Ook deze woensdag heb ik weer een prachtig boek om een review over te schrijven. Ik kreeg het voor mijn verjaardag (maar kende het al wel langer) en eigenlijk wilde ik hier later pas een review over schrijven. Tijdens het plannen van de blogposts kwam ik erachter dat dit boek wel perfect past om in de veertigdagentijd te lezen, dus post ik de review nu.
We ontmoeten Judas als kleine jongen en lezen hoe hij zijn vader en broer verliest, hoever zijn moeder gaat om hem in leven te houden en zijn schuldgevoelens over deze hele situatie. Judas is er heilig van overtuigd: de dood van zijn vader en de verdwijning van zijn broer zijn zijn schuld. Iedere dag wast hij zichzelf in de mikwe om rein te worden, maar echt rein voelt hij zich niet. Als hij ook nog zijn vrouw verliest door toedoen van de Romeinen, sluit hij zich aan bij een groep die zich: ‘de zonen’ noemt. Via hen komt hij achter het bestaan van Jezus van Nazaret. In opdracht van de zonen gaat Judas Hem volgen. Deze Man kijkt recht in zijn hart en Judas voelt zich, voor het eerst in zijn leven, weer rein. Uiteindelijk blijken Jezus plannen minder groots dan Judas verwacht en als zelfs het volk zich tegen Hem keert, besluit de teleurgestelde Judas dat het tijd is voor verandering. Het boek leidt tot de climax die we allemaal kennen: Judas verraadt Jezus.
Ik heb inmiddels al drie van Tosca Lee’s boeken gelezen (die in samenwerking met Ted Dekker niet meegeteld) en alle drie werpen ze een frisse, vernieuwende blik op een aspect van het geloof/Bijbels personage.
Iscariot is dat niet anders. We kennen allemaal het verhaal, het slot. Maar kennen we Judas’ karakter echt? Tosca Lee geeft hier een andere verklaring voor zijn verraad en zonder de daad goed te keuren zou dit ook waar kunnen zijn. Judas leefde in een tijd van ‘overspannen messiasverwachtingen’. Het is dus helemaal niet zo gek dat hij dacht dat Jezus de Romeinen zou verjagen. Als wij in die tijd hadden geleefd, hadden we dat misschien ook wel gedacht!
De auteur werkt met een ik-verteller. Het perspectief ligt bij Judas. Meestal houd ik niet zo van boeken met een ‘ik-figuur’, maar bij dit boek vond ik het juist niet erg. Het versterkt het verhaal, je kruipt in de huid van Judas en komt erachter dat jij niet eens zoveel van hem verschilt. Doordat je vanuit dit perspectief naar Jezus’ onderwijs luistert, kom je erachter hoe radicaal Hij was, iets wat ik me normaal niet zo snel realiseer.
Het boek heeft mijn beeld van Judas enigszins bijgesteld en ik kan het iedereen aanraden om dit boek te lezen. Zeker als je van Bijbels-historische romans houdt, maar eigenlijk vind ik het verplichte kost voor iedere christen.
Kende jij dit verhaal al? Zo nee, ga je het boek lezen?
Liefs,
Mirjam
