Friends 4-ever // Hoofdstuk 17 // Norah

In de vorige aflevering kon je lezen over Marit, die zich versliep. De dag ervoor was erg zwaar geweest voor haar, dus ik hoop dat je alle begrip voor haar had. Komt dit je nog niet bekend voor, dan raad ik je aan via deze link het vorige hoofdstuk te lezen. Vandaag kun je lezen over Norah en haar liefdesperikelen…

‘In welk jaar ontstond de Republiek?’ vroeg Marit, ze keek Lily en Norah een voor een aan.
‘1588,’ antwoordden Norah en Lily in koor. ‘Tijdens de tachtigjarige oorlog’, vulde Norah aan.
‘Betweter,’ grijnsde Lily.
‘Ik ga even naar het toilet hoor,’ verzuchtte Norah. ‘Ik word alleen maar zenuwachtig van al dat geleer.’
Meneer De Jager deed gelukkig nooit moeilijk als ze tijdens de les naar de wc moesten, dus Norah verwachtte niet dat hij haar tijdens het studie-uur zou verbieden de klas uit te gaan. Eigenlijk hoefde ze helemaal niet zo nodig naar de wc, maar ze wilde er echt even uit. Eva had maar geluk, dat ze nu al een toets kon maken. Zij hoefde niet met allerlei zenuwachtige klasgenoten in een lokaal te zitten. Maar goed, Lily en Eva hadden gisteren ook twee studie-uren gehad, toen zij en Marit hun scheikundetoets maakten, dus zo slecht had ze het niet.
Toen ze in de richting van het toilet liep, hoorde ze opeens een bekende stem. O ja, dat was waar ook, Ethan had altijd op vrijdag het derde een tussenuur. Op de vierde verdieping stond een grote tafel, waar je in je tussenuren huiswerk kon maken, als de mediatheek vol zat. Ze kon wel even met hem praten, en dan zou ze over een minuut of vijf weer terug gaan naar het lokaal.
‘Je bent hier echt een kei in, het zou jammer zijn als je er niets mee gaat doen!’ Dat was niet Ethans stem, maar die van een meisje.
Ze hoorde Ethan grinniken. ‘Slijmbal,’ was zijn reactie. ‘Probeer je nu mij zo ver te krijgen dat ik je mijn huiswerk over laat schrijven?’
Nu giechelde het meisje. ‘Natuurlijk niet, ik zou niet durven.’
Norah deed nog een paar stappen en zag Ethan en het meisje toen zitten. Dicht naast elkaar, gebogen over een stel boeken. Ethans krullen raakten bijna het hoofd van het meisje. Norah voelde een steek van jaloezie. Ze wilde iets zeggen, maar haar tong leek vastgeplakt te zitten. Ethan had haar nog niet opgemerkt.
‘Ik meen het echt, je legt goed uit. Een stuk beter dan Van Rijn. Misschien moet jij maar natuurkundedocent worden.’ Het meisje legde haar hand op Ethans arm.
Norah slikte. Ethan trok zijn arm niet terug, hij stond gewoon toe dat ze zo dicht naast hem kwam zitten. Hij lachte, dat ene scheve lachje waarvan Norah dacht dat het alleen voor haar bestemd was.
Ze haalde even diep adem en liep toen zo snel als ze kon naar de toiletten. Pas toen ze na het toiletbezoek haar handen waste, merkte ze dat ze trilden. Tranen brandden achter haar ogen. Waarom hield Ethan niet meer afstand van dat meisje? Hij had toch verkering met haar? Of zou hij … Nee, dat moest ze niet denken, zo was Ethan niet! Maar de knagende twijfel liet haar niet los. Ze zou het aan hem vragen. Niet nu, maar zodra ze hem alleen zag. Ze weerstond de neiging naar Ethan en het meisje te kijken, toen ze de toiletruimte uitliep.
‘Hé, Noortje!’ hoorde ze opeens zijn opgewekte stem. Nu moest ze zich wel omdraaien. Het zou echt heel raar zijn als ze hem negeerde. Ze zette een glimlach op en keek hem aan. Het viel haar direct op dat Ethan een halve meter opzij was geschoven. Hij lachte charmant en Norah slaagde erin terug te lachen.
‘Hoe gaan je toetsen? Je appte gisteravond niet terug!’
‘Ik was aan het leren,’ antwoordde Norah. ‘En m’n telefoon moest in het mandje. Ik moet nu trouwens terug naar het studie-uur. Anders wordt De Jager boos.’
Ethan knikte, ten teken dat hij het begreep. ‘App me vanmiddag maar hoe het gegaan is. Succes zo meteen! You’ve got this, sweetheart.’ Hij lachte dat onweerstaanbare lachje, maar het knagende gevoel verdween niet.

‘Noor, wat is er aan de hand?’ Lily keek haar streng aan.
‘Niks,’ loog Norah, maar natuurlijk geloofden haar vriendinnen daar niets van. Ze zuchtte diep en vertelde toen zo kort en bondig als ze kon wat er gebeurd was tijdens het studie-uur.
‘Hoe dicht zaten ze naast elkaar?’ vroeg Eva, toen ze klaar was met haar verhaal.
‘Ze zat bijna bij hem op schoot!’ Dat was natuurlijk een beetje overdreven, maar zo voelde het voor haar wel.
‘Maar hij deed daarna wel gewoon tegen je?’ wilde Lily weten. ‘Hij schrok niet toen hij je zag?’
‘Zoals ik al zei, liep ik gewoon door. Pas op de terugweg zag hij me en riep me.’
‘Wat is dan precies het probleem?’ Lily fronste haar voorhoofd. ‘Hij riep je toch? Dat zou hij niet doen als hij met dat meisje …’
‘Maar toen was hij een heel stuk opgeschoven. Alsof hij dat voor mij had gedaan,’ zei Norah koppig. Ze had verwacht dat haar vriendinnen wel aan haar kant zouden staan, maar het leek er eerder op dat ze Ethans kant kozen.
‘Dat zal vast wel meevallen,’ meende Eva. ‘Je bent gewoon jaloers. Heel logisch, want Ethan is heel erg knap en je wilt niet dat een ander hem inpikt.’
‘Ik ben niet gewoon jaloers,’ reageerde Norah geïrriteerd. ‘Ik heb een reden om jaloers te zijn!’
‘Waarom praat je er niet over met Ethan?’ vroeg Marit zachtjes.
Norah haalde haar schouders op. ‘Dat ga ik ook doen. Morgen ofzo.’
Nu schudden alle drie de meiden hun hoofd. ‘Vandaag,’ zei Lily stellig. ‘De pauze begint zo. We wachten net zo lang tot Ethan naar buiten komt. We gaan niet eerder naar huis.’
Norah wilde nog protesteren, maar ze zag dat de meiden het meenden. Het duurde een hele tijd voordat Ethan kwam. Hij zag haar niet en de moed zonk Norah in de schoenen. Lily gaf haar echter een duwtje en riep: ‘Ethan!’
Nu keek haar vriend op en liep in haar richting. Norah zette tegelijk een paar stappen in zijn richting, ze wilde niet dat haar vriendinnen hoorden wat ze met Ethan besprak.
‘Kan ik even met je praten?’ vroeg ze, een beetje gespannen.
Ethans gezicht betrok. ‘Is het iets ergs?’ vroeg hij.
Ze schudde haar hoofd. ‘Nee … gewoon iets wat me dwars zit,’ stelde ze hem gerust.
Ethan knikte. Op dat moment riep een van zijn vrienden hem. Hij zuchtte. ‘Zeg, lieverd … kan het ook vanavond? Ik bel je … Of moet het face to face?’
‘Bellen kan ook!’ zei Norah.
Ethan glimlachte en gaf een snelle kus op haar wang. ‘Doen we dat. Ik heb de jongens
beloofd mee te voetballen, snap je?’
Norah knikte. ‘Tot vanavond dan.’
‘En?’ vroegen de meiden in koor.
Ze haalde haar schouders op. ‘Hij belt me vanavond, dan hebben we het erover.’
‘Dat was niet de afspraak, De Lange …’ zei Lily streng.
‘Hij moest voetballen,’ verdedigde Norah haar besluit. ‘En jullie hadden gelijk, ik maak er waarschijnlijk een veel te groot probleem van.’ Ze plakte een glimlach op haar gezicht, toen ze haar vriendinnen aankeek, want het zat haar totaal niet lekker.

Hoe denk jij dat dit gaat aflopen?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•