Friends 4-ever // Hoofdstuk 54 // Lily

In het vorige hoofdstuk kon je lezen over Norah die pianoles kreeg van Ethan. Dat liep bijna op ruzie uit en Ethan besloot dan ook te stoppen met lesgeven. Als je niet (meer) weet wat daarna gebeurde, kan je even op deze link klikken. Vandaag kan je verder lezen over Lily, op dit moment de enige single van het vriendinnengroepje.

‘Hoever ben je met je graphic novel over Cambridge?’ Aron kwam zo dichtbij haar staan dat ze ervan schrok.
‘Nog niet zo ver.’ Op een paar schetsen na had ze er niets meer mee gedaan, ze had destijds ook maar een grapje gemaakt.
‘Jammer. Ik wil het graag lezen.’
Misschien moest ze er toch maar aan gaan werken dan. ‘Ik heb niet zoveel tijd,’ zei ze. ‘Misschien in de vakantie. Ik heb ook andere dingen te doen.’ Zoals tekeningen maken voor het boek van Marit, maar dat zei ze niet tegen Aron want ze wist niet zeker of Marit wel zou willen dat iedereen wist dat ze een boek aan het schrijven was.
‘Oké. Nou, na de vakantie wil ik er iets van zien, hoor!’
‘Dat komt goed,’ beloofde ze. ‘Maar nu ga ik eerst deze opdracht afmaken.’
‘Precies, ik ga ook weer aan het werk, anders krijg ik ruzie met Huurman.’
Hij liep weer weg en Lily bleef verward achter. Waarom zocht hij altijd weer contact als ze ervan overtuigd was dat ze er overheen was? Kennelijk omdat ze nooit echt over hem heen kwam. Nu ja, de komende zomervakantie had ze weer een kans.
‘Wat wilde Aron weten?’ informeerde Norah, toen ze na de tekenles buiten stonden te wachten op Marit en Eva.
‘Of ik al verder was gegaan met m’n graphic novel,’ antwoordde Lily. ‘Om de een of andere reden blijft hij daar maar over doorzagen.’
‘Misschien vindt hij je leuk en is dat zijn manier om het duidelijk te maken,’ suggereerde Norah.
Lily schudde haar hoofd, ze was klaar met hopen op het onmogelijke. ‘Dan kan hij dat gewoon zeggen, zo moeilijk is het niet. Wat hebben we straks eigenlijk?’ veranderde ze abrupt het onderwerp.
‘Marits favoriete vak,’ grinnikte Norah. Marit en Eva waren net bij hen komen staan en met z’n vieren liepen ze naar buiten.
Marit bloosde. ‘Zo leuk vind ik Engels anders niet,’ vertelde ze. ‘Het ruikt altijd zo muf in het lokaal van Groeneveld, ik krijg er hoofdpijn van. Jullie ook?’
Lily knikte. ‘Vaak wel,’ zei ze. ‘En …’ Haar stem stokte. Zag ze het nu goed? Was dat … was dat Aron? Ja, het was Aron, mét Hester. Ze liepen hand in hand.
Lily draaide zich abrupt om. Meteen voelde ze een arm om haar heen. Tot haar verrassing was het niet Norah, maar Marit. De tranen brandden achter haar ogen, maar ze bleef herhalen tegen zichzelf dat ze niet mocht huilen. Maar waarom … waarom had hij net nog met haar gepraat? Daardoor had ze weer hoop gekregen, snapte hij dat dan niet? Nee, natuurlijk niet, hij wist niet dat ze hem leuk vond. Het was ook veel te hoog gegrepen! Waarom zou de leuke, knappe, populaire Aron Verdouw haar leuk vinden? Ze was niet zo knap als Hester, niet zo spontaan als Hester, niet zo populair als Hester … Het was ook heel logisch allemaal!
Inmiddels had ook Norah haar arm om Lily heen geslagen en ook Eva maakte onderdeel uit van hun vreemde groepsknuffel.
‘Het is oké,’ zei Lily, maar ze kon niet voorkomen dat haar stem trilde. ‘Het komt wel goed.’
‘Wat een stomme gast is het ook,’ mopperde Norah. ‘Net dacht ik echt serieus dat hij jou leuk vond en nu …’
Lily had zelf wel geweten dat hij haar niet leuk vond, maar dat maakte de pijn niet minder erg. Het was nu al meer dan een jaar geleden dat ze verliefd was geworden op Aron en ze hadden de afgelopen tijd best regelmatig samen dingen gedaan. Hij had haar en haar vriendinnen nota bene getrakteerd op een McFlurry, in Engeland had ze regelmatig naast hem in de bus gezeten en ze hadden het heel gezellig gehad. Of vond hij het eigenlijk heel vervelend als hij met haar moest optrekken, maar zei hij er maar niets van? Of was het voor hem altijd puur vriendschappelijk geweest? Eén ding wist ze wel, die graphic novel kon hij op z’n buik schrijven.

Als haar vriendinnen er niet waren geweest, had ze zich na het derde uur ziekgemeld, dat wist Lily zeker. Alleen om hen bleef ze op school. Het was haar gelukt om niet te huilen en zolang ze bij haar vriendinnen was, ging het wel. Maar nu fietste ze het laatste stukje met Eva mee en voelde ze zich steeds verdrietiger worden.
‘Hé Lily,’ zei Eva zachtjes. ‘Ik vind het echt heel rot van Aron. Ik had het echt niet verwacht … Na Engeland dacht ik echt …’ Ze praatte niet verder. ‘Ach wat, daar heb je nu natuurlijk helemaal niks aan.’
Lily glimlachte flauwtjes. ‘Nee, klopt. Het is maar beter zo, het kon toch nooit wat worden en het is altijd beter dan tot de diploma-uitreiking verliefd op hem zijn en elkaar daarna nooit meer zien.’
‘Dat is waar,’ beaamde Eva. ‘Maar dat maakt het nu niet makkelijker.’
Lily trok een gek gezicht, om te voorkomen dat ze alsnog zou gaan huilen in haar aanwezigheid.
‘Tot morgen,’ zei ze zacht. ‘Succes met je huiswerk enzo.’
‘Jij ook succes,’ reageerde Eva. ‘En heel veel sterkte. Als er wat is bel of app je maar.’
‘Ik zal eraan denken,’ zei Lily. Maar het enige wat ze nu wilde was naar bed gaan, net zo lang huilen tot ze in slaap viel en morgenochtend ontdekken dat het maar een droom was en dat Aron en Hester nog steeds ruzie hadden.
Heel langzaam fietste ze het laatste stuk naar huis, ze wilde niet dat haar moeder zou ontdekken dat er iets was. Als ze nu rond een uur of vier thuiskwam, was ze te druk met David en Rosan om veel aandacht aan haar te besteden. Ze had geluk, toen ze thuiskwam was alleen Thijn er en hij merkte nooit iets op.
‘Ma is boodschappen doen,’ zei hij, voordat ze hem de vraag kon stellen die hij kennelijk verwachtte.
‘Oké,’ antwoordde Lily en ze liep meteen door naar haar kamer, zonder haar broodtrommel uit haar tas te halen. Meestal vergat ze het, maar nu had ze er gewoon echt geen zin in. Ze smeet haar tas in de hoek, verzekerde zich ervan dat de deur goed dichtzat en liet zich op haar bed vallen. En toen kwamen de tranen pas.

Moet Lily gewoon verdergaan met haar graphic novel?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•