Voor ik begin met de terugblik op het vorige hoofdstuk wil ik heel even stilstaan bij het getal van het hoofdstuk. Ik bedoel … 50 hoofdstukken! Bijna een jaar lang deel ik nu iedere week een hoofdstuk over Norah, Lily, Eva en Marit. Ik hoop dat jij er (nog steeds) van geniet!
In het vorige hoofdstuk namen de meiden afscheid van Cambridge. Dat was vooral voor Marit moeilijk, omdat ze ook afscheid moest nemen van James. James vroeg vervolgens aan Norah of zij een beetje op Marit wilde letten. Komt dit je niet bekend voor? Check dan even deze link. Vandaag hebben we weer een sprong in de tijd gemaakt en is het inmiddels meivakantie.
Hijgend fietste Lily naar de plek waar ze met Marit, Eva en Norah had afgesproken. Zoals wel vaker was ze te laat, maar nu kon ze er echt niets aan doen. Ze had haar spullen die ochtend al bij elkaar gezocht, maar kwam vlak voor ze vertrok tot de ontdekking dat ze het bovenstukje van haar bikini niet had ingepakt. Na een lange zoektocht had ze hem nog niet gevonden en besloot om dan maar haar badpak aan te trekken. Dat was een stuk minder leuk, maar er was nu eenmaal geen andere optie.
‘Hè hè,’ verzuchtte Norah. ‘Waar bleef je nou?’
Gelukkig konden ze wel om het verhaal lachen.
‘Tja, zwemmen zonder bovenstukje is niet echt aan te raden,’ grinnikte Eva. ‘Fijn dat je er bent. Zullen we nu maar gaan?’
Vandaag ging het buitenbad open en mochten ze met flinke korting komen zwemmen. Het zou vast erg druk zijn, maar dat maakte niet uit. Het zou heel gezellig worden, dat wist Lily zeker. Meerdere klasgenoten hadden in de klassenapp aangegeven dat zij ook gingen zwemmen, maar Aron en Kyle hadden niets van zich laten haren. Dat was waarschijnlijk maar beter ook, hoewel Aron de laatste tijd niet meer met Hester optrok.
‘Hoe gaat het met James?’ Lily was naast Marit gaan fietsen.
‘Nog steeds goed,’ antwoordde Marit met een lach. Het was niet de eerste keer dat Lily de vraag stelde de afgelopen tijd. ‘We hebben gisteravond een poos zitten videobellen. Dat vond ik eerst maar helemaal niks, maar het was echt heel erg leuk!’
‘Ja, natuurlijk! Dan kan je elkaar zien en lijkt het bijna alsof je bij elkaar bent.’
‘Ja … bijna,’ verzuchtte Marit.
‘Weet je vader er eigenlijk wel vanaf?’
Marit knikte. ‘Hij merkte meteen dat er iets aan de hand was met mij,’ zei ze met een lach.
‘Hoe reageerde hij?’ wilde Lily weten.
‘Bezorgd,’ grinnikte Marit. ‘Volgens mij heeft hij er niet echt vertrouwen in … dat het werkt. Maar goed, hij heeft al wel zitten kijken naar een vakantiehuizen en hotels in de omgeving van Cambridge, dus dat is heel lief!’
‘O zeker! Voor de zomervakantie?’
Marit knikte. ‘En James mag de laatste week van de vakantie bij ons komen logeren.’
‘Wat superleuk!’ riep Lily enthousiast. ‘Ik denk dat je vader er mee vertrouwen in heeft dan jij denkt, hoor! Als ik het zo hoor.’
Marit lachte schaapachtig. ‘Volgens mij is hij vooral erg nieuwsgierig. Ik … eh … ik heb …’ Ze begon te stotteren en zweeg vervolgens.
‘Je hebt nog niet eerder een vriendje gehad?’ raadde Lily.
‘Ook niet,’ antwoordde Marit. ‘Maar … ik ben ook nog niet eerder verliefd geweest. Ik laat … eh … ik laat mensen niet zo makkelijk toe in m’n leven.’
Lily fronste haar wenkbrauwen. ‘De eerste schooldag sloot je wel vriendschap met ons,’
zei ze.
‘Het duurde erg lang voordat ik jullie vertrouwde,’ zei Marit zachtjes. ‘Nog maar een maand geleden vertelde ik jou en Eva over … over m’n moeder.’
Lily knikte, ze begreep wel wat Marit bedoelde. ‘En dat heb je meteen tegen James verteld?’
Marit schudde haar hoofd. ‘Niet meteen. Woensdagavond hadden we het over onze families, weet je nog?’
Lily knikte, ze kon het zich nog wel herinneren.
‘Na afloop, toen jullie al naar boven waren gegaan, vroeg hij verder en voor ik het wist had ik alles aan hem verteld.’ Marit lachte erbij. ‘Hij reageerde heel lief en begripvol.’
‘Natuurlijk!’ zei Lily heftig. ‘Wat had je anders verwacht van zo’n Engelse gentleman?’
Marit giechelde. ‘Dat is hij zeker.’
De drukte in het zwembad viel eigenlijk wel mee, vond Lily. Maar misschien had ze er weinig oog voor omdat Aron er ook was. Ze deed haar uiterste best om haar interesse in hem te beperken, maar het was moeilijk om haar ogen van hem af te houden. Zou er echt niets zijn tussen hem en Hester? En wat betekende dat voor haar? Mocht ze zichzelf toestemming geven om te hopen op iets wat waarschijnlijk nooit zou gebeuren?
‘Lily, wat is je haar droog!’ zei Aron grijnzend en hij waadde naar haar toe. Meteen greep ze haar vlecht vast, had hij nu commentaar op haar haren?
‘Volgens mij ben je nog niet kopje onder geweest, of wel?’ informeerde Kyle, die naast Aron liep.
‘O, jawel,’ zei ze haastig. Ze hield niet van kopje onder gaan in het water. Eigenlijk vond ze zwemmen ook niet zo heel erg leuk. Lily ging liever pootjebaden bij de zee, maar met haar vriendinnen en veel van hun klasgenoten was het nog wel leuk.
‘Ze zei het wel heel snel, vond je niet?’ grapte Aron. Lily begreep wel waar de twee jongens naartoe wilde en begon achteruit te lopen in het water. Ze botste daarbij tegen een mevrouw aan die vervolgens niet zo vriendelijk keek. In plaats van de jongens te blijven volgen met haar ogen, besloot ze weg te zwemmen, zo hard als ze kon. In eerste instantie ging het goed, tot ze omkeek om te zien hoe ver ze van haar verwijderd waren. Aron zwom dicht achter haar en door de vertraging kon hij haar voet vastpakken. Hij trok haar naar zich toe.
Ze staarde in zijn belachelijk blauwe ogen en haar hart leek een slag over te slaan. Ze voelde zich helemaal slap worden en het kon haar helemaal niet schelen wat er ging gebeuren. Het duurde maar een paar seconden, toen grijnsde Aron breed en duwde haar kopje onder. Proestend kwam ze weer boven en opende haar mond om Aron even goed de waarheid te zeggen, maar ze verslikte zich in het water. Dat was nu één van de redenen dat ze zo’n hekel had aan kopje ondergaan. Net als het water dat in haar neus kwam.
Aron klopte haar een paar keer op haar rug. ‘Sorry Lily!’ Het klonk oprecht en meteen besloot Lily hem te vergeven. Hoewel … alleen als hij het nooit meer zou doen.
‘Ga je me nu met rust laten?’ vroeg ze. Wat een domme vraag, ze wilde dat hij bij haar in de buurt bleef, ze wilde met hem praten … ze wilde alleen niet onder water geduwd worden. ‘Ik bedoel, ik houd niet van onder water gaan,’ voegde ze er haastig aan toe.
‘O, het spijt me echt,’ zei hij weer. ‘Het leek me wel een leuk grapje.’
‘Zo erg was het ook weer niet,’ vergoelijkte Lily, hoewel dat niet helemaal waar was.
‘Hé, Stan heeft een bal meegenomen, zullen we meedoen met volleybal?’
‘Ja, goed idee!’ Lily wist niet goed wat ze anders moest zeggen en volleybal vond ze altijd leuk om te doen. Erg goed was ze er niet in, maar Joëlle was niet in het zwembad, dus die kon geen commentaar hebben. Sowieso bemoeide Joëlle zich de laatste tijd nauwelijks met haar. ‘Ik wil dan wel bij jou in het team hoor,’ hoorde ze zichzelf zeggen. ‘Jij bent altijd zo goed.’
Aron grijnsde. ‘Dank je wel. Maarre … ik ben bang dat ze al teams gemaakt hebben, dus dat we dan allebei bij een team zitten. Jij mag wel bij Kyle, die is ook erg goed.’
Hij lachte zijn bekende scheve glimlach en het was alsof ze wegsmolt. Toch knaagde het vanbinnen, toen ze zich bij het groepje van Kyle voegde. Waarom had Aron nu zoveel aandacht voor haar? De afgelopen tijd hadden ze, met uitzondering van de tijd in Cambridge, nauwelijks met elkaar opgetrokken. Het leek wel alsof hij niet wist wat hij nu eigenlijk wilde … En hoe langer en dieper ze erover nadacht, hoe minder ze zelf wist wat ze wilde. Kon ze maar net als Marit verliefd worden op iemand waarbij het ook wederzijds was, zonder dat daar een hele periode van onzekerheid aan vooraf ging.
Vind jij verliefd zijn leuk?
Liefs,
Mirjam
