Vorige week vierden de vriendinnen de verjaardag van de koning. James en Ethan waren ook van de partij, maar Stan ontbrak. Eva vertelde waarom hij er niet bij was, maar Marit geloofde haar niet helemaal… Zegt dit je allemaal niks? Check dan nog even deze link. Vandaag lezen we meer over Norah, kan zij erachter komen wat er met Eva aan de hand is?
‘Hoelang ben je van plan weg te gaan?’ Ethan keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan en gebaarde naar de grote koffer die Norah met zich meesleepte. Omdat ze haar familieleden niet wakker wilde maken had ze de koffer steeds opgetild, maar nu kon ze hem eindelijk neerzetten.
‘Geen commentaar alsjeblieft,’ hijgde Norah. ‘Help me liever de koffer in dat brik van jou te krijgen.’
‘Hé, een beetje respect voor mijn auto. Je was maar wat blij dat ik jou en Eva vanmorgen op school kon brengen.’ Ethan keek alsof hij beledigd was, maar Norah wist dat hij haar plagerij wel kon waarderen. Hij pakte het handvat van de koffer beet.
‘Waarom hijg je zo?’ vroeg hij verbaasd. ‘Zo zwaar is-tie toch niet?’
‘Nee, zo niet,’ reageerde ze geprikkeld. ‘Maar ik kon ‘m moeilijk op die wieltjes van de trap af laten stuiteren, of wel?’
Ethan grinnikte en legde de koffer in de achterbak. ‘Hoe laat heb je bij Eva afgesproken?’
‘Halfzeven,’ antwoordde Norah terwijl ze in Ethans auto stapte. ‘Om zeven uur moeten we in de aula zijn, iedereen die later is mag niet meer mee.’
‘En jij gelooft dat?’
‘Ik neem liever geen risico.’
Weer grinnikte Ethan. Hij draaide het contactsleuteltje om. De auto sputterde wat en even was Norah bang dat hij niet wilde starten, maar het ging goed. Ethan had haar stress kennelijk gemerkt.
‘Ze heeft een handleiding nodig,’ zei hij, terwijl hij een liefdevol klopje op het stuur gaf. Norah rolde met haar ogen. ‘Net als jij.’
Norah vertikte het om in te gaan op die opmerking.
‘Ik heb trouwens goed nieuws,’ veranderde Ethan het onderwerp. ‘Ik word niet meer gestalkt.’
‘Werd je gestalkt dan?’
‘Door Lisanne. Je weet wel … dat meisje dat constant wilde laten merken dat jij niet goed genoeg was voor mij.’
‘O ja,’ herinnerde Norah zich. ‘Ze heeft het opgegeven?’
‘Ik neem aan van wel,’ reageerde Ethan. ‘Anders zou ik het wel heel sneu vinden voor haar vriend.’
‘Ze heeft verkering?’
‘Ja, sinds een week ofzo. Haar hele Instagram staat er vol mee, ik dacht dat jij dat inmiddels wel had gezien, je houdt altijd alles zo goed in de gaten.’
‘Helemaal niet.’ Nu hapte ze toch en dat zorgde ervoor dat Ethan in de lach schoot.
‘Ik moet hier links, toch?’ Ethan had het knipperlicht al aangezet.
‘Ja en dan over twintig meter ofzo moet je rechts.’
Eva stond al buiten te wachten, ze gaf haar moeder een knuffel en stapte in de auto.
‘En … heb je zin om naar Parijs te gaan?’ vroeg Norah, zodra Eva zat.
‘Ja hoor,’ antwoordde Eva, maar erg enthousiast klonk het niet. Zou ze nu nog steeds ruzie hebben met Stan? Voor zo ver Norah kon zien liep het al een paar weken niet lekker tussen die twee, maar Eva had er niets over gezegd. Toen ze gisteren naast Marit naar huis fietste was het heel even ter sprake gekomen. Marit had haar gevraagd goed op Eva te letten als ze in Parijs waren, dan zou zij met Lily Stan in de gaten houden.
‘Heel veel plezier, Noortje!’ zei Ethan terwijl hij het parkeerterrein bij school opreed. ‘Ik moet echt opschieten, anders kom ik te laat voor m’n tentamen.’
‘Dat snap ik,’ zei Norah. ‘Doe voorzichtig en tot vrijdag! Bedankt dat je ons weg wilde brengen.’
‘Maar dat spreekt vanzelf, Noortje.’
Daar was Norah het niet helemaal mee eens, maar ze ging niet in discussie met Ethan. Hij was gistermiddag helemaal uit Groningen komen rijden zodat hij haar vandaag weg kon brengen. En nu moest hij meteen weer doorrijden omdat hij vanmiddag een tentamen had. Ze zwaaide nog een keer terwijl ze met Eva de school inliep.
Het was uiteindelijk een stuk later dan zeven uur voordat ze bij school wegreden, maar inmiddels waren ze al een aardig eindje onderweg naar Parijs.
‘Hé, Lily heeft een foto geappt.’ Norah stootte Eva aan. ‘Eigenlijk ben ik wel een beetje jaloers op haar en Marit, met de trein reizen lijkt me leuker dan met de bus.’
‘Ja, dat vind ik ook,’ beaamde Eva. ‘Naar Engeland zijn we ook al met de bus geweest. Maar goed, dit zal voor school wel voordeliger zijn.’
‘Dat denk ik ook.’ Norah twijfelde even, maar besloot toen toch de vraag te stellen. ‘Hoe is het met Stan? Had hij zin om naar Berlijn te gaan?’
Eva schrok zichtbaar en Norah had al meteen spijt van haar directe vraag.
‘Eh … volgens mij wel,’ antwoordde Eva. ‘Maar … eh … het loopt niet zo lekker allemaal.’
Norah knikte ernstig. ‘Zoiets dacht ik wel. Wil je er over praten?’
Eva maakte een vage beweging met haar schouders, alsof ze het niet wist. ‘Ik kan er niet zoveel over zeggen,’ zei ze uiteindelijk. ‘Het heeft met Stans thuissituatie te maken.’
‘En dat heeft invloed op jullie?’
‘Ja,’ antwoordde Eva. ‘Pas kregen we ruzie. Dat … dat hebben we nog steeds niet uitgepraat.’
Norah slaakte een zucht. Ruzie, iets waar ze een ontzettende hekel aan had. Achteraf schaamde ze zich altijd voor haar eigen gedrag als ze ruzie had gemaakt met iemand.
‘Wil je het wel uitpraten?’ vroeg Norah voorzichtig.
‘Ja,’ verzuchtte Eva. ‘Ik mis hem zo …’ Haar ogen blonken en toen Eva knipperde rolde er een traan over haar wang.
Norah sloeg meteen haar arm om haar vriendin heen. ‘O Eef …’
Een tijdje zei Eva niets, maar snikte af en toe. Norah keek om zich heen, maar zag dat niemand op hen lette. Gelukkig, nu kon Eva gewoon uithuilen.
‘Ik begrijp dat je er liever niet te veel over wil vertellen,’ zei Norah naar een tijdje. ‘Maar … als je het uit wilt praten, waar wacht je dan op?’
Het bleef een tijdje stil. ‘Op Stan,’ fluisterde Eva uiteindelijk. ‘Hij … hij is degene die dingen voor me verzwijgt en niks deelt. Daar kan ik je verder niks over vertellen, maar … ik was het zo zat dat hij niets zei dat ik ben weggelopen. En nu …’ Het bleef weer een poos stil. ‘Nu heb ik het gevoel dat hij moet laten merken dat hij ervoor openstaat om … om het weer goed te maken.’
Norah liet zich Eva’s woorden even goed tot zich doordringen. ‘Ik denk dat ik je wel snap, maar … zou het niet zo kunnen zijn dat Stan denkt dat jij het niet goed wil maken? Heb je nog met hem geappt de afgelopen dagen?’
Eva schudde haar hoofd.
‘Misschien moet je daar dan mee beginnen. Wens hem een fijne reis naar Berlijn en stel voor om als je terug bent te praten.’
‘Eh …’ Eva leek zich niet zo makkelijk gewonnen te willen geven, maar uiteindelijk pakte ze haar telefoon en begon een berichtje te typen. Norah draaide haar hoofd weg om haar vriendin wat privacy te gunnen.
‘Nou Noor, als je nog niet weet wat je later wilt worden heb ik wel een suggestie,’ zei Eva later. Haar stem klonk al een stuk vrolijker.
‘O ja, wat dan?’
‘Relatietherapeut.’
Lief zeg, van Norah! Hopelijk komt het weer goed tussen Eva en Stan!
Zoiets wilde ik ook antwoorden?
🙂
Ja, dat zou wel heel fijn zijn hè?