Via een poll op Instagram kreeg ik de instructie om van maandag 15 juni een dagverslag te schrijven. Omdat ik best een drukke werkdag had en ik regelmatig vergat dat ik m’n dagverslag aan het vastleggen was, heb ik weinig foto’s gemaakt. Maar ik denk dat ik er wel een mooi verhaal over kan vertellen.
Ja, een superinspirerende foto om de dag mee te beginnen. Ik werd rond 6 uur wakker (van de wekker van m’n ouders) en besloot om na mijn ontbijt de was op te hangen, voordat ik aan de slag ging voor het LCJ. Kleine moeite, maar ik doe m’n moeder (en vader) er een groot plezier mee.
Volgens mij begon ik om halfacht met werken, lekker vroeg, dan ben ik ook vroeg klaar. Dat is wel mijn motto, maar lukt niet altijd even goed. Voor het geval je nog niet eerder een dagverslag van een werkdag van mij hebt gezien: ik werk (meestal) thuis. Dat deed ik ook al voor de coronacrisis en zal ik hierna ook blijven doen. Ik werkte maandag aan veel verschillende projecten en ’s middags had ik ook nog een telefonisch overleg met een collega. Iedere maandag bespreken we de sociale media planning voor de diverse kanalen die we beheren. Na het gesprek plande ik de socials in voor die dag en toen zat m’n werkdag er (bijna) op. Dat was rond halfvier, ik weet het niet eens precies meer. Maar ’s avonds had ik nog een telefonische afspraak om m’n jaarplanning (qua uren) te bespreken. Om de een of andere gekke reden was ik daar een beetje gespannen over, dus heb ik weinig gedaan voor m’n schrijfwerk, wat ik vaak ’s avonds nog wel doe.
Ik kookte het eten, we aten heel simpel: macaroni en na het eten heb ik een hele tijd gelezen in dit boek. Ik heb ‘m zelfs uitgekregen. Ik was er een beetje mwah over. Ik heb een keer eerder een boek van Lucinda Riley gelezen (of eigenlijk geluisterd) en sommige stukjes vind ik een beetje ‘zweverig’. En ik heb het idee dat ze altijd hetzelfde concept kiest. Toch was het wel een fijn boek om ‘even’ tussendoor te lezen. Haha, wie had dat gedacht, bevat m’n dagverslag (bij gebrek aan foto’s) een mini-review.
Om ongeveer halfnegen had ik het gesprek over m’n jaarplan. Ik hoefde natuurlijk helemaal niet gespannen te zijn. Het was fijn om erover te praten en weten hoe ik met m’n uren zit voor diverse projecten.
Na het gesprek heb ik nog een tijdje in de tuin gezeten, onder de overkapping waar ik gezellig praatte met m’n ouders. Ik had m’n camera boven laten liggen, dus heb later maar een foto uit m’n dakraam gemaakt van de tuin 😉 Zien jullie ook eens hoe die eruit ziet. Uiteindelijk ging ik een stuk later naar bed dan ik eigenlijk gewend ben, ik ging pas om 10 uur naar boven en voordat ik sliep was het minstens 11 uur geweest.
Want ik moest natuurlijk ook nog even lezen. Ik was bezig met het lezen van m’n eigen boeken. Dat deed ik via Koboplus op m’n e-reader. Ja, ik weet het, ik heb de boeken gewoon in m’n kast staan, maar in bed leest een e-reader gewoon het fijnst. Helemaal als je daarnaast een ander boek van ruim 700 pagina’s aan het lezen bent, die is echt superzwaar! Over dat lezen van m’n eigen boeken deel ik in juli een blog!
En dat was weer het verslagje van mijn dag. Ben jij ook weleens gespannen voor ‘officiële’ gesprekken?
Liefs,
Mirjam
Leuk verslag, maar bij die foto van jullie ’tuin’ kreeg ik een beetje claustophobie. Voor mj is dat meer een binnenplaatsje met planten, en dan al die andere tuinen zo dicht bij! Dat ben ik niet meer gewend. Niet negatief bedoeld, maar dat het zo vol is, brrrr.
Ah leuk om weer een dag van jou te zien! Dat gespannen zijn over gesprekken ken ik ook wel. Brr, verschrikkelijk vind ik het soms terwijl het soms helemaal niet zo serieus is. In mijn hoofd maak ik het dan gewoon veel te groot.
Zó herkenbaar, doe ik ook altijd!
Een heel leuk verslag om te lezen. Dat gespannen zijn herken ik wel, maar vaak is het achteraf niet nodig, maar toch 🙂
Dank je wel voor je leuke reactie!
Leuk om te lezen! En logisch dat je het gesprek toch een beetje spannend vond 🙂
Dank je wel! Ik hoop maar dat het logisch is dat ik gespannen was… 😉