In het vorige hoofdstuk was Marit druk bezig met haar huiswerk voor scheikunde. Norah appte maar niet terug, dus was ze genoodzaakt Kyle te vragen wat nu precies het huiswerk was. Hij vertelde niet alleen wat het huiswerk was, maar bood haar ook nog aan de antwoorden door te geven. En dat zorgde ervoor dat Marit hem durfde te vragen of hij haar leuk vond. Zegt dit je niets? Lees dan nog even het vorige hoofdstuk! Vandaag kun je lezen over Norah.
‘Ongelooflijk dat het alweer februari is!’ verzuchtte Ethan, terwijl hij zijn arm om Norah heen legde. We hebben alweer zeven maanden verkering.’
‘Dat is pas ongelooflijk,’ was Norahs grinnikende reactie. Ze liepen gearmd over het schoolplein. Ze deden het niet vaak, vooral omdat ze allebei niet echt van klef gedoe hielden. Maar zo af en toe was het wel even lekker om aan iedereen te laten merken dat ze nog steeds bij elkaar waren. Tenminste, Norah vond van wel.
‘We zien elkaar veel te weinig,’ vond Ethan. Norah was het met hem eens. De afgelopen maand hadden ze maar één keer afgesproken. Natuurlijk zagen ze elkaar op school weleens en ook iedere zondag zat ze minstens één keer naast Ethan in de kerk, maar dat ze echt samen waren en met elkaar konden praten, was al een tijd geleden.
‘Volgens mij is dat vooral jouw schuld,’ grinnikte Norah. ‘Jij hebt het altijd druk met school.’
Ethan knikte. ‘Ik moet wel, ik wil zo graag cum laude slagen, want dan …’
‘… word je sowieso ingeloot bij tandheelkunde, ik weet het,’ vulde Norah aan. ‘Maar dan is het nog steeds jouw schuld.’ Ze lachte er wel bij, om Ethan te laten merken dat ze het hem niet kwalijk nam.
‘Ik ga misschien zelfs stoppen met pianoles,’ vertelde Ethan.
Daar schrok Norah van. ‘Maar waarom? Dat zou echt jammer zijn!’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik heb niet heel veel tijd om het naar een hoger niveau te tillen. Dus is het eigenlijk een beetje zonde van het geld. Die lessen zijn duur, weet je.’
Norah knikte. ‘Ja, daar was ik al bang voor.’
Ethan keek haar bevreemd aan. Toen bedacht ze dat ze hem nog helemaal niet verteld had over haar wens om piano te leren spelen.
‘Ik wil ook graag op pianoles, maar ik heb even op die website van jouw pianoleraar gekeken. Volgens mij kan ik het met twee bijbaantjes nog niet betalen.’ Ze zuchtte diep.
‘Sinds wanneer wil jij op pianoles, dan?’ vroeg Ethan verbaasd.
‘Al een tijdje,’ antwoordde Norah. ‘Sinds december. Of eigenlijk al veel langer, maar toen wist ik het zeker.’
‘Oké.’ Ethan keek even bedachtzaam voor zich uit. ‘Misschien kan ik wel wat voor je regelen!’
‘Dat zou heel lief zijn.’
‘Ik ben lief!’ zei Ethan meteen.
‘Meestal,’ verbeterde Norah hem. ‘O ja, ik moet nog wat rozen kopen,’ herinnerde ze zich. Morgen was het Valentijnsdag en vandaag kon je op school een roos laten sturen. De opbrengst was voor een goed doel, dus Norah had bedacht dat ze haar vriendinnen en Ethan allemaal een roos zou sturen.
‘Rozen? Hoeveel aanbidders heb je dan?’ informeerde Ethan, met een lach op zijn gezicht.
‘Maar eentje,’ antwoordde Norah. ‘Maar ik wil de meiden ook een roos sturen.’
‘Mij niet, toch?’ vroeg Ethan. Leek het maar zo of klonk zijn stem hoopvol?’
‘En waarom niet?’ wilde Norah weten.
‘Als jij mij een roos stuurt, ben ik verplicht om jou ook een roos te sturen,’ verzuchtte Ethan. Norah wist niet zeker of hij het meende. Zijn ogen schitterden, maar waren het echt pretlichtjes?’
‘Nee hoor,’ zei ze daarom maar luchtig. ‘Ik hoorde dat tandheelkunde een heel dure studie is, dus ik snap heel goed dat je die ene euro niet over hebt voor je vriendin.’
Ethan grinnikte en dat stelde Norah gerust. Samen liepen ze naar binnen. Het was redelijk druk bij de tafel met rozen, maar gelukkig ging het snel.
‘Hoeveel kaartjes wil je, Norah?’ vroeg Eloïse vriendelijk. Zij had vorige jaren bij Norah in de klas gezeten, maar was in de vierde naar de havo gegaan.
‘Vier,’ antwoordde Norah zelfverzekerd.
‘Wauw, zo veel?!’ Eloïse keek haar grijnzend aan.
‘Ja, zo veel!’ Ze overhandigde haar een briefje van vijf euro en kreeg een euro en vier kaartjes die aan de rozen bevestigd zouden worden, terug.
Ze bedacht voor elk van haar vriendinnen een persoonlijke boodschap en ook op Ethans roos schreef ze een lief verhaal. Natuurlijk hoopte ze stiekem dat ze ook van hem een roos zou krijgen, maar ze had niet gezien of hij een kaartje had gekocht. Ach ja, er waren ergere dingen dan geen roos van je vriend krijgen. Toch?
Norah deed haar vier kaartjes in een doos en toen ze zich omdraaide keek ze in het grijnzende gezicht van haar vriend.
‘Heb je nu echt vier euro uitgegeven? Had je dat geld niet beter kunnen opsparen voor pianoles?’ informeerde hij.
‘Dat was een optie geweest,’ zei Norah gevat. ‘Maar ik denk niet dat die vier luttele euros het verschil zullen maken.’
‘Als je dat denkt, heb je sowieso de verkeerde opvatting over geld!’ vond Ethan. ‘Daar moeten wij echt nog eens over in gesprek gaan.’
Norah rolde met haar ogen, maar voor ze kon reageren ging de bel. Ethan gaf snel een kus op haar wang. ‘Ik moet naar gym, dus ik moet opschieten. Ik app je nog wel over dit weekend, ik denk dat ik zaterdagmiddag wel wat leuks kan doen met je!’
Met een gelukkige glimlach op haar gezicht liep Norah naar het lokaal van mevrouw Ploeg. Zelfs het feit dat ze scheikunde had kon haar stemming niet bederven, van het weekend zou ze eindelijk weer wat leuks met Ethan gaan doen!
Zal Ethan Norah een roos sturen?
Liefs,
Mirjam
Ah de rozenacties op de middelbare school. Elk jaar was ik denk ik wel een beetje hoopvol, maar er kwam er nooit een. Alhoewel, volgens mij heb ik er een keertje een gehad van een vriendinnetje. Het was toch altijd wel leuk, van die stiekeme acties.
Heel herkenbaar! En ik stuurde er zelf ook een naar de jongen die ik leuk vond, wat spannend was dat en wat vond ik het later een stomme actie :-/ Dat nare gevoel wilde ik Lily niet aandoen, haha.