Ruim anderhalf jaar geleden ontdekte ik de boeken van Irma Joubert. Natuurlijk had ik er al heel veel over gehoord, maar om de een of andere reden spraken ze me nooit zo aan. Tot ik in de zomer van 2018 een van haar boeken las via de e-bibliotheek. En toen was ik verkocht, want wat een fijne schrijfstijl heeft Irma Joubert. Vandaag deel ik een review van een boek dat ik nog niet zo heel lang geleden las.
Specificaties: Historische roman // Mozaïek // 436 blz’s // Nederlands, vert. // 2013
Lettie Louw is een zachtaardige, talentvolle jonge vrouw. Na haar studie keert ze terug naar het dorp waar ze opgroeide, om daar als huisarts aan de slag te gaan in de praktijk die ze van haar vader heeft overgenomen. Marco Romanelli, die ternauwernood het concentratiekamp overleegde, keert in 1945 terug naar zijn ouderlijk huis in Noord-Italië. Zijn gezondheid is vervoest. Op aanraden van zijn broer Antonio, die zich als architect in Zuid-Afrika heeft gevestigd, vertrekt Marco naar Zuid-Afrika, in de hoop dat het warme droge, klimaat hem goed zal doen. Zo komt hij terecht in hetzelfde dorp als Lettie en wordt hij een van haar patiënten. Samen vinden zij liefde en gelijk – maar dan breekt er polio uit …
Kronkelpad is het derde deel in een trilogie over Zuid-Afrika tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Veel personages die een rol hebben gespeeld in de andere twee boeken keren terug en ook Lettie kende ik al uit de andere boeken. Ze heeft een negatief zelfbeeld, wat door haar gedachten en gedrag duidelijk naar voren komt. Het is ontroerend om te lezen hoe Marco ervoor zorgt dat Lettie weer van zichzelf leert houden. Hoewel het best een tijdje duurt voordat Marco ten tonele verschijnt, weet je al dat hij en Lettie een relatie zullen krijgen. Dat vond ik wel een tikkeltje jammer, omdat er best veel tijd besteed werd aan het beschrijven van Letties studietijd, terwijl ik toch al wist hoe dat af zou lopen. Marco en Lettie trouwen en krijgen samen twee dochtertjes. Toen een van de meisjes polio kreeg, deed dat echt ontzettend pijn bij mij, want ik gunde Marco en Lettie zo graag een gelukkig bestaan. Maar Irma Joubert deed er nog een schepje bovenop, wat mijn hart brak. Dat zegt ook wel iets over de manier hoe de auteur haar personages en verhaallijn uittekent. Ze gaan echt voor je leven en ziet het als het ware gebeuren. Ook het onderwerp was interessant, Irma Joubert doet altijd grondig onderzoek en dat merk je als je het boek leest. Hoe heftig polio eigenlijk is, was nog nooit helemaal tot me doorgedrongen, al ken ik iemand die polio heeft gehad.
Het enige echte minpunt van Kronkelpad vond ik het einde. Voor mijn gevoel was het iets te feestelijk, na alle tragische gebeurtenissen uit het boek. Natuurlijk is het fijn dat personages ook weer gelukkig worden, maar het contrast voelde nu iets te groot.
Uiteindelijke beoordeling Kronkelpad: 4,5 ster
Heb jij weleens een boek van Irma Joubert gelezen?
Liefs,
Mirjam
Ik heb alle boeken van Irma Joubert gelezen. Vanaf het begin was ik echt hele grote fan van haar. Haar boeken zijn ook zo lekker dik dus kan je er lang mee doen. Het is echt lang geleden dat ik dit boek heb gelezen. Eens kijken of ik dit jaar misschien weer eens wat kan herlezen dit jaar want ik geniet echt van haar boeken over Zuid Afrika!
Haar boeken zijn echt heerlijk. Ik heb inmiddels meer dan de helft gelezen (5 van de 8) en ben gisteren begonnen in Hildegard. Heerlijk om zo’n dik boek te lezen, maar het leest altijd wel gemakkelijk weg, vind ik.