Friends 4-ever // Hoofdstuk 104 // Marit

Yes! Vorige week kon je lezen dat het weer helemaal goedkwam tussen Stan en Eva. Sorry voor deze spoiler als je het hoofdstuk nog niet gelezen had. Mocht je dat nog wel willen doen, klik dan even op deze link. Vandaag lees je weer meer over de avonturen van Marit en Lily in Berlijn.

De stilte in de groep nadat ze het kleine bioscoopzaaltje bij het museum over de Berlijnse muur verlieten viel Marit op. Wat een bizarre verhalen hadden ze zojuist gehoord. De Berlijnreis was tot nu toe echt een roller coaster aan emoties geweest. Het ene moment had ze ontzettend veel gelachen met Lily, vooral tijdens die portrettekening, het volgende moment hoorde ze een van de schrijnende verhalen uit de geschiedenis van Berlijn en dan kon ze zich haast niet voorstellen dat ze ooit weer vrolijk zou zijn.
‘Wat bizar hè?’ fluisterde Lily, het leek alsof ze niet hardop durfde te praten.
‘Ik kan me echt niet voorstellen dat dit echt is gebeurd en dat het nog niet eens honderd jaar geleden is,’ antwoordde ze, eveneens op fluistertoon.
‘Ja echt,’ zei Lily. ‘Al die verhalen en dat verdriet.’
‘Ik wil er een keer een boek over schrijven,’ reageerde Marit impulsief. ‘Als ik ouder ben en meer ervaring met schrijven heb.’
‘Dat boek wil ik dan lezen!’ Zoals altijd was Lily meteen enthousiast. ‘Maar ja …’ ging ze lachend verder. ‘Ik wil alle boeken die je gat schrijven lezen, dus zo bijzonder is het nu ook weer niet.’
Marit grinnikte ook. De sombere stemming gleed langzaam van haar af.
‘Waarom zijn jullie zo vrolijk?’ vroeg Aron. Hij en Kyle stonden op hen te wachten. ‘Net keken jullie allebei nog alsof jullie allebei in huilen konden uitbarsten en nu lachen jullie weer … hoe kan dat?’
‘We zijn vrouwen,’ legde Lily uit. ‘Maar … mocht je het echt willen weten, Marit heeft net gezegd dat ze later een boek wil schrijven over de Berlijnse muur. En ik zei dat ik dat boek dan wilde lezen, maar ik wil alle boeken lezen die Marit gaat schrijven.’
‘Schrijf jij boeken dan?’ vroeg Kyle verbaasd, kennelijk wist hij dat helemaal niet. Nu ja, het was niet alsof Marit aan de grote klok hing dat ze schreef. Maar ze was er vanuit gegaan dat Kyle en Aron het wel wisten.
‘Ik schrijf verhalen,’ antwoordde ze. ‘En ik hoop dat het ooit boeken zullen worden.’
‘Wat leuk,’ vond Aron.
Mevrouw Sanders eiste de aandacht op. ‘Jullie hebben vanmiddag een paar vrije uurtjes. Als je wilt kun je naar het KaDeWe, het grootste warenhuis van Berlijn. Om half zeven worden jullie verwacht op het verzamelpunt dat is aangegeven in de reader. Daarna zullen we een stadswandeling maken en die vanavond afsluiten met het eten van een ijsje.’
‘Joepie!’ riep Kyle. ‘Een ijsje.’
Sanders keek hem hoofdschuddend aan, maar zei er niets van.
‘Willen jullie winkelen?’ vroeg Aron met een vies gezicht. ‘Want dan moeten onze wegen misschien scheiden, na deze intensieve dagen.’
Lily grinnikte. ‘Ik wil wel even kijken in het KaDeWe, ik moet nog cadeautjes hebben voor m’n broertje en zusje. Maar als we nu afspreken dat we maximaal een halfuurtje winkelen, kunnen we daarna iets anders doen. Had je iets specifieks in gedachten?’
‘We zijn nog helemaal niet bij de Brandenburger Tor geweest,’ merkte Aron op. ‘Daar wil ik eigenlijk wel heen. En verder gewoon lopen in de buitenlucht, het is prachtig weer. We hebben al zoveel binnen gezeten vandaag.’
Daar had hij natuurlijk helemaal gelijk in. ‘Goed idee,’ vond Marit. ‘Een halfuurtje in het KaDeWe en dan zien we elkaar weer hier voor het gebouw.’
De jongens leken het een goed idee te vinden. Marit vond het zelf wel een fijn idee dat ze even samen met Lily was, hoezeer ze de aanwezigheid van Aron en Kyle ook op prijs stelden.
‘Lily … zeg eens eerlijk, wat vind je nu van Aron?’ Marit schrok van haar eigen directheid.
Kwam het door de lichtval of werden Lily’s wangen echt een tint donkerder?
‘Ik vind hem heel aardig,’ was het antwoord. ‘Net als Kyle.’
Als Lily Aron leuk vond gaf ze het niet toe, maar misschien was ze wel gewoon bang weer gekwetst te worden door hem.
‘Je bent niet verliefd op hem?’
‘Nee.’ Lily slaakte een heel diepe zucht. ‘Dat denk ik niet tenminste.’
Als ze echt vasthoudend was zou ze nu doorvragen, maar Marit voelde aan alles dat ze het beter niet kon doen. Zelf zou ze dit ook heel ongemakkelijk vinden.
Een halfuur later liepen ze met cadeautjes het KaDeWe uit, maar van Aron en Kyle was geen
spoor.
‘We zijn echt maar een halfuur binnen geweest, toch?’ vroeg Lily die op haar telefoon keek.
‘Ja. Misschien zijn ze zelf ook nog binnen,’ opperde Marit. ‘Laten we een paar minuten wachten en als ze niet komen bellen we hen wel even.’
Op dat moment kwamen Stan en Liam het grote warenhuis uitlopen. ‘Hé, wachten jullie op ons?’ informeerde Stan. Hij keek een stuk vrolijker dan de afgelopen tijd, net als Eva gisteravond, toen ze met haar en Norah video belden. Zouden ze dan eindelijk uitgepraat hebben, wat er dan ook speelde tussen hen? Marit hoopte het maar, Eva en Stan waren een super leuk stel samen en Marit kon zich echt niet voorstellen dat het uit zou gaan tussen hen.
‘Eigenlijk wachtten we op Aron en Kyle,’ antwoordde Lily. ‘Maar we hebben geen idee waar ze zijn.’
‘Die lopen nog rond in het KaDeWe,’ wist Liam.
‘Ja hoor,’ mopperde Lily. ‘En Aron had geen zin in winkelen.’
Het duurde nog wel een kwartier voordat Aron en Kyle naar buiten kwamen. Allebei droegen ze een tas van het KaDeWe.
‘Eh … sorry dat we zo laat zijn,’ verontschuldigde Aron zich. Het ontging Marit niet dat hij vooral Lily’s gezicht in de gaten hield.
‘Mooi is dat,’ mopperde Lily. ‘Ons een beetje de KaDeWe ervaring ontzeggen en zelf wel lang wegblijven.’
‘Het spijt me heel erg,’ zei Aron weer. ‘Maar ik zal er alles aan doen om het goed te maken.’
‘Ook mij nog een halfuur laten winkelen?’ grapte Lily. Nu keek Aron heel moeilijk. Lily schoot in de lach. ‘Grapje,’ zei ze. ‘Ik vond het zelf ook niet zo heel bijzonder.’
De middag en avond vlogen voorbij. Ze maakten foto’s bij de Brandenburger Tor en het viel Marit op dat Aron niet weg te slaan was aan Lily’s zijde. Hij zocht haar constant op, maakte grapjes zodat ze steeds moest lachen en ze leken het heerlijk te hebben samen.

‘Het is ongeveer een halfuur met de ondergrondse naar de jeugdherberg,’ vertelde Sanders, toen iedereen zijn of haar ijsje op had. ‘We zitten nu helemaal aan de andere kant van Berlijn.’
De groep liep gedwee achter Sanders en de andere begeleiders aan. Marit was blij toen ze eindelijk konden zitten in de metro. Aron en Lily ploften naast elkaar, waardoor zij naast Kyle kwam te zitten.
‘Zijn jullie ook zo moe?’ vroeg Lily.
Aron haalde zijn schouders op. ‘Het gaat wel.’
‘Ik ben ook niet echt moe,’ zei Kyle ‘Maar ik ben blij dat ik eindelijk zit na die lange wandeling. Als ik dat geweten had, had ik vanmiddag niet zo’n eind gelopen.’
‘Tja … dat was mijn idee. Sorry.’ Aron deed z’n handen voor z’n gezicht.
Lily zat echt te knikkebollen, maar ze had Marit vanmorgen toevertrouwd dat ze vannacht amper had geslapen vanwege alle adrenaline. Nu vroeg Marit zich af of het niet ook door de aanwezigheid en aandacht van Aron kwam. Ze kon zich herinneren van de reis naar Engeland dat ze ’s nachts ook amper sliep omdat ze steeds aan James moest denken.
Het duurde niet lang voor Lily in slaap was gevallen. Haar hoofd lag tegen Arons schouder. Aron wreef ook steeds in zijn ogen.
‘Je mag best gaan slapen hoor,’ zei Kyle. ‘We maken jullie wel wakker als we er zijn.’
Dat liet Aron zich geen twee keer zeggen en ook hij viel als een blok in slaap.
‘Schattig hè,’ fluisterde Kyle. ‘Zouden ze het leuk vinden om een foto te hebben als aandenken aan dit moment?’
‘Wie weet,’ lachte Marit. Kyle haalde zijn telefoon tevoorschijn en maakte een paar foto’s.
‘Wat vind jij ervan?’
‘Waarvan?’
‘Van Aron en Lily,’ verduidelijkte Kyle.
‘Hoe bedoel je dat?’ Marit begreep nog steeds niet helemaal wat hij nu bedoelde.
Kyle leek even naar woorden te zoeken. ‘Laat ik het anders vragen. Weet jij of Lily verliefd is op Aron?’
‘Eh … nee,’ antwoordde Marit naar waarheid. Ze wist het niet honderd procent zeker. ‘Ik denk het wel, maar ik weet het niet zeker. En Aron?’
Kyle haalde zijn schouders op. ‘Zeker weten doe ik het niet, maar hij doet wel heel erg zijn best om haar aan het lachen te maken en hij trekt graag met haar op. Maar goed, we praten daar verder nooit over. Net als vorig jaar, ik had geen idee dat er wat tussen hem en Hester speelde en toen hadden ze ineens verkering.’ Hij trok een gek gezicht. ‘Dat was zo’n raar stel, Lily past een stuk beter bij hem.’
‘Ja?’
‘Vind jij van niet dan?’
Marit wist het niet goed. Lily was dan wel jaren verliefd geweest op Aron, ze had zich altijd afgevraagd of het een goed stel zou zijn. Maar nu ze hen zo zag, Lily’s hoofd op Arons schouder en zijn hoofd op het hare, vond ze hen er wel heel schattig uitzien.
‘Ik denk het wel,’ zei ze. ‘Maar goed … misschien zijn ze helemaal niet verliefd op elkaar.’
Kyle grijnsde. ‘Dat vind ik met de minuut moeilijker om te geloven.’
‘Ik ook,’ lachte Marit en ze keek nog eens naar de slapende Lily en Aron. Misschien moest ze hen maar een handje helpen, maar hoe?

Heb jij een idee hoe Marit een handje kan helpen?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•