Voor ik een korte recap van het vorige hoofdstuk geef, wil ik even je aandacht vragen voor het nummer dat dit hoofdstuk heeft: 200. Dat had ik vier jaar geleden niet kunnen bedenken, toen ik begon met het vervolgverhaal. Helaas is het ook het laatste hoofdstuk, maar geen nood! Over een tijdje kan je meer avonturen van de vier vriendinnen lezen, ze krijgen elk een eigen boek – en daarin maken ze herkenbare dingen mee, maar bevinden ze zich ook in compleet nieuwe situaties. In de boeken wil ik wat meer diepgang creëren dan je hier op internet vindt, dus het is zeker een aanrader, ook al heb je de volledige blogserie gelezen.
Vorige week ontving Eva haar diploma, evenals Kyle en Aron. Vandaag krijgt de laatste persoon uit de vriendinnengroep haar diploma. Veel leesplezier!
Nadat Aron zijn diploma had opgehaald was zij aan de beurt. Een klein beetje spannend vond ze het wel, want wat zou Van Eck over haar zeggen? Natuurlijk zou hij James noemen, dat kon niet anders. Maar wat zou hij verder over haar te zeggen hebben?
‘Marit Verhagen, ook al zo’n avonturier’, begon Van Eck zijn toespraak. ‘Want het is echt waar, Marit gaat in Engeland studeren. Op een universiteit waar ze normaal gesproken geen buitenlandse studenten toelaten, niet voor de studie die Marit gaat volgen. Het was nog even spannend, omdat Marit precies tijdens haar examen Engels ontzettende hoofdpijn had, maar gelukkig is het goed afgelopen.’
‘Dankzij u’, flapte Marit eruit, voor Van Eck verder kon gaan.
Haar mentor glimlachte. ‘Het was niets’, zei hij. ‘Dat is wat je doet voor leerlingen. Dat je dit trouwens zo durft te zeggen in de klas, laat zien hoezeer je bent gegroeid de afgelopen jaren. In de vierde klas was je zo stil en teruggetrokken dat ik me daar best wel zorgen om heb gemaakt. Gelukkig had je je vriendinnen en daardoor ben je helemaal tot bloei gekomen, die vriendschap moet je koesteren. En tja … toen we met school aan het einde van de vierde klas naar Engeland ging, viel je als een blok voor James, uit het gastgezin.’ Marit voelde het bloed naar haar wangen stijgen en zag dat James haar plagend een knipoog gaf. Hoeveel hij op had gevangen van Van Ecks speech wist ze niet, hoewel hij de afgelopen jaren echt had geoefend op zijn Nederlands. ‘In de jaren erna kwam je meer en meer tot bloei en nu sta je voor een nieuwe route. Engelse Taal en Literatuur studeren is jou op het lijf geschreven. Want … en dit weet volgens mij bijna niemand van je, jij schrijft graag verhalen. Ik ben benieuwd wat er uit jouw pen allemaal gaat komen. Ook voor jou geldt dat ik zo meteen, als iedereen zijn of haar diploma heeft, een verrassing heb. Maar kom nu eerst je diploma maar tekenen.’
Een beetje onzeker liep Marit naar voren en zette haar handtekening op het diploma. Van Eck schoof haar nog een papier toe. ‘Dit is je diploma in het Engels’, fluisterde hij. ‘Dat kan je overhandigen in Essex.’ Ook dit papier tekende Marit en erna nam ze haar cadeaus van haar mentor in ontvangst. Net als Norah had zij voor een Engelse Bijbel gekozen, dat leek haar het makkelijkst voor volgend jaar.
Nadat zij haar diploma had ondertekende, was Jasper aan de beurt en de uitreiking werd afgesloten met Maud. Precies op het moment dat Maud ging zitten werd er op de deur van het lokaal geklopt en stapte Huurman naar binnen. Voor zich had ze een steekkarretje met daarop twee dozen. Marits hard begon wild te kloppen. Was dat wat ze dacht dat het zou zijn?
‘Zoals beloofd zou er nog een verrassing komen aan het einde van de diploma-uitreiking. Deze verrassing is allereerst voor Lily en Marit, dus als jullie even naar voren willen komen …’
Ze stonden tegelijk op en liepen naar voren, iedereen keek hen afwachtend aan.
‘… voor het examenwerkstuk van tekenen heeft Lily een graphic novel getekend’, vertelde Van Eck. ‘En ik begreep dat Marit voor het verhaal gezorgd heeft. En nu bleek het verhaal van zo’n goede kwaliteit te zijn dat een uitgever hier wel interesse in had. Het officiële contract moet nog getekend worden, maar er kon al wel een speciale oplage gedrukt worden.’
Huurman had de bovenste doos op tafel gezet en open gemaakt en overhandigde Lily en Marit allebei een exemplaar. Vol bewondering keek Marit naar het boek dat ze in handen had. Het was geen grap, op de voorkant stond haar naam, samen met die van Lily. Ze keken elkaar aan en Marit voelde tranen van blijdschap in haar ogen springen. Lily was er niet anders aan toe.
‘Wauw!’ verzuchtte Lily. ‘Hij is prachtig geworden.’
‘Zeker’, beaamde Huurman. ‘Ik ben zo vrij geweest het voorwoord te schrijven. Bij de originele druk kan er eventueel een dankwoord van jullie aan toegevoegd worden. Maar als we dat bij deze speciale oplage zouden doen, was de verrassing eraf.’
Marits gezicht gloeide van blijdschap. Ze had een boek in handen dat ze geschreven had. Samen met Lily, dat wel, maar dat maakte het alleen maar specialer.
‘Iedereen uit de klas krijgt een exemplaar’, vertelde Van Eck. ‘Straks kunnen jullie hem laten signeren door Lily en Marit, maar eerst gaan we een groepsfoto maken.’
‘Supergaaf!’ riep Aron en hij begon te klappen. Al snel volgde er een enthousiast applaus. Dat haar klasgenoten nog energie over hadden om te klappen verbaasde Marit. Haar eigen handen zagen rood van de keren dat ze geapplaudisseerd had.
Lily sloeg een arm om haar heen. ‘Dit hebben we toch maar mooi geflikt.’
‘Inderdaad’, reageerde Marit verbluft, ze kon het nog steeds niet helemaal geloven, maar het was echt waar.
Op aanwijzing van Van Eck stelden ze zich op voor de groepsfoto die genomen werd door Huurman, ze maakte een hele reeks foto’s.?
‘Nu zit er vast iets bij wat geschikt is om boven jullie bedden te hangen’, lachte ze en Marit nam zich voor om dat zeker te doen met de klassenfoto. Op die manier kon ze altijd terugdenken aan haar bijzondere middelbareschooltijd. Toen pap drie jaar geleden vertelde dat ze ging verhuizen had ze niet kunnen voorstellen dat het zo zou verlopen. Het had veel beter uitgepakt dan ze had kunnen dromen. En de toekomst? Die ging ze met vertrouwen tegemoet, want op dit moment had ze het gevoel dat ze de hele wereld aankon.
Heb jij genoten van Friends 4-ever?
Liefs,
Mirjam
Kom me volgen op social media
Jaaaa zeker!!!
Super 🙂
Ja!! Ik ben van plan ook de boeken te gaan kopen als ze uitkomen!
Heel erg leuk! Alvast bedankt!
Jaaaaa zooo leuk! Jammer dat het voorbij is, die boeken ga ik sowieso lezen! 😉 En dat boek van Marit en Lily kwam echt als een verrassing!
Ja, echt jammer hè, dat het voorbij is. Maar er komt gelukkig meer! Heel leuk dat je ook de boeken gaat lezen!
jazeker, ik vond het heerlijk om te lezen. jammer dat het vervolg verhaal is afgelopen. maar gelukkig komen er boeken van.ben zo blij:)!!
Ja, het zeker heel jammer, maar gelukkig komen de boeken. Fijn dat je zo genoten hebt van de vier vriendinnen
Jaahhhh, echt zoo jammer. Kga zoiezo de boeken kopen????
Super!
Weet je al wanneer die boeken uitkomen, of kun je dat nu nog niet echt zeggen? 🙂
Nee, dat kan ik helaas nog niet. Ik hoopte eigenlijk dat ik het eerste boek dit jaar al geschreven zou hebben, maar dat is niet meer gelukt. Ik hoop dat het eerste boek over een jaar kan verschijnen.
Jaaa ik vond ze echt superleukkk!!!!! Ik ga sowieso die boeken kopen!! Succes met schrijven 😉
Super!
Ja! Ik vond het zo leuk om elke dinsdag een nieuw hoofdstuk te lezen, eens wat anders dan gelijk een boek in een uurtje uitlezen:)
Het verhaal was heel leuk en ook heel herkenbaar:)
Ik ga zeker de boeken kopen, ook omdat ik het al 2,5 jaar volg dus het lijkt me geweldig om dan de boeken te kopen, ben echt heel benieuwd!
Voor nu even wennen dat er niet elke dinsdag meer een hoofdstuk online komt, ik denk dat ik volgende week automatisch naar jouw blog ga en dan teleurgesteld ben dat het alweer is afgelopen! Maar ja, het is ook wel goed zo denk ik, hoewel ik wel heel graag had geweten hoe het verder gaat met de meiden! Bedankt voor dit superleuke vervolgverhaal!
Ja, wel leuk om elke week te ‘moeten’ wachten, traint je in geduld, haha. Ik ben blij dat je zo genoten hebt van het vervolgverhaal en ook heel tof dat je de boeken wilt gaan kopen als ze uitkomen. En ja, het zou heel leuk zijn om verder te lezen over de vier meiden, maar wie weet… komt dat in de boeken wel 😉
Graag gedaan! En bedankt voor je bedankje 😉