Friends 4-ever // Hoofdstuk 174 // Lily

In het vorige hoofdstuk kon je lezen over Norah die haar examenstress niet meer goed aankon. Ze snauwde iedereen af, maar uiteindelijk slaagde Ethan erin haar te overtuigen koffie te komen drinken. Hoe gaat het met Lily? Leert zij ook zoveel als Norah?

Met een zucht gooide Lily haar pen neer. Ze kon zich echt niet meer concentreren, haar hoofd leek een groot vergiet te zijn waar alle kennis meteen uitstroomde nadat ze het erin had gestopt. Het liefst pakte ze nu haar tablet, even alle stress van zich aftekenen. Maar dat mocht vanavond pas, als ze dan nog inspiratie had. Het was nu al twee avonden voorgekomen dat ze van zichzelf ’s avonds mocht tekenen, maar dat er niets kwam. Een paar dagen terug had ze Eva’s techniek uitgeprobeerd, dat pomodoro verhaal. Tijdens de pauzes mocht ze tekenen van zichzelf, maar het bleek een stuk moeilijker te zijn om na vijf minuten haar werk weer aan de kant te leggen. Ze keek op de wekker die op haar nachtkastje stond. Kwart over vier. Het was eigenlijk ook wel genoeg voor vandaag. Toch? Of … zou ze daar volgende week spijt van krijgen? Over vijf dagen had ze haar eerste examen al. Maar goed, dat was Nederlands, dus daar hoefde ze niet te veel aan te doen. Maandag kon ze in principe ook nog leren voor het examen kunstgeschiedenis dat ze dinsdag had.
Ze zuchtte nogmaals en besloot toen haar boek dicht te doen. Ze stapelde al haar boeken netjes op elkaar en zorgde ervoor dat haar bureau opgeruimd was. Vervolgens pakte ze haar tablet van haar nachtkastje en liep naar beneden. Daar pakte ze haar telefoon en opende WhatsApp.
Ben er echt een beetje klaar mee. Vanavond iets leuks doen? X
Dat was nog eens een goed idee van Aron.
Ja leuk! Wat? Ik ben er ook klaar mee, houd het voor vandaag voor gezien! X
-Groot gelijk! Rondje wandelen bij het Henschotermeer? X
Klinkt perfect!
Een stuk vrolijker liep Lily naar buiten, waar haar moeder boontjes zat te doppen in een tuinstoel.
‘Ben je klaar voor vandaag?’
‘Min of meer’, antwoordde Lily. ‘Er kon gewoon niks meer bij vandaag.’
‘Heel slim’, meende mam. ‘Weet je … op een gegeven moment kan er echt niet meer kennis bij. Dan moet je eerst een poosje ontspannen voordat je weer gaat leren.’
‘Inderdaad. Ik hoop dat ik nu wel inspiratie heb om te tekenen.’
Lily opende het bestand met de graphic novel over vier vriendinnen. Ze deed een paar pogingen om een nieuw plaatje te tekenen, maar het lukte gewoon niet. Moedeloos sloot ze ProCreate weer af en opende een spelletje op haar iPad, maar ook dat werd ze snel zat.
‘Lukt het niet?’ vroeg mam.
Ze schudde haar hoofd. ‘Dat leren tast m’n creatieve vermogens aan’, verzuchtte ze.
Mam glimlachte. ‘Misschien moet je even wat actiefs doen.’
‘Vanavond ga ik met Aron wandelen’, zei ze. ‘Ik hoop dat dát helpt.’
‘Vast wel’, dacht mam.
Lily keer naar de trampoline waar haar broertje en zusje de grootste lol hadden. Misschien moest zij ook maar even gaan springen, wie weet: hielp het bij het loslaten van de examenstress.

‘Ik ben het leren echt zo zat’, verzuchtte Aron. ‘Het liefst zou ik nu gewoon beginnen aan de examens.’
‘Ja?’
‘Waarom niet? Ik bedoel … ik heb alles al minstens drie keer in m’n hoofd gestampt. Er kan ook gewoon niks meer bij.’
Dat herkende Lily wel. ‘Hm, misschien heb je gelijk. Maar ik ben zo bang dat ik bij m’n examens weer alles vergeet.’
‘Tja … ik kan het me niet voorstellen. Je moet gewoon rustig blijven en dan komt het allemaal goed. En als het écht helemaal misgaat kan je altijd nog een herexamen doen.’
‘Dat is waar, maar liever niet.’
‘Nee, logisch.’ Aron sloeg zijn arm om haar heen en trok haar tegen zich aan. ‘Hoe is het nu verder met je, Lil? Je appt alleen maar over leerwerk en hoever je bent met je samenvattingen, niet over hoe het met jou gaat.’
‘Tja, daar draait m’n leven op dit moment om’, verzuchtte ze. ‘En ik probeer niet te veel te denken aan het afscheid wat volgt als we onze examens hebben gedaan.’
‘Dat snap ik’, knikte Aron. ‘Maar gelukkig zijn er een heleboel mensen waar je geen afscheid van hoeft te nemen.’
‘Dat is waar. Maar …’ Lily aarzelde even, ze wist niet zeker of ze Aron deelgenoot van haar gedachten moest maken. Straks dacht hij weer dat ze niet kon geloven dat hij verliefd op haar was.
‘Maar wat?’
‘Denk je … denk je dat wij het volhouden? Ik bedoel … je hoort vaker van stelletjes die na de middelbare school … uiteindelijk … nou ja, toch uit elkaar groeien.’
Aron trok haar nog dichter naar zich toe. ‘Ben je daar bang voor?’
‘Niet echt’, antwoordde ze. ‘Maar … nou ja, ik zat er pas aan te denken.’
Hij drukte een kus op haar slaap. ‘Het komt goed. Ik kom gewoon iedere week een keertje naar Zwolle. Ik hoorde dat Ethan op woensdagavond wilde komen eten, als ik dat nou ook doe, dan komt het toch helemaal goed?’
‘Ja, dat denk ik wel.’
‘Wat is dat nu?’
‘Oké, je hebt gelijk, dan komt het helemaal goed.’ Lily was al een stuk optimistischer gestemd.
‘Natuurlijk komt het goed!’ Aron kuste haar weer, deze keer op haar lippen en het duurde een hele tijd voor hij haar losliet.
‘Kijk eens hoe mooi!’ Aron wees in de richting van de zon. De lucht had prachtige kleuren en de zon zakte langzaam naar beneden. Iedere minuut veranderden de kleuren. Gebiologeerd stonden ze een tijdje te kijken, tot Lily de tegenwoordigheid van geest had om een paar foto’s te schieten. En met dat ze een foto maakte, kreeg ze een fantastisch idee voor een tekening. Gelukkig maar, het vele leren had toch haar creatieve vermogens niet volledig aangetast.