Persoonlijk #8 Parttime communicatiemedewerker

Ja, ik vond dit wel een leuke titel voor mijn nieuwste persoonlijke update. Sinds de vorige officiële update is mijn leven behoorlijk veranderd en het minderen in uren van mijn baan als communicatiemedewerker is wel een van de grootste veranderingen. Verder vertel ik je in deze post hoe het nu qua gezondheid, zowel lichamelijk als psychisch en op werkgebied gaat.

Even een zomerse foto om vrolijk van te worden. Gemaakt door Lonieke Waayenberg.

Lichamelijke gezondheid
Het is nu iets meer dan 3 jaar geleden dat ik de diagnose coeliakie heb gekregen. Volgens artsen is de hersteltijd voor een patiënt die op volwassen leeftijd de diagnose krijgt 3 tot 5 jaar. Afgelopen december werd mijn bloed weer onderzocht en begin januari werd ik door mijn MDL-arts gebeld voor de uitslag. En die was helemaal goed! Er waren geen antistoffen meer zichtbaar in mijn bloed en alle andere bloedwaardes waren ook oké. Nu hoef ik pas over 2 jaar weer terug, dan moet ik wel weer op consult komen. Maar goed, mijn arts is erg aardig, dus ik vind het geen probleem. Ergens vond ik het wel grappig dat ik de papieren voor het bloedonderzoek kreeg, met de instructie dat ik in oktober 2021 moet bellen om een afspraak te maken voor januari 2022.

Het klinkt natuurlijk allemaal heel mooi, dat mijn bloedwaardes goed zijn, maar merk ik het zelf ook? Deze vraag kreeg ik van meerdere mensen en ik kan hem, tot mijn opluchting, positief beantwoorden. Een paar maanden geleden had ik nog vaak buikpijn, dat is nu echt een stuk minder geworden. De buikpijn die ik nu nog heb is vooral stress-gerelateerd. Hier heb ik het ook met mijn arts over gehad, hij zei dat dit een typisch kenmerk is van mensen met darmziekten: stress slaat op de darmen.

Toch ben ik niet tevreden. Mijn conditie is echt waardeloos, maar dat is gelukkig wel iets waar ik wat aan kan doen. Al een paar jaar lang zwom ik onregelmatig, maar daar is nu eindelijk regelmaat in gekomen. Iedere donderdagochtend van 7 tot 8 lig ik in het zwembad. Daarnaast probeer ik wat vaker te fietsen, soms met een doel, maar soms ook gewoon zomaar. En dan echt met mijn eigen fiets, en niet de e-bike van mijn vader of moeder. Ook wil ik van ’t voorjaar het skeeleren weer oppakken, maar dat is behoorlijk weersafhankelijk. Ik ben nog op zoek naar een andere leuke sport die ik zou kunnen doen. Hardlopen is helaas niet voor mij weggelegd (door het syndroom van Tietze), maar als je andere ideeën hebt, deel ze vooral met me. Het liefst zou ik iedere week een dag gaan snowboarden. Of vijf, maar dat gaat helaas ook niet zo goed hier, maar er is vast wel iets te vinden.

Psychische gezondheid
Hierin merk ik nog steeds groei. De acceptatie van coeliakie heb ik volgens mij zo goed als afgerond, hoewel dat ook een on-going proces blijft, denk ik. Ik leer steeds beter omgaan met mijn hoogsensitiviteit en alles wat daarbij komt kijken. Zo vind ik het makkelijker om mezelf af te sluiten, als ik even tijd voor mezelf nodig heb. Tot voor kort leed ik aan een ernstige variant van FOMO en wilde ik altijd alles doen en meemaken. Dit veroorzaakt overprikkeling, waardoor ik absoluut niet de gezelligste thuis ben. Zo ben ik afgelopen jaarwisseling om kwart over 10 naar bed gegaan, omdat ik de hele dag al zwaar overprikkeld was. Serieus, ik moest huilen bij iedere vuurpijl die af werd gestoken. Ik heb uiteindelijk ongeveer een uurtje kunnen slapen en toen werd ik weer wakker van het vuurwerk. Maar ik was uiteindelijk op Nieuwjaarsdag een stuk vrolijker dan ik geweest zou zijn als ik van mezelf per se tot 12 uur (zeg maar gerust 1 uur) wakker had moeten blijven.

Ook probeer ik mijn weekenden niet overvol te plannen (grappig feitje: in het weekend dat ik deze blogpost schrijf, zit ik wel heel vol. Het liefst heb ik maar één ding per weekend, maximaal twee. Op die manier kan ik maandag weer fris en fruitig aan het werk gaan. Omgaan met stress blijft nog steeds een dingetje, maar door m’n leven zo rustig mogelijk te houden, kan ik die momenten van stress opvangen en is het niet erg als ik een nachtje wat minder slaap.

Werk
Vanaf 1 november werk ik een stuk minder voor het LCJ, ervoor werkte ik bijna 35 uur per week, nu nog maar 20. Dat was best een overgang en ik moest in november en december echt wennen aan de nieuwe situatie. Nu is alles weer een beetje op z’n plek gevallen en vind ik het echt heerlijk! Minder werken is wel iets dat op mijn eigen verzoek is gebeurd, ik merkte dat het voor mijn lijf echt teveel was. Gelukkig was de mogelijkheid er ook. Eerst zou ik naar 3 dagen gaan, maar uiteindelijk is het zelfs 2,5 dag geworden. Toch ben ik wel blij dat ik eerst 7 maanden zoveel heb gewerkt, daardoor heb ik de organisatie goed leren kennen. Nu werk ik, voor mijn gevoel, efficiënter en kan ik nog steeds veel doen, ook al werk ik minder uren. Ik vind de combinatie van een parttimebaan en mijn eigen schrijfwerk heerlijk.

Ja, de droom om fulltime schrijver te worden/zijn zit er nog wel, maar ik vind het ook belangrijk om realistisch te zijn. Bovendien vind ik het heerlijk om samen te werken met collega’s en er samen iets moois van te maken. De aanspraak en het contact is zeker een verrijking van mijn leven. Daarnaast dien ik op deze manier een mooie organisatie (met mooie toekomstdromen- en plannen). Ik werk nu op maandag, dinsdag en donderdag voor het LCJ. Woensdag is mijn (soort van) vrije dag. Ik merk dat ik toch regelmatig aan de slag ga voor mijn eigen schrijfprojecten, omdat ik niks kan bedenken dat ik leuker vind. Zo schrijf ik meestal op woensdag een nieuw hoofdstuk aan het vervolgverhaal en neem ik m’n vlogs op. Vrijdag is mijn echte schrijfdag. Op deze dag werk ik vooral aan mijn boeken. Zaterdag(ochtend) werk ik aan mijn blogcontent en plan ik m’n Instagramposts voor de volgende week in. Zo op papier klinkt het heel mooi, in praktijk loopt het nog weleens anders, maar ik vind het heerlijk.

Wat schrijfwerk betreft … tja, ik deel elke maand een logboek, dus als je die leest weet je wel hoe het daarmee staat. Ik geniet van alle verschillende projecten die ik heb lopen en kijk ook uit naar het moment dat er daadwerkelijk video’s gaan verschijnen op mijn YouTube kanaal.

En jij, werk je fulltime, parttime? In loondienst of als zzp’er?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

6 Comments

  1. Mooi dat je bloedwaarden nu goed waren, en ook fijn dat het parttime werken je meer rust geeft. Ik herken wel wat je zegt over bij voorkeur max 1/2 dingen per weekend. Zelf werk ik fulltime, ook in het marketing/communicatiewereldje. Als ik moeder word, wil ik dat wel kunnen terugbrengen naar wat minder.

    1. Bedankt voor je leuke reactie! En ik kan me goed voorstellen dat als je moeder wordt, je minder wilt gaan werken. Zoiets lijkt mij ook wel wat. Parttime werken was voor mij ook een bewuste keus, omdat ik bijna niet meer toekwam aan datgene wat ik het liefste deed: verhalen schrijven. Leuk dat je een beetje in hetzelfde wereldje werkt!

  2. Leuk en eerlijk bericht. Fijn dat je bloedwaarden beter zijn, maar moet je wel glutenvrij blijven eten? Of kun je langzaam aan weer alles gaan eten? Overigens wel eens van de Nervus Vacus gehoord. Deze zenuw wordt steeds meer ook in de normale medische wereld als oorzaak voor de darm-hersen relatie gezien. Vroeger waren alleen de alternatieve therapeuten die dat zeiden.
    Ja, dat met die conditie is zo iets,…. ik ben daar ook niet zo goed in. Ik heb lang getennist, en dat vond ik eigenlijk erg leuk, je kunt het buiten doen, je kunt het samen doen (is ook een nadeel, want je MOET het samen doen, en je vind niet altijd de juiste partner) en verder beweeg je veel en is er nog tactiek. Ik moet er weer eens mee beginnen.
    En een balans tussen werken en tijd voor jezelf blijft moeilijk. Maar jij doet zo veel, daar heb ik bewondering voor. Succes met alles!!!!

    1. Bedankt voor je reactie & succeswens 🙂 Ik moet echt glutenvrij blijven eten. Coeliakie is een auto-immuunziekte (net als diabetes type 1), waardoor een kleine inname van gluten alweer voor een reactie in het immuunsysteem zorgt. Tot nu toe is de enige behandeling voor coeliakie een levenslang glutenvrij dieet. Gelukkig wordt er veel onderzoek gedaan naar alternatieven, maar veel succes wordt er nog niet geboekt.
      Die darm-hersenrelatie is wel bekend. Ze hebben een enorme wisselwerking op elkaar. Zo heb ik jaren met depressieve klachten rondgelopen, omdat m’n darmen doodziek waren.
      Wat leuk dat je vroeger tenniste en het is zeker een goed idee om het weer op te pakken. Goed voornemen als het weer wat lekkerder wordt …?

  3. Ben zo blij voor je dat het zo goed gaat en je draai helemaal hebt gevonden met je werk! En dat overprikkeld zijn dat herken ik wel. Soms is het ook echt wel lastig want je moet altijd keuzes maken wat niet altijd leuk is maar meestal weet je ook wel dat als je iets wel doet waarvan je eigenlijk weet dat je het niet moet doen je altijd met de consequenties zit. Dat maakt het voor mij soms wel makkelijker om keuzes te maken!

    Ik ben trots op je Mirjam hoe je het allemaal doet!

Laat een antwoord achter aan Mirjam Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.