Aan het begin van het jaar schreef ik dat ik van fantasy boeken houdt. Ik schreef ook dat ik voor een fantasy fan nog niet zoveel fantasy boeken heb gelezen, maar ik heb dit jaar een inhaalslag gemaakt. Ik las verschillende fantasy boeken, waaronder het boek De elfen. Wellicht een ander soort boek dan je van mij gewend bent, maar ik ga hem vandaag reviewen. Lees maar mee…
In De elfen ontmoeten we Farodin en Nuramon, twee elfen die beiden op zoek gaan naar Noroëlle. Beiden probeerden ze haar hart te veroveren, maar voor Noroëlle haar keuze bekend kon maken, was ze verstoten uit het elfenrijk. Farodin en Nuramon moeten de devanthar, het slechte wezen, dat ervoor gezorgd heeft dat Noroëlle verstoten werd, opsporen en doden, zodat Noroëlle weer bij de elfen kan komen wonen. Ze krijgen hierbij hulp van een mens, Mandred. De drie heren reizen heel wat af en beleven veel avonturen. Verschillende plottwists zorgen ervoor dat ze maar blijven reizen. Uiteindelijk vinden ze Noroëlle en maakt zij haar keuze. Met een van de elfen gaat ze naar het maanlicht en de ander blijft alleen achter op de gebroken wereld, want de paden naar de elfenwereld zijn definitief gesloten.
Het is best ingewikkeld om een boek van meer dan 500 bladzijdes (en een klein lettertype) samen te vatten, maar dit is de kern van het verhaal. Wat ik erg leuk vond aan de elfen is dat het een uitgebreide verhaallijn is, er gebeurt veel, terwijl de basis heel simpel is: de zoektocht naar een geliefde. Het verhaal wordt uit twee perspectieven geschreven, dat van Mandred en dat van Nuramon. Soms, als ze bijvoorbeeld een zeereis maken, zit er een logboek van een kapitein tussen die verslag legt van de reis en zijn bijzondere passagiers beschrijft.
Bernhard Hennen legt nadruk op details, zoals het bereiden van een maaltijd. Die scène is mij het meest bijgebleven. Farodin moest nog wat regelen en Nuramon ging koken, terwijl Mandred hem hielp. De laatste had nog nooit eten klaargemaakt en dat maakte het heel grappig.
Ook zaten er interessante plottwists in het verhaal, soms ook iets minder leuke twists (dan ging er bijvoorbeeld iemand dood die ik graag nog langer in het verhaal had gezien).
Het ietwat ingewikkelde tijdsverloop vond ik iets minder leuk. Farodin, Nuramon en Mandred maakten regelmatig een tijdssprong, dit had met de manier waarop ze reisden te maken. Ik vond het jammer dat ik voor mijn gevoel stukken van het verhaal miste, maar De elfen is het eerste boek in een serie en de overige boeken in de serie vullen de gaten op (is mij verteld). Ook duurde het even voordat ik in de gaten had dat naar het maanlicht gaan en herboren worden twee verschillende dingen waren en wanneer wat gebeurde. Af en toe was het verhaal ook een beetje langdradig en door sommige stukken moest ik mij heen worstelen.
Als je van fantasy houdt is het zeker een leuk boek om te lezen. Ik geef het boek De elfen 3,5 ster. Die halve ster voor het feit dat het een serie is 😉
Houd jij van fantasy boeken? Zo ja, wat is je favoriete boek/serie?
Liefs,
Mirjam
