Vorige week las je over Norah die een aanvaring met haar schoonvader had over haar studiekeuze. Later praatte ze hier ook met haar vriendinnen over. Zegt het je niks? Klik dan hier, dan kan je het hoofdstuk teruglezen. In het hoofdstuk van vandaag gaan de meiden met school schaatsen. Maar of Lily daar nou op zit te wachten …
‘Eigenlijk best handig dat we met school gaan schaatsen,’ merkte Kyle op, toen ze in de bus waren gaan zitten. Aron en Liam hadden de achterste banken vrij gehouden en daar zaten ze nu met z’n negenen.
‘Waarom?’ wilde Eva weten.
‘Dan hoeven we ons jaarlijkse schaatsuitje in de kerstvakantie niet te doen, maar kunnen we iets anders verzinnen. Het zwembad bijvoorbeeld, ik heb wel zin om naar het Tikibad te gaan. Wie gaat er mee?’ Kyle keek de kring rond.
‘Eh … misschien,’ zei Marit. ‘Is dat bij Duinrell?’
‘Klopt. Het is wel ver weg, maar de moeite waard!’
‘Lijkt mij gaaf! Maar in de kerstvakantie zal het wel heel druk zijn,’ merkte Lily op.
‘Dus moeten we op de maandag ná de kerstvakantie gaan, dan hebben we nog een studiedag.’ Kyle had er echt over nagedacht.
Al snel waren ze het erover eens dat ze het gingen doen. Lily was er maar wat blij mee, ze had helemaal geen zin in een herhaling van het schaatsuitje van vorig jaar. Dat ze vandaag met school gingen vond ze al erg genoeg, hoewel ze dat aan niemand wilde laten merken. Zelfs Aron had niets in de gaten. Dat gaf haar een gevoel van opluchting, maar tegelijkertijd teleurstelling. Ze had gedacht dat hij het wel zou begrijpen, of op z’n minst zou aanvoelen.
Naarmate ze dichterbij de ijsbaan kwamen, voelde ze de knoop in haar maag strakker worden. Ze treuzelde toen de bus stilstond en iedereen uitstapte. Aron keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan, maar zei niets. Hij pakte haar hand toen ze naar De Uithof liepen en Lily genoot van de warmte die het gaf. De afgelopen weken had ze gemerkt dat Aron niet zo’n fan was van hand in hand lopen en dat maakte dit moment extra speciaal. Misschien voelde hij toch wel aan dat er iets mis was met haar.
‘Kijk de tortelduifjes eens,’ hoorde ze opeens een bekende stem achter zich. ‘Nog steeds gelukkig, Aron?’
Lily slikte en haar greep om Arons hand werd steviger.
‘Natuurlijk,’ zei Aron en hij zond haar vlug een glimlach. Vlug lachte Lily terug, hoewel het niet helemaal van harte ging. Waarom gingen ze tegelijk met havo 5 op excursie? En waarom vroeg Joëlle specifiek aan Aron of hij nog gelukkig was?
‘Echt tof dat we vandaag tegelijk gaan schaatsen, ik mis jullie nog steeds,’ zei Joëlle, toen ze naast hen kwam lopen, weg van haar klasgenoten.
Ja ja, dat zal wel, dacht Lily bitter. Tegelijkertijd wilde ze niet boos zijn, niet op Joëlle. Haar oud klasgenoot had vorig jaar gevochten tegen de kanker, het was vast niet netjes als je onaardige dingen over zo iemand dacht.
‘Hoe gaat het nu met je?’ vroeg Aron belangstellend. Lily wilde het liefst weglopen, maar dan zou ze Arons hand moeten loslaten en dat wilde ze ook niet.
‘Goed, gelukkig. Vorige week moest ik weer naar het ziekenhuis voor controle, maar ik ben nog steeds schoon. Dat was wel heel spannend.’
‘Dat kan ik me voorstellen.’ Lily slaagde erin ook wat te zeggen. ‘Ik denk dat dat altijd zal blijven.’
Tot haar opluchting ging Joëlle in de ijshal weer naar haar vriendinnen toe.
‘Toch heftig,’ zei Aron peinzend. ‘Ik bedoel … het had heel anders kunnen aflopen voor haar.’
Lily knikte, niet in staat iets te zeggen. Met haar vriendinnen sprak ze nooit over Joëlle, omdat ze allemaal wisten wat er op de basisschool was voorgevallen tussen hen. Aron had er geen flauw benul van en Lily had het hem ook niet verteld. Moest ze dat doen? Zou hij het begrijpen?
‘Kom, dan gaan we schaatsen ophalen.’
O ja … schaatsen. De knoop in haar maag werd strakker getrokken, maar na het gesprek van zojuist voelde het een beetje kleinzielig om te denken aan haar gebroken arm.
‘Vind je het spannend?’ Norah, die naast haar zat toen ze haar schaatsen aantrok, boog zich naar het toe en vroeg het zachtjes. Gelukkig … iemand begreep het.
‘Best wel,’ zei ze. ‘Het liefst blijf ik hier de hele tijd zitten, maar dat is ook niet gezellig.’
Norah gaf een kneepje in haar arm. ‘Het komt goed, dat weet ik zeker. Ik denk dat Aron extra goed op zal
letten vandaag.’
Lily glimlachte kort en keek opzij naar haar vriend. Tot haar ergernis was hij in gesprek gewikkeld met Joëlle. Alweer. Snel wendde ze haar gezicht af en zette de sluiting van haar rechterschaats nog iets strakker. Samen met Norah waggelde ze naar de schaatsbaan. Haar hart klopte wild toen ze de eerste meters schaatste, maar het ging gelukkig snel beter.
‘Zullen we tikkertje doen?’ Liam keek vragend de kring rond. Hun vaste groepje stond bij elkaar, maar ook Joëlle had zich bij hen aangesloten.
‘Tikkertje?’ Joëlle trok haar wenkbrauwen op. ‘Dat is toch voor kleine kinderen?’
‘Nee joh!’ wees Aron haar terecht. ‘Het is hartstikke leuk … we doen het altijd. Ik ben hem.’
Iedereen stoof ervandoor. Lily schaatste langzaam naar de rand van de ijsbaan en keek een poos toe. Aron ging meteen achter Kyle, Liam en Stan aan. Haar vriend ging altijd voor de uitdaging. Zodra hij Stan te pakken had, stond hij stil en keek zoekend om zich heen. Was hij op zoek naar haar? Nog voor ze naar hem kon zwaaien, of in zijn richting schaatsen, kwam hij Joëlle tegen. Joëlle stak haar handen in de lucht en Aron schudde zijn hoofd om aan te geven dat hij inmiddels iemand had getikt. Ze praatten een tijdje met elkaar. Als ze wat dapperder was geweest, had ze Aron opgezocht en Joëlle duidelijk gemaakt dat zij zijn vriendin was.
Eva, die zojuist getikt was door Stan kwam op Aron en Joëlle af en ze schaatsten allebei weg, in een andere richting. Eva ging achter Joëlle aan. Aron bleef weer even stilstaan en keek nogmaals om zich heen. Uiteindelijk viel zijn blik op haar en hij schaatste naar haar toe.
‘Lieverd, waarom sta je hier in een hoekje?’ vroeg hij verbaasd. ‘Doe je niet mee?’
Lily beet op haar lip om te voorkomen dat ze zou gaan huilen.
‘O … ben je bang … wat dom van me …’ Hij pakte haar handen vast en drukte een kus op haar voorhoofd. ‘Ik had er helemaal niet meer aan gedacht.’
‘Het geeft niet,’ zei Lily. ‘Ik moet niet zo zielig doen.’
‘Dat heeft niks met zielig doen te maken,’ protesteerde Aron. ‘Ik snap dat je geen tikkertje wilt doen.’
‘Ik … eh … ik wil het wel, maar … ik wil eerst een paar rondjes gewoon schaatsen, op m’n gemak.’
Aron knikte. ‘Om het vertrouwen terug te krijgen. Ik snap het. Nou, dan doen we dat toch?’
Maar dat was niet het enige probleem. Ze wilde weten wat Joëlle net tegen Aron had gezegd. Toegeven wilde ze het niet, maar ze was jaloers. Dat sloeg echt nergens op, want Aron hield haar handen vast.
‘Gaat het wel goed met je?’ drong hij aan. ‘Of is er meer aan de hand?’ Ze ontweek zijn blik en dat was voor hem reden om zijn hand onder haar kin te liggen en haar dwingen hem aan te kijken. ‘Lily?’
Ze slaakte een diepe zucht. ‘Joëlle …’
Nu fronste hij zijn voorhoofd. ‘Wat is er met haar?’
Lily zette haar twijfels overboord. Aron kon haar gedachten niet lezen, dus ze moest het hem wel vertellen. Hopelijk zou hij het begrijpen. ‘Vroeger … op de basisschool, heeft ze me gepest. Niet een beetje … maar echt …’ Ze haalde haar schouders op. ‘En nu … het voelt een beetje … ik weet niet hoe ik het moet zeggen. Maar het voelt een beetje onecht dat ze zo vriendschappelijk met mij omgaat. Alsof ze het alleen maar doet om jou. En ik weet dat ze heel ziek is geweest en ik vind het ook een beetje kleinzielig van mezelf … maar ik kan niet vergeten wat ze me vroeger heeft aangedaan.’
Tot haar opluchting glimlachte Aron. Hij zei niets, maar sloeg zijn armen om haar heen en trok haar dicht tegen zich aan. Ze rook zijn inmiddels vertrouwde geur en voelde zich ontspannen.
‘Lieverd, dat wist ik niet,’ zei hij zacht. ‘Ik vond altijd wel dat ze, toen ze nog bij ons in de klas zat, een beetje minachtend tegen je deed. Nu snap ik denk ik ook waarom ze zo specifiek aan mij vroeg of ik nog gelukkig was.’
‘Dat deed pijn,’ zei Lily zacht. ‘Alsof … alsof ik niet goed genoeg voor jou ben.’
Weer trok Aron haar dicht tegen zich aan. ‘O Lily, dat moet je echt niet denken.’
Haar tranen drupten op Arons trui, maar dat leek hem niet te deren. Hij wreef over haar rug en drukte weer een kus op haar hoofd. Ze maakte zich voorzichtig los uit zijn omhelzing en wreef haar wangen droog.
Aron nam haar gezicht in zijn handen. ‘Jij bent perfect voor mij.’ Hij boog zich naar haar toe en kuste haar. Hun kus werd ruw onderbroken door Kyle die vlak voor hen afremde.
‘Tikkie,’ grijnsde hij naar Aron. ‘Dat krijg je ervan als je gaat zoenen in plaats van opletten.’
Meteen schaatste hij weer weg. Aron grijnsde en boog zich nogmaals naar Lily toe. Op het moment dat hun lippen elkaar raakten, trok hij zich snel terug. ‘Tikkie,’ grijnsde hij, vervolgens kuste hij haar opnieuw.
Begrijp jij Lily?
Liefs,
Mirjam
