Friends 4-ever // Hoofdstuk 190 // Lily

In het vorige hoofdstuk waren de meiden in de tuin van meneer Van Eck voor de traditionele barbecue. Zegt dat je niets? Klik dan hier, dan kan je het teruglezen. Vandaag lees je over Lily: wat doet ze met de vele vrije tijd die ze nu heeft?

Uw pakket is onderweg. Yes! Eindelijk zouden de kaartjes geleverd worden. Vorige week had Lily ze al besteld, maar tot voor kort had ze niets meer gehoord van de bestelling. Ze stond op het punt om een mail te sturen naar de klantenservice van de webshop, maar nu zou haar bestelling komen.
Ze schrok van het deuntje van haar telefoon, Aron belde.
‘Hé, heb je zin om een eind te gaan fietsen ofzo?’ Hij viel meteen met de deur in huis.
‘Ik kan niet weg’, zei Lily meteen, hoewel dat onzin was. Natuurlijk kon mam het pakket in ontvangst nemen, maar ze wilde zelf thuis zijn als haar pakketje gebracht werd.
‘Waarom niet?’
Ze legde de situatie uit en hij leek het wel te begrijpen.
‘Dan kom ik toch gewoon naar jou toe? Zodra de kaartjes er zijn, gaan we weg.’
‘Ook goed.’
‘Tot zo!’
Het duurde inderdaad niet lang voordat Aron er was en vlak achter hem kwam het witte bestelbusje van de post het erf oprijden. Dat kwam even mooi uit!
‘Sjonge, ik dacht dat je blij was dat ik kwam, maar nee … je staat zo breed te grijnzen omdat daar de postbode rijdt, of niet?’
Lily grinnikte kort. ‘Misschien. Maar ik ben ook blij dat jij er bent.’
‘Jaja.’ Hij drukte een kus op haar lippen en Lily voelde haar hart een sprongetje maken van blijdschap. Ze had gedacht dat ze het verliefde stadium zo onderhand wel voorbij zou zijn, maar iedere keer als Aron haar kuste, ging haar hart tekeer.
De pakketbezorger was al onderweg naar de deur, toen Lily hem tegemoet liep.
‘Het is voor mij’, zei ze.
De man keek even op het pakketje. ‘Dus jij bent Lily van der Meulen?’
‘Yep!’
‘Alsjeblieft.’ Hij overhandigde haar het doosje. Het logo van de webshop stond in de linkerbovenhoek van de envelop die erop geplakt zat, het waren echt de kaarten.
‘Ga je ze nog uitpakken?’ vroeg Aron, toen ze nog steeds met het doosje in haar hand stond te kijken hoe de pakketbezorger zijn busje keerde.
‘Eh … ja.’ Om eerlijk te zijn vond ze het best spannend. Wat als er iets niet goed was gegaan tijdens het afdrukproces? Dan zou het heel krap worden om een nieuwe voorraad te bestellen voor de diploma-uitreiking, zeker gezien de tijd die het nu gekost had.
Samen met Aron liep ze naar binnen. Uit de keukenla haalde ze een schaar, waarmee ze het plakband doorsneed.
‘Wauw!’ merkte Aron op toen het doosje opging. ‘Ze zijn schitterend.’
Daar had hij helemaal gelijk in. De kaartjes waren zelfs nog mooier dan Lily zich had voorgesteld. De kleuren van de prachtige zonsondergang waren precies zoals zij zich herinnerde dat het die bewuste avond dat ze met Aron was gaan wandelen, was geweest. De tekst die hij toen met haar had gedeeld had ze in witte letters op de kaart geschreven. Don’t cry because it’s over, but smile because it happened.
‘Wat is dat?’ Pap kwam de keuken inlopen.
‘Kaartjes. Die heb ik besteld om uit te delen aan onze klas bij de diploma-uitreiking.’
‘Supermooi’, complimenteerde haar vader.
‘Eigenlijk zou je houders ervoor moeten hebben’, merkte Aron op.
‘Houders?’
‘Ja, bijvoorbeeld een houten blokje met een uitsnede waar je de kaart inzet.’
Nee, dat had ze niet, maar dat zou wel supergaaf zijn. Alleen … dan werd het wel een duur grapje.
‘Ik heb in de schuur nog een stapel resthout’, zei pap. ‘Daar kunnen we vast wel wat mee.’
‘Dat zou geweldig zijn.’ En een stuk goedkoper natuurlijk. Maar zou pap dat op zo’n korte termijn kunnen maken?
‘Ik ben vanmiddag vrij’, zei pap. ‘Help jij me anders, Aron?’
‘Ja, graag.’
‘Zal ik ook helpen?’
‘Dat kan’, zei pap. ‘Maar als je liever tekent, kan dat ook. Wij redden ons wel, toch?’
‘Zeker!’
Even stond Lily in tweestrijd, maar al snel maakte ze haar keuze. Het was misschien wel leuk als pap en Aron samen aan de slag gingen en zij er juist niet bij was. Ze glimlachte toen ze dacht aan het begin van haar relatie met Aron. Pap was echt een beetje beschermend geweest en was in eerste instantie wantrouwend tegenover Aron. Ze dacht dat hij Aron inmiddels had geaccepteerd, maar als ze samen tijd doorbrachten was dat natuurlijk alleen maar goed voor hun onderlinge band. Bovendien kon zij dan weer verder met de graphic novel over vier vriendinnen. Marit verzorgde de tekst en zij vond het heerlijk om tekeningen erbij te maken. Uit haar kamer haalde ze de tablet en haar Apple pencil en liep naar buiten. Want waarom zou je binnen gaan zitten, terwijl het buiten heerlijk weer was? Ze installeerde zich op de tuinstoel en was al snel verdiept in het tekenproces. Heerlijk dat ze dit volgend jaar iedere dag mocht doen. En dat ze in de toekomst haar brood hiermee kon verdienen, ze kon zich niets fijners voorstellen.

Begrijp jij Lily?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•