In het vorige hoofdstuk ging Eva met Stan mee naar school toen hij zijn herexamen moest maken en had ze een leuk gesprekje met haar muziekleraar. Zegt het je niks? Check dan even deze link. Vandaag lees je over Marit, hoe gaan de voorbereidingen voor haar vertrek naar Engeland?
Weer een mailtje van de universiteit van Essex. Marit klikte op openen en het leek superlang te duren voordat de mail geladen was. Uiteindelijk kreeg ze het bericht te zien. Het bleek een bevestiging te zijn van haar definitieve inschrijving. De universiteit had de resultaten van haar examens gekregen en dat was voldoende om definitief toe te worden gelaten. Ondanks dat ze wist dat haar cijfers hoog genoeg waren, voelde ze zich opgelucht nu dit definitief was. Ze was zelf verantwoordelijk voor het doorgeven van haar resultaten en ze had de afgelopen dagen wel tien keer heen en weer gemaild met de administratie van school, maar nu was het dan officieel geregeld. In gedachten zag Marit de prachtige kamer in het appartement weer voor zich. Samen met Norah had ze pas al een moodboard gemaakt op Pinterest voor de inrichting van haar kamer. Ze had zelf wel een idee van wat ze wilde, maar het leek haar goed om de mening van een expert te vragen. Zo had ze het gezegd, waar Norah natuurlijk om moest lachen. Natuurlijk had ze gezegd dat ze nog lang geen expert was, maar Marit wist wel dat Norah er feeling voor had. Norah leek feilloos aan te voelen wat bij iemand paste en met een paar simpele tips had Marit al een veel beter idee van wat ze met de kamer wilde doen. Hopelijk zou het net zo mooi worden als ze in haar hoofd had zitten. Haar telefoon trilde een paar keer vlug achter elkaar en even dacht Marit dat ze gebeld werd, maar het bleken appjes in de vriendinnengroep te zijn.
To all the boys marathon bij mij thuis? Inclusief slaapfeestje
Norah en Eva hadden al positief gereageerd, dus ook Marit stuurde een berichtje dat ze er zin in had. De To all the boys I’ve loved before films waren voor haar echt bij hun vriendschap gaan horen.
‘Hij lijkt nog steeds op Aron hè?’ merkte Norah op, toen Noah Centineo in beeld verscheen.
‘Wat maar weer eens bewijst dat ik de knapste vriend heb’, beweerde Lily.
Uiteraard kwam er meteen protest van Eva en Norah. Ook Marit deed mee. ‘Volgens mij vond jij James ook heel knap, voordat we naar Engeland gingen.’
‘Klopt. Maar niet zo knap als Aron’, hield Lily vol. ‘Ik vind hem zelfs nog knapper dan Noah Centineo.’
‘Omdat je verliefd op hem bent’, vond Eva. ‘En dat geeft helemaal niets, dat is juist goed. Ik bedoel … je zou Noah maar knapper vinden dan Aron, dan zou ik aan jullie relatie gaan twijfelen hoor.’
‘Inderdaad’, beaamde Marit. ‘Hoewel het natuurlijk niet alleen maar om uiterlijk gaat. Persoonlijkheid is net zo belangrijk.’
‘Eens. Je kunt wel superknap zijn, maar als Ethan bijvoorbeeld superarrogant zou zijn, was het snel voorbij’, merkte Norah op.
‘Dan is Ethan overduidelijk niet arrogant, want jullie gaan richting jullie driejarige jubileum, toch?’ vroeg Marit.
‘Yep. Over drie weken is het zo ver. Ethan roept al maanden dat hij me gaat verrassen, daar word ik wel een tikkeltje gek van.’
Lily had de film inmiddels op pauze gezet, ook al kenden ze het zo’n beetje uit hun hoofd.
‘Misschien vraagt hij je wel ten huwelijk’, opperde Eva.
‘Ben je gek? Daar zijn we toch veel te jong voor?’
‘Dat valt reuze mee’, vond Marit. ‘Je bent achttien en Ethan is twintig. Voor de wet mag je trouwen.’
Norah keek haar meewarig aan. ‘Lijkt me echt een goed idee, een studentenhuwelijk. Maar niet heus. En achttien is ook wel heel erg jong, vind je niet?’
‘Het is jong, maar het zou in theorie kunnen. Je kunt ook lang verloofd zijn’, wist Eva. ‘Mijn ouders waren een jaar samen toen m’n vader m’n moeder ten huwelijk vroeg, maar uiteindelijk zijn ze pas drie jaar daarna getrouwd.’
‘Hm, dat zou kunnen. Toch denk ik niet dat Ethan me ten huwelijk gaat vragen’, zei Norah. ‘Ik denk eerder dat we een of andere krankzinnige stunt gaan doen. Parachutespringen uit een vliegtuig ofzo.’
Daarna gingen de gesprekken alleen nog maar over de idiote ideeën die jongens soms konden verzinnen en dat ze dan ook nog in de overtuiging waren dat hun vriendin het leuk zou vinden. Marit zelf dacht nog na over het onderwerp trouwen. Ook al had ze al twee jaar verkering met James en kon ze niet wachten om meer tijd met hem door te brengen, aan trouwen was ze echt nog niet toe. Ze wilde eerst afgestudeerd zijn en meer duidelijkheid hebben over de plek waar ze zich wilden settelen. Haar studie zou al drie jaar kosten en als ze terugkeek en zag wat er in de afgelopen drie jaar al veranderd was in haar leven, wilde ze niet te ver doordenken hoe haar leven zou zijn over drie jaar. Eigenlijk was het onvoorstelbaar, drie jaar geleden kende ze de Norah, Lily en Eva nog niet eens en ook James niet. Ze had zoveel lieve, leuke mensen ontmoet de afgelopen jaren.
‘Zullen we maar verder kijken?’ stelde Lily uiteindelijk voor. ‘Als we zo doorgaan krijgen we niet eens de eerste film af.’
‘Dat zou wel heel jammer zijn, want die is het allerleukst!’
Ben jij het met Norah en Marit eens en zijn ze echt nog veel te jong om aan trouwen te denken?
Liefs,
Mirjam
Ze zijn nog wel jong, maar niet te jong denk ik. Er zijn genoeg mensen die op die leeftijd trouwen.
Ja, inderdaad. Ik vind het zelf afhankelijk van de leeftijd waarop mensen een relatie kregen. Als je 19 bent en je hebt net 1 jaar een relatie vind ik het echt wel te vroeg. Maar ja, ieder z’n mening 😉
Dan vind ik het ook wel nog erg vroeg ja inderdaad.. maar Norah en Ethan hebben al wel langer dan een jaar toch?????????
Ja, die hebben zelfs al bijna drie jaar.
Ik vind 20 jaar een goede leeftijd, als je al op je achttiende of negentiende trouwt, dan ben je meestal nog aan het studeren.
Precies. Twintig (of ouder) is dan een mooie leeftijd!