Friends 4-ever // Hoofdstuk 115 // Eva

De vier vriendinnen zijn nog heerlijk op vakantie in Zeeland. Vorige week las je over Lily die vroeg wakker was en per ongeluk met Aron belde. Zegt het je niets? Check even deze link, dan lees je verder. Helemaal nieuw bij het vervolgverhaal? Hier vind je een overzicht van alle hoofdstukken die er tot nu toe zijn verschenen. Vandaag lees je meer over Eva, hoe beleeft zij de vakantie?

‘Lil! Deze is echt wat voor jou!’ Enthousiast stootte Eva haar vriendin aan. ‘Streepjes en helemaal jouw kleur. Aron gaat je echt oogverblindend hierin vinden.’
Die toevoeging zorgde ervoor dat Lily bloosde, hoewel ze ook met haar ogen rolde. ‘In een geel met wit streepjesshirt?’
‘Aron vindt jou altijd oogverblindend,’ grinnikte Marit. ‘Maar ik denk dat dit shirt je echt leuk zal staan. Waarom pas je het niet even?’
Lily aarzelde nog steeds.
‘Moet ik ook nog even zeggen dat ik denk dat dit shirt echt voor jou gemaakt lijkt?’ informeerde Norah liefjes.
‘Nou … vooruit dan maar,’ verzuchtte Lily. ‘Maar daarna is het echt genoeg hoor. Ik heb al twee nieuwe jurkjes en een nieuw shirt, er blijft geen geld meer over zo.’
‘Als-tie je zo goed staat als ik denk dat-ie staat, trakteer ik,’ stelde Eva in een opwelling voor. ‘Uiteraard mogen Marit en Norah ook iets voor dit bedrag uitzoeken.’
‘Weet je het zeker?’ De meiden keken haar met grote ogen aan.
‘Ja joh. Weet je hoeveel dat YouTube kanaal me maandelijks oplevert?’ Eva probeerde het achteloos te zeggen. Soms stond ze er echt versteld van hoeveel geld er op haar rekening werd gestort. Robin liet altijd wat achter voor onderhoud en nieuwe materialen, maar de zaken liepen nog steeds goed. Meestal zette ze het geld apart voor haar studie, maar soms … soms mocht je er wel wat leuks mee doen, toch?
Lily verdween in een pashokje en Marit begon tussen de rekken te zoeken naar iets leuks.
‘Zeker weten?’ vroeg Norah nog eens.
Eva knikte. ‘Als je liever iets anders hebt, mag dat ook. Het hoeft niet per se kleding te zijn.’
‘Nou … ik wil denk ik die ene leuke haarband,’ zei Norah. ‘Die we bij dat ene boetiekje zagen. Maar eigenlijk is-tie veel te duur.’
‘Nou, dan gaan we die zo voor jou kopen. Volgens mij is er dan zelfs nog iets over voor een leuke scrunchie erbij.’ Wat was het fijn om dit met haar vriendinnen te kunnen delen!
Niet veel later zaten ze met z’n vieren, hun aankopen in verschillende papieren tassen naast zich, op een terras. ‘Nu trakteer ik hoor,’ zei Lily. ‘Ik had van m’n moeder wat extra geld meegekregen voor iets lekkers, dus kies allemaal maar het duurste gebakje uit.’
‘Ik ga voor het lekkerste gebakje,’ merkte Marit droog op. ‘Kan me niet schelen dat het toevallig de goedkoopste is: de karamel-zeezout brownie alsjeblieft.’ Dat leek Eva ook een goede keuze en uiteindelijk gingen ook Norah en Lily hiervoor.
‘Op Eva,’ zei Lily en ze stak haar glas sinaasappelsap in de lucht. ‘Dankjewel voor je cadeau.’
‘Op Eva,’ zeiden ook Norah en Marit en ze tikten hun glazen tegen die van Lily.
‘Op ons allemaal,’ verbeterde Eva. ‘Ik ben zo blij dat jullie mijn vriendinnen zijn. Bij jullie kan ik gewoon mezelf blijven.’
‘Uiteraard alleen zolang je ons blijft trakteren,’ zei Lily op plagende toon.
‘Jep, we willen minstens één keer per jaar een t-shirt van je hebben,’ vervolgde Norah.
Ze giechelden alle vier.
‘Nee hoor,’ ging Norah serieus verder. ‘Ook zonder cadeautjes blijf je onze vriendin.’
‘Gelukkig,’ zei Eva. ‘Maar ik vind het wel leuk dat jullie de cadeautjes waarderen. Ik zou het stom vinden als jullie het niet wilden accepteren, ik vind het gewoon leuk om dingen weg te geven.’
‘Dan doe je dat,’ zei Marit. ‘Maar weet dat je hoe dan ook altijd bij ons terecht kan.’ Op dat moment werden ook hun brownies gebracht en verschoof de aandacht van hen alle vier naar het eten dat voor hen stond.
‘O wacht … ik maak even een foto hoor,’ zei Lily en ze haalde haar telefoon tevoorschijn. Het viel Eva op dat Lily de laatste dagen veel met haar telefoon bezig was. Ze riep dan altijd wel dat ze ‘even een foto moest maken’, maar Eva verdacht haar ervan dat ze een groot deel van haar tijd besteedde aan appen. Zie … nu typte ze ook weer een berichtje. Even bleven haar vingers rusten, de telefoon tingelde en een glimlach verscheen op Lily’s gezicht. Vervolgens vlogen haar vingers weer over het schermpje, toen legde ze haar telefoon naast zich neer en hun blikken kruisten elkaar.
‘Met wie ben je aan het appen?’ vroeg Eva, zo onschuldig mogelijk.
‘M’n moeder,’ antwoordde Lily snel. Te snel, als je het Eva vroeg.
‘En daar ga je zo gelukkig van glimlachen?’ Aha, kennelijk was het Marit ook opgevallen.
‘Jep, het been van m’n vader is uit het gips,’ antwoordde Lily vrolijk. Hm, zou het dan toch waar zijn?

‘Nou … ik ga in bad,’ deelde Lily ’s avonds mee. Ze waren alle vier behoorlijk versleten van de lange shopdag. ‘Dus .. als jullie slim zijn maken jullie van het moment gebruik om jullie vriendjes te bellen. Dan hoef ik me als vrijgezel niet eenzaam te voelen.’
‘Aaach, wat klinkt dat zielig zeg,’ plaagde Norah. ‘Heb jij niet een projectje lopen?’
‘Een projectje?’ Marits stem klonk vol afschuw.
‘Ja, dat las ik een tijdje terug in de Duiventil,’ grinnikte Norah. ‘Ik ben die boeken weer eens gaan herlezen, want ik had echt geen andere boeken meer om te lezen.’
‘O ja, jij hebt ze allemaal hè? Mag ik ze binnenkort eens van je lenen, lijkt mij ook leuk om weer te lezen.’ Lily keek Norah vragend aan.
‘Natuurlijk. Maar je leidt me af. Heb je een projectje lopen?’
‘Nee hoor,’ antwoordde Lily. ‘Ik heb namelijk een zeker iemand beloofd dat ik deze vakantie geen stalkers aan de haak zou slaan.’ Met die woorden vertrok ze richting de badkamer.
‘Nou … als ik het zo inschat duurt het niet lang meer voor Lily en Aron verkering hebben,’ zei Norah tevreden.
‘Denk je het echt?’ vroeg Eva. Lily en Aron waren al zolang om elkaar aan het heen draaien, zou daar echt binnenkort verandering in komen?
‘Die belofte heeft ze aan Aron gedaan, zeker te weten. Anders zou ze gewoon zijn naam genoemd hebben.’
‘Dat denk ik ook,’ zei Marit. ‘Maar … ik vond het geen slecht idee van Lily, ik ga James bellen.’
Ook Norah verdween naar haar kamer en zou Ethan bellen. Tja, dan kon zij net zo goed even contact opnemen met Stan.
‘Hé, hoe is het?’ Haar vriend keek haar lachend aan, vrijwel meteen nadat ze op FaceTime had geklikt.
‘Goed,’ antwoordde ze. ‘Het is echt superleuk met de meiden …’ Ze ratelde over de winkelmiddag en alle andere dingen die ze tot nu toe hadden gedaan. Stan knikte steeds braaf.
‘Sorry schat, ik zit je hier mee te vermoeien,’ merkte ze op toen hij geeuwde.
‘Nee joh. Ik ben alleen maar erg moe,’ zei hij. ‘Ik ga zo maar op tijd naar bed denk ik.’
Eva bestudeerde het gezicht van Stan nauwkeurig. ‘Je ziet er erg moe uit, gaat het wel goed met je?’
‘Natuurlijk,’ zei hij. ‘Ik heb de afgelopen week hard gewerkt in de tuin, weet je nog?’
‘O ja,’ antwoordde Eva. Een paar weken terug had Stans vader verteld dat ze de tuin grondig gingen aanpakken. Blijkbaar wilde Stans moeder de boel al jaren anders en een tijdje geleden had ze zich daar eindelijk over uitgesproken. Tijdens de laatste weken van de zomervakantie deden Stan en zijn vader hun best de droomtuin te maken die ze altijd al in gedachten had gehad. ‘Dan moet ik je niet langer ophouden, of wel?’
Stan haalde zijn schouders op. ‘Ik denk dat vijf minuten langer met jou praten weinig verschil maakt. Sterker nog, het helpt me ontspannen voordat ik ga slapen.’
‘Je weet het weer mooi te vertellen.’
‘Altijd,’ lachte Stan. Toch hoorde ze de vermoeidheid in zijn stem en besloot het gesprek snel af te ronden. ‘Slaap lekker.’
Een paar seconden bleef ze stil voor zich uitkijken. Zou Stans vermoeidheid echt veroorzaakt worden door het werken in de tuin? Maar een paar weken terug had hij ook al van die wallen onder zijn ogen gehad. Wat had hij toen ook alweer gezegd? O ja, het kwam door de stress van afgelopen voorjaar. Hm, ze kon het maar beter in de gaten houden …

Denk jij dat er meer aan de hand is met Stan dan hij laat merken?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•