Mini reviews #4 Roman, YA fantasy en historische YA

Inmiddels deel ik al een tijdje iedere maand drie mini-reviews in één blogbericht met je. Deze frequentie bevalt me wel en ik hoop dat jij het ook leuk vindt om iedere maand iets te lezen over drie verschillende boeken, misschien zit er ook wat voor jou tussen! Vandaag heb ik het met je over Grote kleine leugens van Liane Moriarty, De Grijze Jager: de vermiste prins van John Flanagan en Het rode lint, geschreven door Lucy Adlington.

Grote kleine leugens // Liane Moriarty
Specificaties: Roman // A.W. Bruna Uitgevers // Nederlands, vert. // 2018 // 448 blz’s
Het verhaal: Op de pittoreske basisschool Pirriwee Public eindigt het jaarlijkse ouderfeest in een chaos. Met gillende sirenes. Schreeuwende mensen. Een verbijsterde schooldirecteur. En een van de ouders: dood. Is er sprake van moord, een tragisch ongeluk of van een vreselijk ontspoorde ruzie? Wat de ouders van Pirriwee Public zullen leren is dat soms de kleinste leugens het allergevaarlijkst zijn… Ieder hoofdstuk wordt afgesloten met verslagen van het verhoor van de toeschouwers. Enkele belangrijke verhaalfiguren ontbreken in deze verslagen, waardoor het tot het eind onduidelijk blijft wie van hen niet meer leeft …
Mijn mening: Grote kleine leugens is een heftig verhaal, waarin verschillende zware onderwerpen aan bod komen, maar heel vlot geschreven wat iets van de zwaarte wegneemt. Ik heb het boek niet genoemd in mijn favorieten van maart, maar achteraf had ik daar wel spijt van, want ook dit boek is mij bijgebleven van de afgelopen maand. Ik las al eerder een boek van Moriarty en wat ik bizar vind aan haar boeken is dat het flinke exemplaren zijn (400-500 pagina’s), maar dat je het niet in de gaten hebt omdat je door de boeken heen vliegt. Juist omdat de verslagen van de verhoren de belangrijkste figuren van het verhaal wegliet, bleef ik tot het einde geboeid. Wat mij ook aansprak in dit verhaal was dat het niet over perfecte levens ging, maar mensen die doen alsof ze het perfecte leven hebben. Dat het zich afspeelt in Australië was voor mij nog een bonuspunt.
Eindoordeel: 4 sterren (dat staat tenminste in mijn reading journal, maar ik denk dat ik ‘m nu een paar weken na dato wel op 4,5 sterren zou zetten).

De Grijze jager: de vermiste prins // John Flanagan
Specificaties: Kruising Young Adult & Middle Grade Fantasy // Gottmer // Nederlands, vert. // 2021 // 285 blz’s.
Het verhaal: De koning van Gallica heeft de hulp nodig van koning Duncan en zijn Grijze Jagers. Zijn zoon, de prins, is vermist. Hij is gegijzeld door een kwaadaardige baron. Will en zijn leerling Maddie moeten proberen hem op te sporen en te bevrijden. Ze doen zich voor als jongleurs. Zo hopen ze de baron ervan te overtuigen hen zijn burcht binnen te laten. Maar al snel komen Will en Maddie erachter dat het niet zo eenvoudig is als het lijkt… Is de koning van Gallica zelf wel te vertrouwen? En wie is toch die mysterieuze figuur die hen lijkt te volgen?
Mijn mening: Het is best lastig om een review te schrijven over een boek uit wat een van je lievelingsseries is, maar ik doe een poging. De vermiste prins is onderdeel van een soort tweeluik, dus het verhaal eindigt ook met een cliffhanger, maar omdat de boeken van John Flanagan tot nu toe eigenlijk altijd wel goed aflopen, vraagt het niet heel veel geduld van me ;-). Ik weet niet goed wanneer deel 16 uitkomt, ik ga er eigenlijk vanuit dat het dit najaar is. Waar de eerdere boeken in de Grijze Jager serie nog veel draaiden over de ontwikkeling van personages, is dat in de laatste boeken een beetje naar de achtergrond verdwenen. Het lijkt nu meer te gaan over de spannende avonturen en weinig meer over groei van de karakters. Toch vond ik dit deel leuker dan de voorgaande twee delen omdat daarin mijn favoriete karakter (Will) amper naar voren kwam. Omdat de ontwikkeling van de personages voor mijn gevoel een beetje stil staat, komt de humor (waar Flanagan om bekend staat) ook niet echt uit de verf. Heel jammer, want boek 12 in de reeks vond ik echt steengoed en ik zou graag meer boeken van dat kaliber zien. Hij kan het wel …
Eindoordeel: 3,5 sterren (ja, ik blijf wel mild voor een van m’n favoriete auteurs)

Het rode lint // Lucy Adlington
Specificaties: Historische Young Adult // Uitgeverij Kok Boekencentrum // Nederlands, vert. // 2020 // 283 blz’s
Het verhaal: De veertienjarige Ella werkt in het naaiatelier van Auschwitz-Birkenau. Daar maakt ze de mooiste jurken voor de vrouwen van hooggeplaatste nazi’s. Elke jurk die ze maakt kan het verschil betekenen tussen leven en dood. Het leven in het kamp is zwaar, maar dan ontmoet Ella de dromerige Roos. Kan ze haar vertrouwen? En lukt het de meisjes hoop te houden in een wereld die niet gemaakt is om te overleven?
Mijn mening: Een rood lint is het symbool van hoop te midden van alles wat Ella meemaakt. Het is onmogelijk om je voor te stellen hoe het geweest moet zijn, hoewel dit boek niet eens heel gedetailleerd hiermee omgaat. De emoties en Ella’s vraag of ze het juiste doet staan meer centraal. Details waren nauwkeurig beschreven en de symboliek van de jurken die Ella maakt waren prachtig. Ik vond het een geweldig boek dat ons huidige leven wel in perspectief plaatst. Aan de andere kant vond ik het einde wel heel vrolijk en bood een vreemd contrast met het verhaal, maar dat lag misschien ook aan het feit dat het YA is.
Eindoordeel: 4,75 sterren (ik probeer een beetje zuinig te doen met 5 sterren reviews)

En, overtuigd een van deze reviews je om het boek op je leeslijst te zetten?

Liefs,

Mirjam