Friends 4-ever // Hoofdstuk 6 // Lily

In het vorige hoofdstuk heb je kunnen lezen dat de vier vriendinnen op vrijdagmiddag naar de McDonalds gingen voor een McFlurry. Ethan, het vriendje van Norah was er ook en na afloop hoorde Eva Norah uit over haar verkering met Ethan. Natuurlijk dramatiseerde Lily het verhaal een beetje, want Lily is een drama-queen. Deze week is daar ook weer een bewijs van… Of valt het eigenlijk wel mee?

‘Dekkers maakt altijd groepjes van drie,’ wist Eva te vertellen. Met z’n drietjes liepen ze naar het aardrijkskundelokaal: Eva, Marit en Lily. Norah had twee tussenuren en was naar de mediatheek vertrokken.
Vorige week waren hun aardrijkskundelessen uitgevallen en hadden ze gezellig met z’n vieren rondgehangen in de aula. Maar nu moesten ze er toch echt aan geloven.
‘Maakt hij ze van tevoren, of mag je zelf kiezen bij wie je in de groep komt?’ wilde Lily weten. Zij had nog nooit Dekkers gehad voor aardrijkskunde. Eva wel, toen ze in de tweede zat.
‘Hij maakt ze,’ verzuchtte Eva. ‘Maar wie weet … dacht hij toen hij de groepjes maakte wel dat Lily, Marit en Eva heel goed samen konden werken.’
Lily grinnikte. ‘Als hij dat al gedacht heeft, heeft hij het waarschijnlijk mis.’
Eva stak vermanend haar vinger op. ‘Niet zo negatief, joh!’
‘Dat heet zelfkennis.’
‘Is het zo erg?’ wilde Marit weten.
Lily haalde haar schouders op. ‘Ik klets graag, dat weet je zo onderhand wel, toch?’ Het was al donderdag in de tweede schoolweek, dus als Marit nog steeds niet in de gaten had dat ze een kletskous was, was er wel iets mis met haar.
Er kon een lachje af bij Marit. ‘Je hebt gelijk. Het is waarschijnlijk beter als we niet bij elkaar in de groep zitten.’
Verschillende klasgenoten waren al gearriveerd en zaten in groepjes.
‘Marit, Eva, jullie mogen bij mij in het groepje!’ Kyle zwaaide enthousiast.
‘Hé, da’s nog een leuke verrassing.’
Lily probeerde niet teleurgesteld te zijn. Ondanks haar grote woorden net, vond ze het niet zo leuk om alleen over te blijven. Ze wierp een blik op de plattegrond die op het bureau van meneer Dekkers lag.
Haar hart maakte een rare sprong toen ze de eerste naam van haar groepsgenoot zag. Aron. De afgelopen dagen had ze zo normaal mogelijk gedaan, ze wilde niet dat iemand erachter kwam dat ze hem leuk vond. Maar het was zó moeilijk om zelfs tegen Norah te zwijgen. Ze wilde het op zich wel met haar beste vriendin delen, maar ze waren de laatste tijd geen enkele keer met z’n tweetjes geweest. Altijd waren Marit en Eva erbij, of één van hen. En ze wilde niet dat zij wisten wat ze van Aron vond. Maar misschien was het beter om ook tegen Norah te zwijgen, dan kwam ze er misschien sneller overheen. Ze keek niet meer op de plattegrond, maar ging bij Aron in het groepje zitten.
‘Ha Lily, heb je er een beetje zin in?’ Hij grijnsde zijn witte tanden bloot en Lily dacht dat haar hoofd wel knalrood moest zijn.
Ze haalde haar schouders op. ‘Een beetje.’
‘Wat een enthousiasme, en je zit nog wel bij mij in de groep! Kom op, kijk eens iets vrolijker.’
Ze produceerde een glimlachje.
‘Dat lijkt er al meer op,’ zei Aron tevreden.
Kijk, bij een andere jongen zou ze zeker hebben geweten dat hij hiermee liet merken dat hij haar aardig vond. Of misschien zelfs meer dan aardig. Maar het was Aron en hij deed tegen iedereen zo.
‘Zo hè, hè,’ verzuchtte Aron, toen Joëlle zich na drie minuten bij hun groepje voegde. ‘Ik dacht dat je nooit meer zou komen.’
Lily zuchtte onhoorbaar. Hoe kwam meneer Dekkers erbij om haar bij Aron én Joëlle in de groep te stoppen? Zou ze nu het hele jaar met hen samen moeten werken?
‘Ach … en toen was je gedwongen om met Lily te praten, wat zal jij het zwaar hebben gehad.’ Joëlle zei het op luchtige, plagende toon, maar Lily kende haar lang genoeg om te weten dat ze het precies bedoelde zoals ze het zei.
Aron opende zijn mond om te reageren, maar wat hij wilde zeggen zou voor altijd een raadsel blijven. Meneer Dekkers stond op en maakte met één blik duidelijk dat hij stilte wilde. Best gek eigenlijk, dat sommige docenten je alleen maar aan hoefde te kijken en je werd stil, terwijl andere docenten er een heel ritueel aan vooraf moesten laten gaan.
‘Zo, van harte welkom bij jullie eerste aardrijkskundeles in vwo 4. Een aantal van jullie zullen mij wel kennen. Ik ben meneer Dekkers en ik geef al enkele jaren aardrijkskunde in de onderbouw. Dit schooljaar is mijn eerste jaar in de bovenbouw, dus we gaan zien of het wat gaat worden.’ Hij grijnsde kort en Lily voelde zich wat minder gespannen. Hij was dus niet zo streng als hij eruit zag.
‘Ik maak altijd groepjes, zoals je gemerkt hebt. Dit doe ik om te voorkomen dat iedereen altijd met dezelfde personen samenwerkt. Aan het begin van de tweede periode, als jullie je eerste toetsen hebben gehad dus, maak ik nieuwe groepjes, zo wisselen we het een beetje af.’
Weer haalde Lily opgelucht adem. Hoewel … met Aron samenwerken was zo verschrikkelijk niet. Maar Joëlle …
‘Dan wil ik nu met jullie beginnen aan hoofdstuk een. Misschien hadden jullie gehoopt dat we een kennismakingsspel konden doen, maar helaas … De lessen vielen vorige week natuurlijk uit, dus we hebben al een achterstand.’
Zijn opmerking leverde wat gemopper op van Lily’s klasgenoten.
‘Sorry jongens, het is even niet anders,’ zei Dekkers. ‘Maar … ik beloof hierbij dat als we de achterstand inhalen, we ook echt wel regelmatig iets leuks zullen doen.’ Hij pakte een stapel blaadjes en keek de klas rond.
‘Aron, kom jij maar even naar voren.’
Aron keek verbaasd op en ook Lily was verrast. Hoe kon het dat Dekkers zijn naam wist? Ze hadden nog niet eerder les van hem gehad. Meerdere klasgenoten keken verbaasd.
Meneer Dekkers pakte grijnzend de fotokaart op die op zijn bureau lag. ‘Ik heb hier drie avonden op zitten blokken, mensen.’
Hier en daar werd wat gelachen. Aron moest blaadjes uitdelen.
‘In het eerste hoofdstuk hopen we ons, onder andere, te verdiepen in aardbevingen. Op het blaadje schrijf je wat je al van dit onderwerp weet. Als je alles hebt opgeschreven, maak je een propje van het blaadje en daarna gaan we korfballen.’
‘Hij is echt gestoord,’ fluisterde Joëlle. ‘Zoiets vertelde mijn zusje al, die heeft ook les van hem.’
Lily deed alsof ze Joëlle niet gehoord had, maar schreef op het blaadje wat ze zich allemaal kon herinneren over aardbevingen. Toen iedereen klaar was, ging Dekkers voorin het lokaal staan met een papierbak in zijn handen.
‘Nu mogen jullie een voor een je prop in de papierbak proberen te gooien. Maar wel op drie meter afstand, het moet natuurlijk wel een uitdaging zijn. De proppen die in de papierbak belandden maken we open en daar zal ik de informatie van voorlezen.’
‘Gestoord of niet, ik houd wel van dit soort dingen,’ grinnikte Aron.
Joëlle rolde met haar ogen, maar Lily glimlachte kort naar hem, om duidelijk te maken dat ze het met hem eens was. En dat was echt niet omdat ze toevallig verliefd op hem was. Want dat wilde ze niet eens! Hij knipoogde naar haar en tot haar ergernis voelde ze het bloed naar haar wangen stijgen. Als Joëlle het maar niet merkte … 

Psst, wil je verder lezen? Dat kan, hoofdstuk 7 staat ook online: klik hier!

Wat weet jij allemaal over aardbevingen? 🙂

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•