In het vorige hoofdstuk waren drie van de vier meiden een beetje depri. Norah had een prachtidee om hen op te vrolijken. Zegt het je niets? Lees dan dit bericht terug. Vandaag lees je namelijk over dat geweldige idee van Norah 😉 Ben je helemaal nieuw bij het vervolgverhaal? Hier vind je een overzicht met alle hoofdstukken die tot nu toe zijn verschenen. Ik werk ‘m regelmatig bij.
‘Zijn jullie allemaal weer wat vrolijker gestemd?’ vroeg Norah, nadat ze alle vier met een McFlurry voor hun neus zaten.
‘Ik denk het wel,’ zei Lily. Die was niet een beetje vrolijk, ze straalde gewoon. Ze had zeker weer appjes van Aron gekregen. Na afgelopen woensdag was Norah even bang dat Aron haar woorden serieus had genomen en dat het betekende dat hij Lily los zou laten. Zij had gesuggereerd dat hij niet met haar moest spelen en ze dacht heel even dat hij daarom afstand nam. Maar uiteindelijk was het vooral Lily’s perceptie geweest dat Aron weinig contact met haar had gehad. Het kwam vast helemaal goed met die twee.
‘Ik ben ook weer blij,’ zei Eva. ‘Ik heb gedaan wat jij had gezegd, Norah. Ik stuur Stan nu iedere dag een appje waarom ik blij ben dat hij mijn vriend is.’
‘Mooi,’ grinnikte Norah. ‘Hoe reageert hij erop.’
‘Lief. Maar nu denkt hij weer dat ik iets van hem wil.’
‘Het is ook nooit goed hè, bij die jongens,’ lachte Lily.
‘Weet je zeker dat je wel met Aron wilt daten?’ plaagde Norah haar.
‘Eh … niet helemaal,’ grapte Lily, maar Norah wist wel beter.
‘En Marit, ben jij ook weer opgevrolijkt?’
‘Min of meer,’ antwoordde Marit. ‘Het was zo naar om James zo ziek te zien. Ik hoop echt dat het in de kerstvakantie beter met hem gaat. Hij wilde me eerst niet eens zoenen.’
‘Ben je niet bang dat jij ook Pfeiffer krijgt?’ vroeg Eva.
Marit haalde haar schouders op. ‘Niet echt. Alleen mensen met een lage weerstand hebben een groot risico. Ik ben bijna nooit ziek en eet heel gezond.’ Met dat ze het zei nam ze een hap van haar McFlurry en de meiden schoten in de lach. ‘Meestal dan.’
‘Hé … ik had een tof idee,’ begon Norah. Eigenlijk was dit de reden geweest dat ze met haar vriendinnen een McFlurry wilde eten, en de herfstdepressie was een goed excuus geweest. ‘Binnenkort is de open dag van de Universiteit en de Hogeschool Utrecht. Ik heb nog geen idee wat ik wil doen als ik m’n examen heb gehaald, dus het leek me goed om bij een paar opleidingen te kijken. Het leek me wel leuker om dat samen met jullie te doen, ook al weten jullie volgens mij al wel wat jullie willen.’ Eva en Lily knikten, maar Marit haalde vertwijfelt haar schouders op, die was er kennelijk toch niet helemaal over uit. ‘Als we met z’n vieren gaan kunnen we ’s middags gewoon lekker winkelen ofzo.’
‘Uitstekend idee. Wanneer is die open dag?’ wilde Lily weten.
‘Vrijdag 14 november. We moeten dus wel vrij vragen van school, maar je mag in je examenjaar een dag vrij van school voor het bezoeken van open dagen en dergelijke.’
‘O geweldig, dat wist ik helemaal niet,’ merkte Eva op.
‘Ik heb het pas opgezocht in de gids. We hebben dan geen toetsen ofzo, dus we mogen gewoon vrij.’
‘Heel leuk, ik heb er nu al zin in!’ zei Marit enthousiast.
‘Heb je al enig idee welke richting je op wilt, Norah?’ Meneer Bruinsma, de decaan keek haar onderzoekend aan.
Norah haalde haar schouders op. ‘Helaas niet, meneer.’
Bruinsma leek niet onder de indruk. ‘Ik denk dat je misschien wel een idee hebt, je hebt destijds niets voor niets dit profiel gekozen. Ik zie hier in het verslag van de decaan van de onderbouw dat je niet in de zorg wilt werken, dan valt er in ieder geval al iets af.’
‘Klopt. Ik ben bang voor naalden en kan niet tegen bloed, lijkt me niet verstandig met patiënten.’
‘Inderdaad niet,’ zei Bruinsma. ‘Al ken ik verhalen van leerlingen die hierover heen zijn gegroeid toen ze in de zorg gingen werken. Maar ja, dat moet echt net iets voor je zijn. En een andere soort zorg, psychologie bijvoorbeeld, lijkt dat je wat?’
‘Misschien wel,’ zei Norah. ‘Binnenkort wil ik naar de open dag van de Hogeschool en Universiteit Utrecht. Psychologie heb ik wel op m’n lijstje potentiële studies gezet, net als Marketing.’
‘Zie, je hebt toch al een beetje bedacht welke richting je op wilt,’ glimlachte Bruinsma.
‘Ja, een beetje. Maar ik vind het best lastig hoor, die keuze.’
‘Dat mag ook,’ zei Bruinsma. ‘Het is natuurlijk niet zomaar iets. Maar goed, daar ben ik voor. Ik heb inmiddels al honderden leerlingen begeleid in het pad naar de juiste studie voor hen, dus het komt zeker goed, Norah. Heb je al vrij gevraagd voor de open dag?’
‘Ik heb vanmorgen het formulier op de site ingevuld.’
Bruinsma knikte goedkeurend. ‘Dan zal ik mijn toestemming geven. Zullen we kort na het bezoek aan de open dag nog een moment prikken waarop je me bijpraat over de verschillende opleidingen die je hebt bezocht?’
‘Graag.’
‘Meteen de maandag erop doen, 16 november is dat volgens mij.’
‘Prima, da’s gewoon onder schooltijd, toch?’
Bruinsma knikte. ‘Dezelfde tijd als nu.’
‘Perfect.’
Norah voelde zich iets lichter toen ze het kantoortje van de decaan uitliep. Bruinsma nam het wel serieus, met behulp van hem zou ze echt wel de goede studie kiezen.
Wat lijkt jou een leuke studie voor Norah?
Liefs,
Mirjam
Psychologie lijkt mij wel iets voor Norah, want zij kan altijd heel goed dingen oplossen. En misschien moet zij zich dan specialiseren in relatieproblemen (;
Dat klinkt wel als iets heel leuks voor Norah. Ik heb inmiddels het hoofdstuk geschreven dat ze naar de open dag gaat, maar ik denk dat het misschien toch iets anders gaat worden…
Leuk vervolg! Ik ben het met je eens naomi!
Dank je wel 🙂 Het past wel goed bij Norah hè?