Nadat het bericht waarin ik een auteur uitlichtte afgelopen maand in een ander format gegoten was, ben ik nu weer terug met het oude en vertrouwde idee van de rubriek Auteur uitgelicht. En toch is het ook een bijzonder bericht, want ik had eigenlijk niet gedacht dat ik deze auteur nog eens zou uitlichten op m’n blog.
Wat is de naam van de auteur en hoe is zijn of haar leven (tot nu toe) verlopen?
Zoals je in de titel al hebt kunnen lezen gaat het bericht van vandaag over Karen Kingsbury, Amerikaans auteur van heel veel christelijke romans. Ze komen tegenwoordig in Nederland uit onder het label feelgood met een hart. Karen werd geboren in Fairfax, als oudste van vijf kinderen. Als kind hield Kingsbury al van lezen en omdat ze vaak moesten verhuizen in verband met de baan van haar vader vond ze in boeken vrienden die ze nooit achter hoefde te laten.Op tienjarige leeftijd verhuisden ze naar Californië en daar begon ze te dromen van een carrière als auteur. Er waren verhalen genoeg om te vertellen, maar praktisch gezien is leven van je schrijfwerk best lastig, dus ze besloot journalistiek te gaan studeren. Ze begon als sportverslaggever voor de Los Angeles Times.
Ongeveer rond die tijd ontmoette ze een blonde jongen met blauwe ogen genaamd Don. Hij had één grote passie: voor Jezus Christus leven. Hij had een Bijbel meegenomen op hun eerste date en stelde voor om Filippenzen te lezen. Ze vond het maar gek, maar hij was zo schattig en knap, dat ze het er maar mee deed. Drie maanden later kregen ze ruzie en op een bepaalde moment gooide ze zijn waardevolle, onderstreepte Bijbel op de grond, waardoor deze kapot ging. Don raapte met een verdrietig gezicht de stukken op en reed weg. Karen besloot langs de christelijke boekwinkel te gaan en een Bijbel te kopen. In eerste instantie om aan Don duidelijk te kunnen maken dat hij het bij het verkeerde eind had, maar uiteindelijk kwam ze tot de conclusie dat hij gelijk had. Karen kwam tot geloof, Don vergaf haar. Ze gingen naar een kerk en Karen werd een paar maanden later gedoopt. De eerste jaren van hun huwelijk woonden ze in een mini-appartement. Ongeveer zes maanden na hun trouwdag ontdekte Karen dat ze zwanger was, best ingewikkeld in zo’n klein huisje. In die tijd verkocht Karen een van haar verhalen aan het tijdschrift People en een literair agent vroeg of ze een boekvoorstel ervan kon maken. Het boekvoorstel werd verkocht voor een bedrag wat Karen normaal in een jaar verdiende en sinds die dag schrijft ze alleen nog maar boeken. Zij en Don kregen zes kinderen, drie biologische kinderen en ze adopteerden er nog eens drie uit Haïti.
Bron: www.karenkingsbury.com (lees gerust het hele verhaal: erg indrukwekkend).
Hoeveel boeken heeft deze auteur geschreven en welke heb ik gelezen?
Het zou kunnen dat ik verkeerd geteld heb, maar volgens mij zijn er tot nu toe 63 boeken van Karen Kingsbury in het Nederlands verschenen. Die heb ik niet allemaal gelezen, maar ik kom wel een heel eind denk ik zo. Sowieso heb ik vrijwel alle boeken in de Baxter series gelezen en ook enkele standalone romans. Op haar Engelse boekenlijst tel ik 97 titels, dus de vertalers mogen nog even. Hier zitten ook diverse kinderboeken bij, ik vraag me af of die ooit vertaald gaan worden. Maar goed, ze schrijft dus flink door.
Wat zijn mijn favoriete werken van deze auteur?
Ik moet zeggen dat Karen Kingsbury niet tot mijn favoriete auteurs behoort. Haar boeken zijn naar mijn smaak iets té Amerikaans. Ik geloof écht dat er wonderen gebeuren, maar haar boeken zijn wel erg over de top. Zeker de Baxter familie, al is mijn favoriete boek van Karen Kingsbury het allereerste deel in de Baxterreeks: Nooit te laat. Ook de Bailey Flanagan reeks heb ik verslonden en het was een boek van Karen Kingsbury die me voor het eerst iets leerde over taaislijmziekte (en dus niet Five feet apart, wat voor heel veel andere lezers hun eerste kennismaking hiermee was). Maar goed, ik heb nogal wat gemengde gevoelens bij haar boeken.
Hoe inspireert deze auteur mijn leven als schrijver?
Dit blijft toch altijd wel de belangrijkste vraag, vind ik zelf. En een inspiratiebron is Karen Kingsbury zeker. In haar boeken kwam ik voor het eerst het concept tegen dat je over elk familielid een boek schrijft. Later las ik dit ook bij bijvoorbeeld Deborah Raney, maar toen had ik zelf al bedacht dat ik ooit over een gezellige familie wilde schrijven. Op een bepaalde manier komt mijn inspiratie voor de Samen! reeks hier dus ook vandaan. Nu ik haar persoonlijke verhaal heb gelezen (wat ik dus nog nooit had gedaan) voel ik me zelfs nog meer geïnspireerd. Niet dat ik denk dat ik een boek deal kan sluiten die me in één klap een jaarsalaris oplevert, maar wel leven vanuit vertrouwen dat God hierin de weg wijst.
Daarnaast is Karen Kingsbury ontzettend productief als schrijver. Natuurlijk heeft dit ook mindere kanten – je moet je afvragen of dat de kwaliteit ten goede komt – maar over het algemeen denk ik dat het zeker een goed teken is als je elk (half)jaar een boek uit kunt brengen. Elk jaar is mij al gelukt sinds 2017 en vanaf 2023 wil ik proberen om er in ieder geval twee per jaar te publiceren.
Heb jij weleens een boek van Karen Kingsbury gelezen?
Liefs,
Mirjam
