Creativitijd #7 De erfenis van mijn oma: borduren

Sinds begin dit jaar licht ik regelmatig een van mijn creatieve hobby’s uit onder de noemer creativitijd (en nee, dat is geen typefoutje, maar een woordspeling). Allereerst omdat ik dat leuk vind en als tweede omdat veel van de personages uit mijn boek een hobby hebben die ik met hen deel. Over de hobby van vandaag heb ik echter nog nooit iets geschreven, misschien ook omdat ik er pas heel recent weer meer mee ben gaan doen 😉 Maar wie weet, lees je in de toekomst iets over een bordurend personage! In het bericht van vandaag kan je echter lezen wat deze hobby voor mij betekent en waar ik op dit moment aan werk.

Oma Bok
De moeder van mijn moeder borduurde en als klein meisje kon ik er uren naar kijken. Zo geduldig als dat ze steekje voor steekje borduurde aan een prachtig schilderij. Uiteraard had ik zelf ook een kunstwerk van oma, een soort geboorteschilderij met mijn namen, geboortegewicht, lengte etc. Helaas is mijn oma overleden toen ik nog maar zeven was.

Toen ik jong was vond ik borduren ook erg leuk en op school kreeg ik handwerken. Ik weet nog dat we een keer een soort ‘dobbelsteentje’ moesten maken. Twee kanten bestonden uit een gebreid lapje, twee kanten waren gehaakt (allemaal lossen die vastgenaaid werden tot een soort slakkenhuisje) en op twee kanten stond een borduurwerkje, erin werd een belletje gestopt. Het was echt maar heel klein, maar ik herinner me nog heel goed dat ik samen met mijn moeder zelf een patroontje had ontworpen voor het borduurwerkje: een eendje van kruissteekjes. Verschillende klasgenootjes waren jaloers en vroegen of ze het eendje ook mochten maken. Ik vond het goed, al vraag ik me nu echt af waarom ik niet gewoon voor mezelf opkwam en zei dat ze zelf maar iets moesten verzinnen 😉

Vergetelheid
Het borduren raakte in de vergetelheid, tot ik de zomer van 2012 in Engeland doorbracht en een tijdschrift kreeg met allemaal voorbeelden voor geborduurde kaarten. Borduren werd daarin afgebeeld als iets heel eigentijds en niet iets ‘ouderwets’. Ik vond het superleuk en nam me voor thuis te gaan borduren, wij hadden immers de borduurspullen van mijn oma geërfd. Uiteindelijk heb ik één keer iets gemaakt uit het tijdschrift en het later een keer verkocht op een kleedjesmarkt (heb ik nu uiteraard enorme spijt van) en weer raakte borduren in de vergetelheid.

Zinloze hobby?
Ik denk dat een van de redenen is dat ik het zo snel weer vergat, dat ik borduren altijd zag als iets zinloos. Je kon niet zo veel met het eindresultaat (dacht ik), even vergetend dat ik een prachtig schilderij (de vier seizoenen) van mijn oma bij ons thuis aan de muur heb hangen (die wilde ik heel graag hebben na het overlijden van mijn opa). Maar allereerst hoeft niet alles per se ‘zin’ te hebben, al denken veel mensen daar anders over. Je moet tegenwoordig alleen maar productief zijn, een bijdrage leveren aan de samenleving en zitten borduren op de bank past (wellicht) niet in dat plaatje. Maar borduren is rustgevend en goed voor je mentale gezondheid, dus wat dat betreft heeft het zeker zin (en het is een stuk goedkoper dan therapie).

Twee projecten
De bakken met borduurgarens lagen lekker ruimte in te nemen in ons huis, tot een paar weken geleden. In haar stories liet Naomi zien dat ze op Etsy weer allemaal borduurpatronen had gevonden en ook dat ze er eentje had gekocht. Ik zag een kruissteekpatroon dat mij wel aansprak en dacht: waarom ga ik dit eigenlijk niet maken voor m’n (toekomstige) werkkamer? En zo geschiedde. En terwijl ik op Etsy rondstruinde, kwam ik ook een allerschattigst naamschilderij tegen …

Ik heb de afbeelding van Etsy gepakt, omdat ik natuurlijk niet de gepersonaliseerde versie laat zien. Omdat ik ook nog niet weet of onze baby een jongen of een meisje is, ga ik twee schilderijtjes maken: eentje met de jongensnaam en eentje met de meisjesnaam. En ja, we zijn er 100% zeker van dat we een van deze namen aan ons kindje willen geven (de jongensnaam hadden we zelfs voor onze trouwdag al bedacht) en omdat wij vinden dat ze ook leuk bij elkaar passen, zal het voor een (hopelijk) tweede kindje niet veranderen. Tenzij de eerste een meisje is en de tweede natuurlijk ook, maar dat zien we dan wel weer 😉

Met beide projecten ben ik nog niet zo ver, maar ik vind het wel heerlijk om nu te borduren met een doel! En ja, ik heb al honderd hobby’s, maar er kan er altijd eentje bij. Nu ik geen tijd meer scrollend op Instagram doorbreng, scheelt dat toch aanzienlijk. En het leuke van deze hobby is dat ik er eigenlijk niets voor hoefde aan te schaffen om mee te beginnen, behalve dan een tweede borduurring voor het schilderijtje, want ik had er al één liggen die ik een paar jaar geleden bij Sostrene Grene kocht (toen was ik ook al van plan om te gaan borduren).

Ben jij of ken jij iemand die ook borduurt?

Liefs,

Mirjam