Wow, alweer het zevende hoofdstuk van het vervolgverhaal over Norah, Lily, Eva en Marit. Ik heb natuurlijk ontzettend veel leuke ideeën voor het verhaal van deze vier meiden en die krijgen jullie vanzelf te lezen. Vorige week kon je lezen over Lily, die onverwachts bij haar crush, Aron in het groepje zat. Ze hoopt maar dat niemand in de gaten heeft dat ze verliefd op hem is … Zelfs Eva, Marit en Norah mogen er niets van weten, maar gaat dat haar lukken?
Eva kneep in de handvaten van haar stuur van frustratie. Dit was nu al de derde keer deze week dat Lily te laat kwam. Het liefst wilde ze nu wegfietsen, maar ze wist niet goed hoe Norah en Marit zouden reageren als ze zonder Lily aankwam.
‘Sorry dat ik zo laat ben,’ verzuchtte Lily, toen ze er eindelijk aankwam. ‘Maar ik kon mijn boeken van Duits nergens vinden.’
‘En … heb je ze uiteindelijk gevonden?’ vroeg Eva op chagrijnige toon.
Lily schudde haar hoofd. ‘Maar ik weet wel waar ze zijn,’ lachte ze vrolijk. ‘Ik heb ze in mijn kluis gelaten, omdat ik mijn huiswerk al gemaakt had. Dat was ik vergeten, dom hè?’
Eva zuchtte overdreven. ‘Dat is zeker dom. Weet je zeker dat je op het vwo thuishoort?’ Ze bedoelde het niet onvriendelijk, maar ze zag aan Lily’s gezicht dat ze niet blij was met die opmerking.
‘Het spijt me echt oké. Ik weet dat ik het deze week wel vaker heb gezegd, maar ik doe echt m’n best.’
Ze kon nu natuurlijk gewoon zeggen “ik vergeef je”, maar Eva was er een beetje klaar mee.
‘Als je morgen en volgende week elke dag op tijd komt, geloof ik je misschien.’
Lily zuchtte. ‘Ik meen het écht!’
Kibbelend kwamen ze aan bij de plek waar Marit en Norah op hen stonden te wachten. Norah wierp een overdreven blik op haar horloge.
‘Lily was te laat,’ zei Eva boos. ‘Ze heeft er heel veel spijt van. Marit, heb jij het huiswerk van aardrijkskunde gemaakt?’ Ze probeerde naast Marit te gaan fietsen, maar Norah bleef er ook naast fietsen.
‘Eerst uitpraten,’ zei Norah streng. Marit knikte ernstig.
Voor de zoveelste keer zuchtte Eva overdreven, maar de meiden waren onvermurwbaar. Wat een stom gedoe zeg, liet ze zich echt door Norah de Lange vertellen wat ze moest doen? Toch zag ze geen andere oplossing dan naast Lily te blijven fietsen.
‘Ik ga m’n best doen,’ zei die kleintjes.
Eva zweeg, ze had even geen behoefte om iets met Lily te delen, daarvoor was ze te boos. Op Lily én Norah. En misschien ook wel een klein beetje op Marit. Maar de grootste boosdoener was wel Lily.
Vijf minuten verstreken en de stilte voelde pijnlijk aan. De fietstocht naar school leek extra lang te duren, hoewel ze er flink de vaart in hadden. Lily deed geen poging meer om iets te zeggen.
‘Zou het helpen als we vijf minuten eerder afspraken?’ vroeg Eva, na een tijdje vriendelijk. Ze had er even over nagedacht en ze had besloten Lily nog een kans te geven.
‘Misschien,’ zei Lily. Haar stem was zacht, helemaal niet wat ze van Lily gewend was. ‘Maar dan ben ik toch nog steeds te laat? Of hoe zie je dat voor je?’
Eva glimlachte. ‘We spreken gewoon af dat je er voortaan om tien voor half 8 bent, dan komt het goed. Zie het als een experiment.’ Zelf zou ze natuurlijk niet eerder vertrekken, maar als ze Lily goed inschatte zou dit wel kunnen werken.
‘Als jij het zegt …’ Een waterig glimlachje brak door op Lily’s gezicht.
‘Daar zeg je de juiste woorden. Ik heb altijd gelijk,’ grijnsde Eva. De ongemakkelijkheid was verdwenen en ze kletsten weer gezellig over van alles en nog wat.
‘Ik vond aardrijkskunde vorige week echt heel leuk. Dekkers is een leuke docent,’ merkte Eva op. ‘Ik heb gewoon zin in vandaag.’
Lily knikte, maar reageerde niet enthousiast.
‘Heb jij er geen zin in?’
Lily haalde haar schouders op. ‘Dekkers is wel tof.’ Het klonk mat.
‘Maar?’ Eva begreep het probleem niet.
‘Mijn groepje,’ zei Lily uiteindelijk met een zucht.
Eva pijnigde haar hersens. Bij wie zat Lily ook alweer in de groep? Bij Aron, toch?
‘Maar Aron is toch hartstikke leuk?’ merkte ze op. Ze begreep niet dat Lily er problemen mee had dat ze bij een van de knapste jongens uit de klas in het groepje zat. En verbeeldde ze het zich nu maar, of bloosde Lily nu?
‘Aron is wel prima,’ zei Lily. ‘Maar Joëlle …’
‘Ja, die kan best kattig zijn,’ beaamde Eva. ‘Maar ze is op zich toch wel aardig?’
‘Tegen jou misschien,’ was Lily’s antwoord.
‘O.’ Eva wist niet goed wat ze verder moest zeggen. ‘Is ze erg vervelend?’
Het duurde even voordat Lily antwoord gaf. ‘Nu valt het mee. Maar op de basisschool heeft ze me regelmatig …’ Ze leek naar woorden te zoeken.
‘Gepest?’
Lily knikte.
‘Ai, vervelend,’ zei Eva. ‘Dan snap ik wel dat je haar niet zo aardig vind. Kun je niet aan Dekkers vragen of je mag ruilen? Als je het uitlegt begrijpt hij het vast wel.’
‘Misschien wel,’ zei Lily. ‘Maar ik gun haar dat niet. Bovendien is het alleen maar voor deze periode, na de toetsen komen er nieuwe groepjes.’
‘Daar heb je helemaal gelijk in!’ zei Eva. ‘Ik vind het supergoed van je.’ Ze was al helemaal vergeten dat ze nog geen halfuur geleden ontzettend boos op Lily was geweest.
Lily glimlachte verlegen.
‘We zijn nog ruim op tijd!’ zei Norah triomfantelijk, toen ze in het fietsenhok aankwamen. Ze zetten hun fietsen keurig op een rijtje. ‘Is het weer goed?’ Ze keek streng van Eva naar Lily.
‘Ja, we hebben al een oplossing besproken,’ reageerde Eva trots.
‘Succes ermee,’ grinnikte Norah. ‘Ik heb dat al drie jaar geprobeerd, maar mij is het niet gelukt. Accepteren, dat is volgens mij de enige oplossing.’
Eva schudde verwoed haar hoofd. ‘Dit gaat werken, toch Lil?’
Lily lachte verlegen. ‘Zeker, Eef!’ Ze stak haar hand in de lucht en Eva sloeg die van haar ertegenaan.
Norah keek hen hoofdschuddend aan. ‘Ik ben nog steeds niet overtuigd,’ zei ze sceptisch. ‘Eerst zien, dan geloven.’
‘Is goed, ongelovige Thomas,’ grinnikte Lily. ‘Maar je weet wel dat het beter is om eerst te geloven en dan te zien …’
‘Ja, maar ik ken jou al wat langer dan vandaag,’ protesteerde Norah.
Eva opende haar mond om te protesteren, maar Marit was haar voor.
‘Norah, als je zo negatief blijft doen, gaat het natuurlijk nooit lukken. Dat is voor Lily en Eva toch ook niet leuk?’
Lily grijnsde. ‘Hierbij benoem ik jou tot slimste persoon uit dit groepje.’
‘Hé!’ protesteerde Eva meteen.
‘Eh … samen met Eva,’ voegde Lily er haastig aan toe. ‘Want die is ook heel slim!’
Psst, wil je verder lezen? Dat kan, inmiddels is ook hoofdstuk 8 verschenen, klik hier!
Schrijven over vriendinnen die met elkaar mee fietsen heb ik al eerder gedaan. Hier kun je in Lijmen over lezen.
Ben jij altijd te vroeg, op tijd of te laat?
Liefs,
Mirjam
hmm dat hangt er vanaf, meestal te vroeg.. maar al heb ik met mijn moeder of zus afgesproken dan is het precies op tijd haha.. je hebt weer een goed stuk geschreven!
Dank je wel voor je leuke reactie 🙂 Goed dat je altijd te vroeg bent!
Normaal ietsje te vroeg. Maar ook wel te laat, 5 of 10 minuten hooguit. Voor hier is dat een ramp, dus 1000 verontschuldigingen zijn dan nodig. Overigens was ik in NL minder precies met de tijd.
Verhaal is leuk, maar bij deze aflevering heb ik het gevoel dat de vaart of spanning er een beetje uit is.
Succes!
Wat grappig dat het in Zwitserland zo’n dingetje is als je te laat bent, dat had ik helemaal niet verwacht.
Bedankt voor je reactie!
Ik probeer meestal een paar minuten eerder te zijn, zo plan ik meestal wel en over het algemeen lukt het me altijd wel. Het gebeurt een enkele keer dat ik mijn reistijd iets verkeerd heb ingeschat en dan ben ik wel eens te laat maar dat is dan meestal maar een paar minuten. Wat een tof hoofdstuk was het weer trouwens!
Dank je wel voor je reactie 🙂 Ik probeer ook altijd iets eerder te zijn, maar dat lukt helaas niet altijd :/