Vorige week kon je lezen over Eva en Marit die samenwerkten aan een opdracht voor geschiedenis. Het plan was om bij Eva af te spreken, maar dat werd op het laatste moment gewijzigd. Marit ging op zoek naar de juiste manier om Eva te vertellen dat haar moeder niet thuis woonde, maar ze vond het heel lastig. Uiteindelijk kwam het hoge woord eruit. Zegt dat je niks? Check dan even deze link om het vorige hoofdstuk te lezen. Het hoofdstuk van vandaag wordt uit het perspectief van Norah geschreven.
Op de ochtend van haar verjaardag ging alles mis. De batterij van haar telefoon was leeg, waardoor er geen alarm afging. Pas toen haar moeder haar kwam roepen werd Norah wakker. Tijdens het haastige ontbijt ging haar glas melk omver en haar telefoon wilde maar niet opladen, waardoor ze niet eens haar appjes kon checken.
Ze zuchtte diep.
‘Waarom kijk je zo somber?’ Haar broer Rick had kennelijk niets meegekregen van de rampen. ‘Zo erg is het toch niet om zestien te zijn?’
‘Wel als alles misgaat,’ verzuchtte ze.
‘Wat ging er dan allemaal mis?’ informeerde Rick. Hij zat rustig zijn boterhammen te smeren, hij had zeker laat colleges.
‘Te veel om op te noemen,’ zei Norah. ‘Ik moet nu opschieten, anders kom ik ook nog te laat op school, dat zou deze rampendag compleet maken.’
Rick grinnikte. ‘Weet je wat positief is aan zo’n vervelende start?’
Norah wist niet of ze behoefte had aan zijn wijze lessen, maar voor ze iets kon zeggen praatte Rick al verder.
‘Het kan alleen maar beter worden.’
‘Ik waardeer je optimisme,’ zei ze, terwijl ze haar broodtrommel in haar tas stopte. ‘Maar je weet net zo goed als ik dat het zo maar anders kan zijn.’
Rick grinnikte weer. ‘Da’s waar. Maar goed, als het vandaag allemaal tegenzit, denk dan maar aan die leuke cadeaus die je vanavond krijgt, dat maakt vast een hoop goed.’
Er kon een flauw glimlachje vanaf. ‘Ik ben benieuwd,’ zei ze toen ze de keuken uitliep.
Marit, Lily en Eva stonden al op haar te wachten, ze was dus echt laat. Natuurlijk begonnen ze meteen te zingen toen ze haar zagen, zoals ze dat ook bij Lily en Eva hadden gedaan. Bij Marit wisten ze natuurlijk niet dat ze jarig was, maar Norah had de datum meteen op haar verjaardagskalender gezet, zodat ze het volgend jaar wel wist.
‘Ben je niet blij dat je eindelijk zestien bent?’ vroeg Lily toen ze onderweg waren.
‘Jawel, hoezo?’ reageerde Norah geprikkeld.
‘Omdat je zo chagrijnig kijkt,’ antwoordde Eva voor Lily. Ze draaide zich half om en grijnsde.
‘O.’ Ze wist even niet wat ze anders moest zeggen.
‘Is er wat gebeurd?’ wilde Marit weten.
‘Ja,’ antwoordde ze. Een paar seconden zei ze niks. ‘M’n wekker deed het niet omdat de batterij van m’n telefoon leeg was. Hij wilde niet opladen, dus ik ben mobielloos vandaag. En tot overmaat van ramp ging ook m’n melkglas om bij het ontbijt, m’n brood was helemaal papperig. En ik moest zelf de bende opruimen.’
‘Was er niet eens iemand die het voor je wilde doen omdat je jarig bent?’ vroeg Lily verbaasd.
‘Er was niemand, iedereen moest óf vroeger óf later beginnen dan ik. Alleen Rick kwam toen alles alweer was opgeruimd. Dus daar had ik ook niks aan.’
‘Dus je hebt niet eens cadeaus gekregen?’ informeerde Eva.
Norah schudde haar hoofd. ‘Nee, dat ook niet. Al wist ik dat gisteren al wel. Vanavond krijg ik ze. En Ethan komt uit school mee, maar dat had ik volgens mij al gezegd.’
De meiden knikten.
‘Dus eigenlijk valt het wel mee,’ zei ze toen, een stuk vrolijker. ‘Misschien had Rick toch gelijk toen hij zei dat het nu alleen maar beter kan worden.’
‘Natuurlijk had hij gelijk,’ vond Lily. ‘En zelfs als dit een verschrikkelijke pechdag wordt, je hebt altijd ons nog!’
En daar was Norah het helemaal mee eens.
‘Ik wist het wel!’ riep Norah uit. ‘Ik dacht dat het niet erger kon, maar wel dus. Waarom moeten we per se tweetallen of drietallen maken?’
‘Waarschijnlijk omdat die gastgezinnen geen plek hebben voor vier personen,’ suggereerde Eva.
‘Da’s echt onzin,’ zei Lily. ‘Toevallig weet ik dat Thijn met drie vrienden in een gastgezin zat. Ik ga het gewoon vragen aan Groeneveld.’ Ze voegde de daad bij het woord en stond op van haar plek en liep naar het bureau van hun docent Engels.
|Norah, Eva en Marit keken in spanning toe. Door de herrie in het lokaal konden ze niets horen van het gesprek. Iedereen was super enthousiast aan het praten over de Engelandreis. Ongelooflijk dat ze over drie weken al in Engeland zouden zijn. Norah hoopte maar dat Lily iets kon afspreken met meneer Groeneveld.
Lily’s gezicht verraadde niets toen ze terug kwam lopen. Zou het haar dan gelukt zijn? Ze was normaal niet zo goed in het verbergen van haar teleurstellingen.
‘Oké, Groeneveld zei dat ze de indeling maken op basis van de tweetallen en drietallen. Dus ze stoppen dan twee tweetallen bij elkaar. Ik vroeg waarom we dan geen viertal mogen maken en toen zei hij dat het dan niet uitkomt met de klassenverdeling. Maar …’ ze liet haar stemvolume dalen. ‘Volgens mij begreep hij wel dat wij heel graag bij elkaar in het gastgezin willen en hij zei dat we creatief moesten zijn.’
‘Wat bedoelt hij daar dan mee?’ Eva fronste haar wenkbrauwen.
‘Nou, dat we een creatieve manier moeten verzinnen om duidelijk te maken dat we bij elkaar willen zitten.’
‘Ja, maar hoe doe je dat?’ verzuchtte Norah gefrustreerd.
‘Ik weet het!’ Marits ogen fonkelden van enthousiasme. ‘Ik vul in op het formulier dat ik bij Eva in het gastgezin wil. Eva op haar beurt dat ze bij Lily wil en Lily dat ze bij Norah wil. En jij vult dan mijn naam in!’
‘Wauw, supergoed idee!’ Lily pakte haar pen en schreef meteen Norahs naam op. Het duurde even voordat het idee van Marit landde bij Norah, maar ze moest toegeven dat er geen speld tussen te krijgen was. Ze leende Lily’s pen en schreef Marits naam op.
‘Denk je dat dit gaat werken?’ vroeg Eva.
‘Vast wel,’ zei Marit zelfverzekerd.
‘En anders hebben we pech,’ zei Norah nuchter. ‘Hm, bij nader inzien is dit misschien voor mij niet de beste dag om dit te doen.’
‘Niet zo bijgelovig!’ wees Lily haar terecht. ‘Zo ken ik je niet, Noor! Het is juist een supergoed idee van Marit. Ik weet zeker dat het gaat lukken! Ik hoop trouwens wel dat we in een leuk gastgezin komen.’
‘Hm, volgens mijn broers en zussen is het meestal niet zo veel soeps. Volgens mij heeft alleen Abel in een leuk gezin gezeten. Veel van die mensen hebben geld nodig, hè? Daar doen ze het dan voor!’ temperde Norah de verwachtingen.
‘Dat betekent toch niet automatisch dat het vervelende mensen zijn?’ Eva keek een beetje verontwaardigd.
‘Dat is waar,’ zei Norah. ‘En als we bij elkaar komen, maakt het ook niet zoveel uit, toch?’
‘Precies!’ vond Marit.
Norah staarde nog even naar het papier en hoopte maar dat hun trucje zou werken.
En, denk jij dat Marits idee werkt?
Liefs,
Mirjam
Wow wat een origineel plan zeg. Daar zou ik echt niet op zijn gekomen. Echt weer een leuk hoofdstuk om te lezen! ik kijk ook nu al uit naar de hoofdstuk(ken) dat ze in Engeland zijn!
Ik heb ook zo veel zin dat iedereen die hoofdstukken kan lezen, ze zijn zó leuk 🙂 Ik hoop echt dat je de komende verhaallijn zult waarderen!
ik hoop het wel