Friends 4-ever // Hoofdstuk 114 // Lily

Een week geleden kon je lezen over de eerste vakantiedag van de meiden in Zeeland. Ze werden door Lily’s moeder weggebracht, aten taco’s en liepen ’s avonds naar het strand om getuige te zijn van een prachtige zonsondergang. Herinner je je nog dat Lily veel met haar telefoon bezig was. Waarom? Misschien kom je daar vandaag achter… Zegt dit je allemaal niks, klik hier om het hoofdstuk van vorige week te lezen. Ben je helemaal nieuw bij het vervolgverhaal? Hier kan je alle hoofdstukken teruglezen!

Lily knipperde een paar keer onwillig met haar ogen. Zonder op haar telefoon te kijken wist ze dat het nog vroeg was. Toch lukte het haar niet om de slaap weer te vatten, dus draaide ze zich om en keek op haar telefoon die op haar nachtkastje lag. Het was nog maar half 7, echt veel te vroeg om uit bed te gaan. Ze draaide zich weer op haar rug en keek naar het bed naast haar. Gisteravond hadden zij en Marit ontdekt dat je de bedden ook uit elkaar kon schuiven, dus dat hadden ze gedaan. Lily vertrouwde zichzelf niet helemaal, ze was bang dat ze Marit anders in haar slaap zou schoppen. En nu was het maar goed ook, want misschien, als ze zachtjes deed, kon ze wel een vroege ochtendwandeling gaan maken. Ze ging op de rand van het bed zitten en ontgrendelde haar telefoon. Eerst checkte ze of het geluid wel uitstond voordat ze hem weer van de vliegtuigstand haalde. Yes! Er stroomden appjes binnen. Ze trok vlug een vest aan over haar pyjamashirt en schoot in de trainingsbroek die ze gisteravond had klaargelegd voor het geval dat ze vroeg wakker zou zijn. Ze sloop naar de deur en opende die voorzichtig. Marit bleef gelukkig slapen. Oei, nu had ze geen sokken meegenomen, maar misschien was het helemaal niet nodig. Ondanks het vroege tijdstip scheen de zon al en het beloofde een heerlijke dag te worden.
Tijdens het lopen las ze de appjes van Aron door.
Geniet ervan! Wordt vast heel leuk met de meiden.
Wel balen dat je geen drankje kunt doen, maar volgende week zien we elkaar weer 🙂
Heb je gemist, Lil.
Meen het.
O ja, kijk je wel uit voor stalkers? 😛
Lily voelde haar wangen rood worden en was blij dat ze de appjes nu zag en niet in de nabijheid van een van haar vriendinnen. Aron miste haar. De afgelopen zes weken hadden ze heel veel geappt en ze gaf zichzelf eindelijk toestemming hoopvol te zijn. Als hij haar niet leuk vond zou hij toch niet zoveel met haar appen? Dan zou hij toch niet zeggen dat hij haar miste en dat ze moest uitkijken voor stalkers? Of zag ze dat nog steeds verkeerd? Haar vriendinnen beweerden van wel, maar ergens zat het Lily nog steeds dwars dat ze het eerder hadden gedacht en dat Aron toen opeens verkering met Hester had. Ze duwde die gedachte weg, dat was immers al meer dan een jaar uit en begon een bericht te typen.
Goeiemorgen. Hoop niet dat ik je wakker maak. Nog geen stalker te bekennen hierzo.
Al snel kwam een reactie.
Was al wakker. Gelukkig 🙂 Heb je lekker geslapen?
-Dat wel, alleen zo vroeg wakker hè?
Tja, slapen de anderen nog?
-Zijn alle drie in diepe rust. Ik ben maar een eindje gaan lopen, want Norah kennende kan het nog
wel laat worden deze ochtend.
Is dat zo’n uitslaper dan?
-Jep. En ik kan dat echt niet.
Ik ook niet. Vind het altijd een beetje zonde van de dag. Maar ze zeggen dat je ochtendmensen en avondmensen hebt hè?
-Inderdaad. Ik ben denk ik toch meer een ochtendmens. Is nu helemaal niet erg, want het is echt prachtig hier!
Lily selecteerde het camera-icoontje en stuurde een foto naar Aron van het uitzicht. Bij het vakantiepark was ook een heel klein strandje en het blauwe water gaf het een haast tropische uitstraling.
Wauw, supermooi!
Wat er toen gebeurde wist Lily niet, maar opeens hoorde ze Arons stem. ‘Hoi?’
‘O … eh … belde ik je?’
‘Jep!’ lachte Aron. ‘Was dat niet de bedoeling?’
‘Eigenlijk niet,’ lachte ze een beetje verlegen. Gek was dat, via de app durfde ze alles tegen hem te zeggen, maar nu ze opeens zijn stem hoorde was het gek. Ze keek naar haar telefoon en zag dat Aron wilde overschakelen op videobellen. Nog voor ze zich kon bedenken drukte ze op ‘accepteren’. Haar hart bonkte wild toen ze in zijn prachtige blauwe ogen keek. Op dat moment realiseerde ze zich dat ze haar haren niet had gekamd, geen make-up droeg en rondliep in haar oude vest over pyjamajas.
‘Eh … misschien was dit toch niet zo’n goed idee,’ stamelde ze.
‘Hoezo niet?’ vroeg Aron.
‘Nou … ik … eh … m’n haar.’
Aron grijnsde. ‘Je ziet er schattig uit zo, met die net-wakker-look.’
In het kleine schermpje zag Lily dat haar wangen vuurrood werden.
‘Nog beter zo,’ plaagde Aron, maar ze zag dat zijn wangen ook kleurden. Gelukkig schakelde hij over op een ander gespreksonderwerp. ‘Heb je zin om volgende week weer naar school te gaan?’
‘Jawel,’ zei Lily. ‘Misschien gek, maar … ik vind het steeds leuker worden op school.’
‘Ik ook,’ zei hij. ‘Maar misschien komt dat wel vooral omdat ik jou dan weer zie.’
Lily had het gevoel dat ze ter plekke in een plasje wegsmolt. Waarom zei hij zulke lieve dingen? Ze wist niet wat ze moest zeggen.
‘Sorry, dit klinkt misschien wel heel … eh … stalkerig,’ verontschuldigde Aron zich. ‘Maar ik meen het echt.’
Lily glimlachte en kon nog steeds geen woorden vinden.
‘Ik maak het alleen maar erger hè?’
‘Nee hoor,’ zei ze snel. ‘Ik heb ook zin om jou weer te zien.’
‘Gelukkig maar,’ zei Aron. ‘Hé … ik moet zo weg, werken. Leuk je gesproken te hebben, fijne dag vandaag!’
‘Jij ook, succes met werken!’
Lange tijd bleef Lily naar het zwarte schermpje staren. Was dit nu echt gebeurd? Had ze met Aron gebeld? En had hij echt al die dingen gezegd? Het was toch zo duidelijk als wat dat hij verliefd was op haar? Maar wanneer zou hij dat eindelijk zeggen? Of was het tijd dat ze zelf initiatief nam?

Moet Lily zelf de sprong wagen en Aron vragen wat hij voor haar voelt?

Liefs,

Mirjam