Friends 4-ever // Hoofdstuk 173 // Norah

Vorige week was het dan zo ver: de meiden begonnen met leren voor hun examens. Marit was zoekende, maar kwam uiteindelijk met een systeem dat voor haar werkte. Heb je geen idee meer wat het was? Check dan het vorige hoofdstuk via deze link. Vandaag kan je lezen over Norah, is zij net zo verstandig als haar bestie?

‘Noor, kom je koffiedrinken?’ Rhodé stak haar hoofd om het hoekje van de slaapkamer en keek haar vragend aan.
‘Nee!’ antwoordde Norah beslist en ze boog zich weer over haar geschiedenisboek. Waarom had ze het destijds een goed idee gevonden om geschiedenis in haar vakkenpakket te nemen? Dat was echt ongelooflijk veel! Haar samenvatting, die ze had gemaakt toen ze leerde voor de laatst toets, was kwijt, dus zat er niets anders op dan opnieuw beginnen. Dat was op zich geen slecht idee, want van samenvattingen maken leerde je een heleboel.
‘Kom op Noor! Het is niet goed als je jezelf de hele dag door opsluit in je kamer om te leren. Hoelang ben je vandaag al bezig?’
‘Nog niet lang genoeg’, mopperde ze.
‘Norah!’ Haar zus klonk streng, een beetje net als haar moeder toen ze tussen de middag haar boterhammen mee naar boven had willen nemen. ‘Langer dan tien uur per dag leren gaat je echt niet helpen je examens te halen, geloof mij maar.’
‘Jij leerde ook veel!’
‘Maximaal zeven uur per dag’, verdedigde haar zus zichzelf. ‘En ik stond er volgens mij slechter voor dan jij.’
‘Bij jou golden er andere regels.’
‘Nee hoor! Je bent in de war met Abel en Rick! Noor …’
‘Heel leuk en aardig, maar ik kom niet koffiedrinken. Als ik bij geschiedenis een black-out krijg zal ik mezelf voor altijd verwijten dat ik op donderdagavond gezellig met mijn familie koffie heb zitten drinken.’
Norah hoorde zichzelf praten en ze wist dat ze onzin uitkraamde. Maar ze kon niet stoppen met leren, ze moest doorgaan, want stel dat ze het examen niet zou halen. Iedereen uit haar familie was in één keer geslaagd voor het vwo-examen en haar vriend was zelfs cum laude geslaagd. Daar kon ze toch niet voor onderdoen?
Rhodé zuchtte diep, maar sloot de deur achter zich. Mooi, daar was ze ook weer vanaf. Weer concentreerde Norah zich op haar geschiedenisboek. Ze voelde een vervelende hoofdpijn opkomen, een bakje koffie zou er wel ingaan. Uiteraard cafeïnevrij, want ze moest wel kunnen slapen vannacht. Maar nee, ze zou volhouden, dat moest!
De letters dansten voor haar ogen en het duurde even voordat ze haar focus terug had. Zou Rhodé toch gelijk hebben? En Marit … Afgelopen dinsdag had haar vriendin geappt dat ze maximaal vijf uur per dag leerde. Natuurlijk stond Marit er nog beter voor dan Norah, maar misschien zat er wel wat in. Nee, zo moest ze niet gaan denken. Ze had met zichzelf afgesproken dat ze tweeënhalve week onafgebroken zou leren, behalve dan op zondag. Het leek haar gewoon verschrikkelijk als je een examen maakte en je kon niet op een antwoord komen en je had het aan jezelf te danken, omdat je niet genoeg geleerd had. Dat was toch verschrikkelijk?
Weer werd er zachtjes op de deur geklopt, maar hij ging niet open.
‘Welk gedeelte van “niet storen want hier wordt geleerd” is niet duidelijk?’ vroeg ze op kattige toon. ‘Wie je ook bent, ik kom niet koffiedrinken.’
‘Tante Norah?’ Het was Ethan, maar hij zette een hoog stemmetje op.
‘Jasmijn kan nog helemaal niet praten’, wierp Norah tegen.
‘Nee, daarom doe ik het voor haar.’ Nu opende haar vriend wel de deur en stapte met Jasmijn op zijn arm naar binnen. ‘Ik wil graag een knuffel.’ Weer verdraaide hij zijn stem en hij stak Jasmijn naar voren. Automatisch pakte Norah haar nichtje aan en knuffelde haar. Jasmijn legde haar hoofdje tegen haar schouder en leek zelf ook helemaal op te gaan in de knuffel. Haar hoofdpijn verdween en Norah voelde zich wat kalmer worden.
‘Noor, ik moet even met je praten’, zei Ethan zakelijk en hij keek haar door zijn brillenglazen ernstig aan. Norah was nog steeds niet helemaal gewend aan het feit dat haar vriend een bril had, maar hij zag er wel knap uit.
‘Wat dan?’ vroeg ze met een klein stemmetje.
‘Ik heb het pas ook al gezegd en ik ga het nu weer zeggen: je overdrijft. Je voorbereiden op je examens is goed, maar jezelf compleet de vernieling in helpen omdat je bang bent dat je zakt is niet de bedoeling.’
‘Ik help mezelf niet compleet de vernieling in’, protesteerde Norah.
‘Hoeveel bakken koffie heb je vandaag al op?’
‘Eh … wat heeft dat ermee te maken?’
‘Cafeïne verhoogt je stress en kan angstgevoelens geven’, zei Ethan zakelijk. ‘Dus, hoeveel bakken heb je op?’
‘Eh … vier, denk ik.’
‘Zes dus’, concludeerde Ethan en de eerlijkheid gebood Norah toe te geven dat hij waarschijnlijk dichter in de buurt van het juiste aantal zat. ‘Dat is veel te veel. Bovendien hoorde ik dat je wekker de hele week om zes uur al afgaat. Hoe laat ga je naar bed?’
‘Elf uur.’
‘Slaap je dan meteen?’
Nee, meestal lag ze nog een uur te piekeren en ze sliep onrustig. Ze voelde zich supermoe overdag, maar dat compenseerde ze met koffie.
‘Het is duidelijk Noor, je doet veel te veel. En het is nergens voor nodig, want de eindexamens zijn écht makkelijker dan de toetsen die je krijgt. Bij ons op school wel. Je mag per dag vijf of zes uur leren van mij en daarna moet je iets doen om te ontspannen. Dan slaap je beter en een goede nachtrust is essentieel om wat je geleerd hebt op te slaan.’
‘Oké dan’, gaf Norah toe. Zes uur vond ze weinig, maar als ze zeven uur leerde zou Ethan dat vast ook niet erg vinden. Het was al een heel stuk minder dan nu.
‘Goed zo!’
Jasmijn begon te wriemelen in haar armen en deed een greep naar de bril van Ethan. ‘En dan gaan we nu koffiedrinken. Er is taart!’