Zoals ik afgelopen zaterdag beloofd heb: mijn invulling aan de writing prompt waar ik toen over schreef. Ik heb mezelf de opdracht gegeven om er ongeveer 500 woorden over te schrijven. Als er geen limiet is, is het einde namelijk zoek en heb ik namelijk zo weer een boek van meer dan 40.000 woorden liggen. Natuurlijk is dat wel het idee van de writing prompts, dat je inspiratie krijgt voor nieuwe verhalen. Maar ja, het duurt natuurlijk veel te lang om een blogpost van 40.000 woorden te lezen.
Noa was bang. Natuurlijk liet ze dat niet merken en wierp ze slechts een arrogante blik in Williams richting. Die liet zich niet uit het veld slaan. Hij haalde slechts zijn schouders op en zette een stap in haar richting. De afstand tussen hen was nu nog maar twee meter.
‘No, waarom niet?’ Zijn stem was zacht en vol emotie.
Verrast keek Noa naar de zwartharige jongeman voor haar. William was zakelijk, natuurlijk flirtte hij weleens met haar, maar nooit liet hij iets van zijn gevoelens blijken. Ja, zes maanden geleden had hij opeens opgemerkt dat hij wel wat met haar zou willen, maar dat had hij niet serieus bedoeld. Dat wist Noa zeker. Maar zou het nu anders zijn dan? Noa liet die gedachte weer varen, William was altijd al goed geweest in toneelspel. Zo makkelijk moest ze zich niet laten inpalmen door hem.
‘Dat weet je best,’ zei ze uit de hoogte. ‘Dat heb ik je volgens mij de vorige keer uitgelegd!’
William kwam nog dichterbij, slechts een halve meter lucht scheidde hen van elkaar. De geur van zijn aftershave drong door in haar neusgaten.
‘Nee.’ Nog steeds was Williams stem zacht, maar dwingend. ‘Dat heb je niet gedaan.’
‘We zijn jong, onbezonnen…’ begon Noa, in een poging haar ware gevoelens erbuiten te laten. Ze wilde dat William ophield, dat hij zou lachen, een flirterige opmerking zou maken en weer zou verdwijnen. Want hij kwam nu echt te dichtbij. Hij had haar weleens gekust, maar toen had ze meer afstand tussen hen gevoeld dan nu. Zijn emoties waren erbij betrokken. En Noa wist dat, zodra zij die van haar erbij zou halen, ze zich niet meer zou kunnen verzetten.
‘Je was er niet aan toe, dat was wat je me vertelde,’ fluisterde William. ‘Dat was een halfjaar geleden. Je beloofde me dat er je erover na zou denken. Heb je dat gedaan?’
Noa sloeg haar ogen neer, ze hield niet van zijn onderzoekende blik. Ze voelde zich dan kwetsbaar en naakt. William leek dwars door alles heen te kijken.
‘Nou?’ Williams stem klonk deze keer wat harder, ongeduldiger. Noa raapte al haar moed bij elkaar en keek William aan, recht in zijn groene ogen.
‘Een beetje,’ kon ze tenslotte uitbrengen.
Over Williams knappe gezicht viel een schaduw. Hij deed een stap naar achteren en in zijn ogen verscheen een haast minachtende blik.
‘Een beetje?’ herhaalde hij schamper. Even viel er een stilte tussen hen. ‘Elke dag, Noa, elke dag heb ik aan je gedacht. Elke dag hoopte ik dat je wat van je zou laten horen. Elke dag hoopte ik dat ik je zou zien. En nu zie ik je en zeg je me dat je er een beetje over hebt nagedacht.’ De magie was weg, de enige emotie die er nog in Wills stem was overgebleven was woede.
Noa zuchtte. Waarom was het zo moeilijk om eerlijk te zijn tegen William? Net als hij had ze iedere dag aan hem gedacht, ze had tientallen keren op het punt gestaan hem te bellen, maar altijd was er iets wat haar had tegen gehouden. Ze was bang.
Ai, dat zijn 519 woorden geworden. Ik hoop dat je het een leuke invulling vond van de writing prompt. Of ik enig idee heb waar Noa bang voor is? Of William en Noa ooit wel bij elkaar komen? En wat is nu eigenlijk de achtergrond van dit verhaal? Allemaal dingen waar ik nog niet echt over na heb gedacht, maar wat wel interessante vragen zijn om te beantwoorden. Als je over zo’n klein stukje vragen gaat stellen, kan het zo een veel groter verhaal worden. Misschien zelfs wel een heel boek. Daarom sla ik het stukje op en kijk er op een later moment weer naar, wellicht komen er dan meer ideeën om het verder uit te breiden.
Voor degenen die zelf ook schrijven, heb jij wat gedaan met de writing prompt? Of ga je er nog wat mee doen? Ik ben super benieuwd, laat het me dus weten in een reactie!
Liefs,
Mirjam
Wat een leuk verhaal!
Je maakt me nieuwsgierig naar het vervolg van dit verhaal 😉
Goed teken toch?