste date ook op hebben gezeten 😉 Om half elf vertrokken we naar Boerderij de Weistaar waar om 11.23 uur (dat was eigenlijk een grapje, maar volgens mij is het nog gelukt ook) de ceremonie zou plaatsvinden. We werden opgewacht door onze vrienden en familie en dat was echt heel erg leuk. Lindi en Eugene, op wiens kinderen ik talloze zomers heb gepast, waren ook overgekomen uit Engeland, dus dat was super speciaal. Helaas konden George en Yann niet meekomen, maar volgend jaar gaan Jaap en ik hen zeker opzoeken.

De ceremonie was prachtig. We hadden dezelfde trouwambtenaar die mijn beide broers in 2010 en 2013 heeft getrouwd. Destijds werkte ze nog voor gemeente Barneveld, maar inmiddels werkt ze als zelfstandig trouwambtenaar. Tijdens de bruiloft van mijn jongste broer (in 2013) zei ze dat ze mij ook wel wilde trouwen en dat ik een seintje moest geven als het zo ver was. Dat heb ik uiteraard meteen nadat we de datum hadden vastgesteld gedaan en ze was die dag nog beschikbaar.

Mijn neefje en Jaaps nichtje (inmiddels natuurlijk ook Jaaps neefje en mijn nichtje) van 2,5 mochten de ringen geven (ze schelen ongeveer een week in leeftijd). Dat was chaotisch en hilarisch, want de ringen stuiterden op een gegeven moment de trouwzaal door. Volgens de ambtenaar brengt dat geluk 😉

Ook de getuigenspeeches waren leuk en we hebben ontzettend genoten van de ceremonie. Na de ceremonie werden de foto’s gemaakt met onze gasten en vervolgens was het tijd voor de lunch. Voor de anderen waren er belegde broodjes, voor mij was er een maaltijdsalade met glutenvrije broodjes. Tijdens het eten heb ik bijgepraat met Lindi en Eugene, we hadden elkaar vier jaar niet gezien, dus er was heel wat te bespreken. Geen zorgen, tijdens het diner heb ik ook met de andere gasten gepraat 😉

Om 15.00 uur begon de kerkdienst. We reden ernaar toe, maar namen een afslag te vroeg (mijn schuld, sorry Jaap) en kwamen op een privé parkeerterrein uit. Een van de ceremoniemeesters heeft later de auto opgehaald en bij de kerk gezet. Dominee M.A. Sneep uit Bedum (dat ligt boven Groningen) ging voor in onze trouwdienst, op ons verzoek.

Zoals je wellicht weet is vorig jaar een vriendin van mij overleden. In de week dat ik afscheid van haar nam, ging op zondag ds. Sneep voor in Jaaps kerk. Hij preekte toen over Psalm 23 en die preek raakte mij toen heel erg, ik heb hem zelfs een mailtje gestuurd (en de preek een mini-beetje verwerkt in Samen! deel 5 ;-)) om te vertellen hoe blij ik ermee was. Toen Jaap en ik nadachten over onze trouwdienst stonden we al snel voor een dilemma. In wiens kerk gingen we trouwen? Zelf denken we hetzelfde, maar we komen van een heel verschillende achtergrond. Uiteindelijk hebben we voor Jaaps kerk gekozen en hebben we gevraagd of ds. Sneep ons mocht trouwen. Dat mocht zeker, mits hij dat wilde en gelukkig was hij daar zelf enthousiast over. Mocht je de trouwdienst terug willen kijken, dat kan zeker (het plaatje van de livestream is trouwens niet van onze dienst hoor, maar een algemene foto die ze bij de Dorpskerk gebruiken).

Na de kerkdienst was het tijd voor taart. Bij Bakkerij De Antigluut hadden we een volledig glutenvrije (en zelfs lactosevrije) taart besteld en volgens mij vonden de meeste gasten ‘m lekker. Ik heb er in ieder geval van gesmuld.

Na de taart begonnen we al vrij snel aan het diner. Een warm/koud buffet waarbij iedereen werd gevraagd te rouleren tijdens het eten, zodat je steeds naast iemand anders zat. Op die manier heb ik veel gasten kunnen spreken. Het leuke was ook dat het hele diner glutenvrij was, dus ik kon alles eten wat ik maar wilde. Tijdens het eten hebben mijn ouders de meest beschamende foto’s uit mijn kindertijd laten zien (uiteraard) en hield Anna Laura een heel lieve speech.

Jaap ging met ons danken voor het eten, maar op een gegeven moment had mijn neefje R. er genoeg van. Hij riep, tijdens een korte pauze van Jaap, ‘Klaar’ als teken dat hij nu wel lang genoeg gebeden/gedankt had.

We waren rond kwart over 8 klaar met het diner (als ik het me goed herinner) en toen kon de feestavond beginnen. Ook dat was heel erg gezellig en leuk. Jaap en ik hadden zelf ook nog iets grappigs bedacht, we zouden een openingsdans doen. De meeste mensen waren een beetje verbaasd, maar het was een stoelendans met onze nichtjes en neefjes. Ons nichtje van vijf was als eerste af en iedereen vond het heel zielig voor haar (ik ook). Jaap was als tweede af en toen juichte de hele zaal. Ik hield het, zeker als je bedenkt dat ik een omvangrijke jurk had, nog aardig lang vol.

Er werden nog drie stukjes gedaan. Mijn broers hadden het spel ‘So you wanna be a blikjonair’ bedacht. Al ruim een halfjaar verzamelen Jaap en ik statiegeld blikjes en flesjes. Je staat ervan versteld hoeveel er in de bermen belanden. Als ludieke actie hadden alle gasten statiegeldblikjes en flesjes meegenomen en met het spel konden we meer blikjes verdienen, of juist kwijtraken. We deden het niet zo heel goed in het spel, maar ik was echt helemaal afgedraaid. Uiteindelijk moest ik een dansje doen op een of ander gek liedje (die mijn oudste broer en Jaap blijkbaar een keer uit volle borst in de auto hebben gezongen) en daarmee konden we de jackpot winnen. Dat heb ik maar gedaan. De jackpot bleek uiteindelijk goed voor €17,50 te zijn (kwamen we achter toen we bij het boodschappen doen de flessen gingen inleveren).

Jaaps vrienden zongen een lied, die vond ik echt heel erg goed verzonnen. De uitvoering was ook heel goed gedaan. Ook Jaaps familie zong een paar liedjes. En toen was het half 11 en was ik er eerlijk gezegd een beetje klaar mee. Ik was moe en wilde naar huis. Uiteindelijk heb ik het wel volgehouden, je kan het natuurlijk niet maken om op je eigen bruiloft eerder naar huis te gaan, haha. En zo heel erg was het nu ook weer niet.

Mijn broer bracht ons thuis, dat was ook al zo’n ingewikkelde constructie, want de auto moest wel bij ons huis staan, omdat we de volgende dag op huwelijksreis zouden gaan. Maar uiteindelijk kwamen we thuis, in ons prachtige boerderijhuisje. Helemaal kapot, maar we konden terugkijken op een heel geslaagde dag. We zijn echt blij met de keuzes die we gemaakt hebben, bijvoorbeeld de ambtenaar en predikant, maar ook om de bruiloft op één locatie (op de kerk na) te laten plaatsvinden. Hierdoor was er veel minder gehaast en gestress en kon ook mijn vader (wiens verhaal je kunt lezen in No worries) er de hele dag bij zijn!

Ik kijk nu al uit naar de komst van de rest van de foto’s, om nog eens na te kunnen genieten van deze geweldige dag!

Liefs,

Mirjam de Graaf 😉

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•