Friends 4-ever // Hoofdstuk 72 // Marit

Vorige week bespraken de meiden hun lootjes voor het Sinterklaasfeest. Lily heeft Marits lootje en wil haar graag verrassen. Maar houdt Marit eigenlijk wel van verrassingen? Daar kan je vandaag meer over lezen.

‘Hè, wat doen jullie hier?’ Met een verbaasd gezicht keek Marit naar haar drie vriendinnen en Stan die voor de deur stonden.
‘We gaan een dagje weg,’ zei Lily op geheimzinnige toon. ‘Naar Den Haag en Scheveningen en we willen graag dat jij met ons meegaat.’
‘O.’ Marit wist nog steeds niet wat ze moest zeggen. ‘Wanneer hebben jullie dat idee bedacht?’
‘Vorige week,’ vertelde Eva, maar Marit zag aan haar gezicht dat ze loog. Sowieso gedroegen haar vriendinnen zich raar.
‘Ga je mee?’
‘Eh … ik moet eerst even vragen of het wel kan, misschien moet ik wel op Samuël passen. En hoe gaan we daar eigenlijk heen?’
‘Met zo’n geel ding, weet je wel. Ze noemen het ook wel trein,’ grapte Lily. ‘Norah heeft zaterdagavond je vader al gebeld en hij zei dat het goed was als we je een dagje meenamen.’
‘O. Dan ga ik m’n spullen maar pakken. Wat moet ik allemaal meenemen?’
‘Je portemonnee is handig,’ zei Stan.
‘En een flesje water,’ zei Norah. ‘Want we gaan natuurlijk geen wegwerpflesjes kopen. Maar alle andere spullen kopen we onderweg.’
Nog steeds verbaasd liep Marit naar de kamer, haar vader had een grote grijns op z’n gezicht. ‘Vind je het een leuke verrassing?’
‘Eh … jawel hoor. Ik ben alleen verbaasd.’ Hoofdschuddend liep ze naar boven om een tas met portemonnee te pakken. O wacht, misschien was het ook wel handig als ze een dikkere trui aandeed. Lily had tenslotte gezegd dat ze naar Scheveningen gingen, misschien zouden ze wel een wandeling over het strand gaan maken.
‘We moeten wel opschieten, anders missen we de trein,’ zei Stan, die op zijn horloge keek.
‘Er gaan toch meerdere treinen?’ wilde Marit weten.
‘Klopt,’ zei Norah vrolijk. ‘Maar we willen graag de dag optimaal gebruiken, weet je. Als het aan mij had gelegen waren we nog een uur eerder gekomen, maar volgens je vader zou je dan nog op één oor liggen. En deze tijd komt gewoon beter uit voor het tweede deel van onze verrassing.’
‘Noor! Dat mocht je niet zeggen,’ zei Eva boos. ‘Echt … van Lily had ik zoiets wel verwacht, maar waarom verklap jij het?’
‘Ik verklap helemaal niks. Ik zeg alleen maar dat er nog een tweede verrassing is.’
Marit kreunde. ‘Ik haat verrassingen, weten jullie dat zo onderhand nog niet?’
‘Maar waarom? Dit is toch een leuke verrassing?’ Lily keek zo onschuldig dat Marit het niet kon helpen, ze lachte.
‘Oké, oké. Maar is die tweede verrassing net zo leuk? Of nog leuker?’
‘Ongeveer net zo leuk,’ zei Stan, maar iets zei haar dat hij loog.

‘Waar moeten we nu heen?’ Ze waren op Den Haag Centraal aangekomen en Marit zag haar vriendinnen en Stan alle kanten opkijken.
‘Daarheen!’ Lily wees naar een perron waar net een trein binnen kwam rijden. ‘Dat is de trein uit Rotterdam, ik krijg net een appje dat hij op spoor 3 binnenkomt. Dat is spoor 3, toch?’
O, ging Corné ook met hen mee vandaag? Marit was best nieuwsgierig naar de vriend van Lily, maar daar hoefden ze toch niet zo geheimzinnig over te doen?
Het duurde voor haar gevoel een hele tijd voordat de trein stilstond en de mensen uitstapten.
‘Hoe ziet hij er ook alweer uit?’ wilde Stan weten.
‘Hij heeft donkerblond haar,’ vertelde Eva. ‘Het staat altijd alle kanten op, toch Lil?’
‘Voor zover ik weet wel,’ antwoordde Lily. Dat verbaasde Marit, Lily wist toch wel hoe haar vriend eruitzag? En de haarkleur van Corné zou ze niet als donkerblond omschrijven, zijn haar was haast nog lichter dan dat van Stan. ‘Hij is vrij lang, dus hij zou boven de andere mensen uit moeten steken.’ Dat klopte wel weer met de beschrijving van Corné. Marit keek rond of ze iemand zag die op Lily’s vriend leek, maar omdat ze hem alleen nog maar op een foto had gezien vond ze het maar lastig.
‘Marit,’ hoorde ze opeens een stem achter zich. Ze draaide zich om en keek recht in het gezicht van James. Voor ze kon vragen hoe het kon had hij haar in zijn armen genomen en knuffelde haar stevig. ‘Ik heb je vreselijk gemist,’ fluisterde hij in haar oor. ‘Dus besloot ik je vader te vragen of ik een weekje mocht komen logeren.’
‘Echt?’ Marit maakte zich een beetje los uit zijn omhelzing, zodat ze hem aan kon kijken.
James knikte. ‘Ik blijf tot volgende week dinsdag.’
‘Maar … jullie wisten dit?’ Marit keek haar vriendinnen en Stan vragend aan.
‘Jep, James vertelde mij dat hij je ging verrassen,’ lachte Norah. ‘En toen ik dat met Lily deelde, bedacht zij dat het wel leuk zou zijn als wij hem hier met jou zouden ophalen. Eva vond dat we er meteen een leuk dagje van konden maken. James z’n koffer kan opgeslagen worden in een kluisje.’
‘O wauw, wat leuk. Jullie zijn echt de beste vriendinnen ever. Maarre, waarom zijn Corné en Ethan er niet?’
‘Corné moet werken,’ vertelde Lily. ‘Omdat het zo last minute was kon hij niet ruilen, hij vond het wel jammer, want hij wil jullie graag een keer ontmoeten.’
‘Ethan heeft gewoon college,’ legde Norah uit. ‘Maar we gaan er met z’n zessen gewoon een heerlijke dag van maken. Stan heeft al aangeboden me een knuffel te geven als ik Ethan te erg mis. Dus misschien wil James wel invallen voor Corné.’
James, die er waarschijnlijk niets van had verstaan, grinnikte flauwtjes. Snel vertaalde Marit wat Norah en Lily hadden gezegd en hij grinnikte.
‘Natuurlijk,’ zei hij en hij gaf Lily spontaan een knuffel. ‘Mijn moeder vroeg zich af of jullie het leuk zouden vinden om komende zomer alle vier te komen logeren, ze mist jullie.’
‘Echt?’
James knikte. ‘We krijgen nu regelmatig scholieren in huis, maar die zijn niet zo leuk als jullie.’
Marit grinnikte. ‘Gelukkig maar,’ en ze pakte James’ hand vast.
Het werd een heerlijke dag. Stan vond dat ze ook iets cultureels moesten doen, dus bezochten ze Madurodam. Zo zag James heel Nederland in het klein. Marit was hier ook nog nooit geweest, dus ze genoot met volle teugen. Natuurlijk waaiden ze daarna uit op het strand, waar ze een lange wandeling maakten. Norah had haar camera meegenomen en maakte de mooiste foto’s van iedereen.
‘En, haat je verrassingen nog steeds?’ informeerde Lily, toen ze met verwaaide haren in de trein naar huis zaten.
Marit schudde haar hoofd. ‘Nee. Niet meer. Maar ik denk niet dat deze verrassing ooit nog overtroffen kan worden. Dank jullie wel!’

Oei, als deze verrassing niet te overtreffen is, wat moet Lily dan doen voor Sinterklaas?

Liefs,

Mirjam