Ik heb oprecht geprobeerd om het coronavirus zoveel mogelijk van mijn blog te weren. Maar ik wil er toch één blogpostje aan wijden. En je zult er vast wel over lezen in mijn jaarverslag, want we kunnen er nu eenmaal niet omheen. Maar in deze blog wil ik je meenemen wat het coronavirus voor mij als schrijver betekent…
Allereerst: het is absoluut niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen of om op wat voor manier dan ook zielig te doen. Ik beschrijf slechts hoe ik (als auteur) de afgelopen tijd heb beleefd en hoe ik tegen de toekomst aankijk…
Positief beginnen
Laten we positief beginnen. Door het coronavirus en de daarbij behorende ‘lockdown’ kreeg ik opeens heel veel tijd om te schrijven. Ik hoefde niet meer naar verjaardagen of andere sociale afspraken. Niet dat ik normaal een druk leven heb, maar nu was het wel heel erg rustig. En ik heb zelf ook echt het idee dat ik hier goed gebruik van heb gemaakt. Ik weet nog dat ik zondag 15 maart dacht: ‘Ik wou dat dit niet nu gebeurde’, en me opeens realiseerde dat Tolkien hier iets over schreef…
‘I wish it need not have happened in my time,’ said Frodo.
‘So do I,’ said Gandalf, ‘and so do all who live to see such times. But that is not for them to decide. All we have to decide is what to do with the time that is given us.’
Dat citaat zette me aan het denken en ik heb echt geprobeerd om de tijd die ik heb gekregen goed te gebruiken. En dat heeft me ook echt laten zien waar mijn hart het hardst voor klopt.
Voor mijn gevoel is er ook meer waardering gekomen voor de kunsten, zoals schrijven, film en andere vormen van kunst. Mensen gingen meer lezen en verhalen hebben de kracht om je hoop en moed te geven.
Wat ik lastig vind…
Het was helaas niet alleen productiviteit, soms liet ik me teveel afleiden door het internet en maakte ik me weer boos over allerlei theorieën die gepost werden of mensen die opriepen tot opstand. Dat vond ik allereerst al lastig aan deze tijd, om zelf positief te blijven en te focussen op die hoopvolle verhalen. Tegelijkertijd wordt het plot bedenken voor een dystopian verhaal niet heel moeilijk, gooi gewoon wat complottheorieën bij elkaar et voilà… 😉
Wat ik ook echt verdrietig vind is dat het niet goed gaat met boekhandels. Dat ging het al jaren niet, maar deze crisis is echt een grote klap. Uit principe bestel ik geen boeken meer bij die online winkel met dat blauwe mannetje, maar bestel ik alles via de plaatselijke boekhandel. Op LinkedIn las ik een tijd geleden waarom dat zo belangrijk is dat ‘gewone’ boekhandels blijven bestaan (ik heb speciaal voor deze post het linkje opgezocht). Dat maakte soms ook wel dat ik het moeilijk vond om te schrijven. Want wat als mijn boeken veel minder gekocht worden, omdat mensen minder te besteden hebben? Wat als de uitgever zegt: ‘Sorry Mirjam, maar we gaan even geen boeken meer uitgeven,’? Ja, ik weet het … het is allemaal niet gebeurd, maar het speelde wel in mijn hoofd.
Het laatste, wat ik eigenlijk het meest ingewikkeld vind, is dat ik geen idee heb wat er in de toekomst allemaal gaat veranderen. En dat weet niemand, dat snap ik ook. Maar ik ga proberen het wat duidelijker uit te leggen. Het is inmiddels bijna 2 jaar geleden dat ik de eerste versie van mijn nieuwste boek Help! Mam is verliefd schreef. Dit boek verschijnt deze maand nog. Geen woord over corona en ook heel normale dingen (in ieder geval dingen die tot nu toe heel normaal waren) komen er in voor. Zo geven mensen elkaar een hand als ze zich aan elkaar voorstellen, worden er af en toe knuffels uitgedeeld en houdt niemand anderhalve meter afstand. Nu hoop ik echt dat we ooit weer teruggaan naar die samenleving, maar voor nu vind ik het lastig. Heel actueel zijn is in het boekenvak best lastig, omdat er gewoon veel tijd zit tussen schrijven en publiceren. Maar hopelijk vinden lezers dat geen probleem en lees ik over een paar jaar deze blog terug en kan ik glimlachen omdat ik me voor niks zorgen heb zitten maken…
Hoe heeft corona jouw (schrijf)werk beïnvloedt?
Liefs,
Mirjam
Helemaal mee eens. Je schrijft boeken voor de toekomst, of minstens voor een paar jaar. En hoe de aankomende jaren er uit gaan zien, weet niemand. Dus gewoon doen alsof het “normaal” blijft. Dat citaat von Tolkien vind ik erg mooi. En ja, aan corona, of de gevolgen voor onze samenleving, kun je niet helemaal uitvlakken. Er zal of moet iets veranderen. Hopelijk ten goede, maar daar twijfel ik soms aan. Soms maakt het me ook een beetje bang, want het is (nog) niet te overzien. Voor mij betekent het nu werken met mondkapje, minder klanten, en in de herfst, als er misschien of hopelijk zicht is op de toekomst, eens goed over mijn toekomst nadenken. Verder ben ik met een paar andere projecten bezig, die deels door corona sneller zijn gegaan, en dat is ook goed. Maar dat ik over een jaar nog het zelfde doe, op de zelfde manier als nu, dat is niet te verwachten. Maar wat wel? Dit proces was eigenlijk al nodig, maar is door de huidige crises in de versnelling geraakt. Ik wens je veel succes met je nieuwe boek. Ik ben benieuwd. (ga het bestellen)
Dank je wel voor je reactie. Corona heeft inderdaad gevolgen voor de samenleving, hoe dat er ook uitziet. Heel veel sterkte de komende tijd in alles!
Mooie blog! Ik probeer het nieuws zoveel mogelijk te mijden. Je wordt er alleen maar naar van. Verder kan ik zeggen dat de hele crisis mij juist wel goed heeft gedaan. Ik had tijd om een heel verhaal te schrijven en aan een nieuw verhaal te beginnen. Ik weet nu dat schrijven is wat ik het allerliefste wil en fulltime wil doen (vrolijke verhalen dan, in een dystopian-wereld zitten we nu toch al 😉 ) en, dat zul jij ook wel gemerkt hebben, dat de rust zo fijn is en niet veel verplichtingen meer hebt. Ik wil bewust verhalen schrijven waarin corona even niet bestaat, gewoon om mensen even alles te laten vergeten en te laten wegdromen in een heerlijk verhaal. Denk dat dat juist ook wel fijn is.
Ja, nieuws mijden is ook iets wat ik zoveel als mogelijk deed en doe. Helaas moest ik voor m’n werk wel bepaalde ontwikkelingen in de gaten houden, dat hoorde er nu eenmaal bij 😉 Fijn dat de crisis voor jou zo positief is geweest en dat je hebt gemerkt dat je het allerliefst schrijft. Voor mij wel herkenbaar, door het hele coronagedoe herontdekte ik ook weer mijn liefde voor schrijven. En haha ja, dystopian is nu niet echt een heel fijn genre. Hoewel … mocht je nog ideeën tekort hebben, kun je naar een website met complottheorieën surfen en een compleet plot voor een trilogie ervandaan halen xD