Friends 4-ever // Hoofdstuk 146 // Lily

In het vorige hoofdstuk kon je lezen hoe het was voor Norah en Marit om weer een keer les te hebben van mevrouw Ploeg, de lerares die hen twee jaar geleden niet zo leuk behandelde. Heb je hier geen actieve herinnering aan? Klik dan gerust op deze link om het terug te lezen. In het hoofdstuk van vandaag lees je over Lily, zij is nog steeds erg onzeker over haar relatie met Aron…

‘Gefeliciteerd met uw verjaardag,’ zei Lily netjes terwijl ze Arons vader de hand schudde. De man glimlachte breed.
‘Dank je wel, Lily. Wat fijn dat je er vanavond ook bij kunt zijn.’
‘Dank u wel dat ik mocht komen.’
‘Dat spreekt toch vanzelf? Hoe lang zijn Aron en jij nu al bij elkaar? Vier maanden?’
‘Drie maanden,’ verbeterde Lily hem.
‘Het voelt alsof het al veel langer zo is. Waarschijnlijk omdat Aron het voordat jullie verkering kregen al vaak over je had.’ Arons vader gaf haar een knipoog en Lily voelde het bloed naar haar wangen stijgen. Was dat echt zo? Had Aron het over haar tegen zijn familie? Ze kon het zich bijna niet voorstellen!
Ze draaide zich om naar haar vriend die een verlegen lachje op zijn gezicht had.
‘Kom, het is hoog tijd.’ Arons vader, die net al was opgestaan uit zijn stoel, liep naar de gang om zijn jas te pakken.
‘Zullen wij met Joas en Marije meerijden?’ stelde Aron voor.
‘Prima,’ antwoordde Lily. Ze had Arons broer en schoonzus nog maar twee keer eerder ontmoet, maar die keren waren ze erg aardig voor haar geweest.
De rit naar het all-you-can-eat restaurant waar ze met Arons ouders, zijn broer, schoonzus en zussen ging eten duurde twintig minuten. Aron zei niet veel, wat Lily wel begreep. Ze had gezien dat hij, vlak voordat ze vertrokken een ibuprofen had ingenomen en ze herinnerde zich zijn woorden van drie weken terug maar al te goed. Hopelijk zette de migraine ook deze keer niet door!
‘Ik heb echt zo’n zin in die hertenbiefstuk,’ verzuchtte Marije, toen Joas de auto had geparkeerd. ‘Ik heb er de hele week al aan zitten denken. Nergens maken ze het zo lekker klaar als hier.’
‘Hertenbiefstuk? Maar dan eet je de moeder van Bambi!’ plaagde Joas zijn vrouw. ‘Dat is toch zielig?’
‘Stil, ik wil niet herinnerd worden aan m’n jeugdtrauma,’ merkte Aron op. ‘Bambi is echt de meest ongeschikte kinderfilm ooit.’
Lily schoot in de lach. ‘Was het zo erg?’
‘Hij kon nachten niet slapen,’ grijnsde Joas. ‘Dus ik snap wel dat hij nooit hertenbiefstuk neemt.’
‘Nee, ik houd het wel bij lamskoteletten.’
‘Maar dat is toch precies hetzelfde? Ik bedoel … daar moesten ze een klein, schattig schaapje voor slachten,’ zei Lily op onschuldige toon.
Aron stopte zijn vingers in zijn oren. ‘Lalala, ik hoor jullie niet.’
‘Ik hoor het al, hij kan beter vegetariër worden,’ lachte Marije.
Lachend stapten ze uit de auto en liepen met elkaar het restaurant in. Lily kon zich herinneren dat ze hier een paar jaar geleden had gegeten tijdens een familiedag. Arons gezin ging er minstens twee keer per jaar heen, zowel op de verjaardag van zijn vader als die van zijn moeder, had hij haar verteld.
Er werd hen een tafel toegewezen. ‘Laten we eerst maar beginnen,’ zei Arons vader. Ze namen een moment stilte om te bidden voor de maaltijd.
‘Eet smakelijk!’
Lily liep eerst naar de plek waar je drinken kon halen en nam een kop soep mee naar de tafel. Het eten smaakte verrukkelijk, of ze nu naar de grill ging of haar vlees en groenten liet wokken. Ondertussen kletste ze gezellig met Arons zussen en ze voelde zich volkomen op haar gemak. Tot Joas de naam Hester liet vallen. Lily miste de context, maar de schrik sloeg haar om het hart. Hadden ze het nu nog steeds over Hester in zijn familie? Zou zij het ook zo goed hebben kunnen vinden met Arons zussen? Het toetje – aardbeien die ze onder de chocoladefontein had gehouden – smaakte opeens niet lekker meer. Ze sloot zich af voor de gesprekken en voelde haar oude angst boven komen. Wanneer zou Aron zich realiseren dat zij maar heel gewoontjes was? Niet zo knap als Hester, niet zo intelligent als andere meiden … Wanneer kwam hij erachter dat zij niet goed genoeg was voor hem?
Diep in gedachten verzonken liep ze even later het restaurant uit. Ze negeerde Aron die haar hand probeerde te pakken.
‘Wat is er?’ vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen.
‘O, niks,’ zei ze gelaten.
Hij wierp haar een onderzoekende blik toe, maar zei niets. Zwijgend stapten ze in de auto en Joas reed naar huis. ‘Zal ik je thuisbrengen, Lily?’
‘Eh … nee, m’n fiets staat nog bij jullie.’
‘Ik breng haar zo thuis,’ zei Aron. ‘Komt goed.’ Hij haalde zijn portemonnee tevoorschijn en haalde er twee paracetamols uit. ‘Heeft een van jullie een flesje water bij zich?’
Marije gaf zonder iets te zeggen een flesje naar achter. ‘Er zitten nog een paar slokken in, als het goed is.’
Zijn hoofdpijn was dus nog steeds niet over. Als het maar geen migraineaanval werd. Ze kneep even in zijn hand en hij glimlachte flauwtjes terug.

‘Wat was dat nu?’ vroeg hij streng, toen ze samen naar haar huis fietsten.
‘Wat?’ probeerde Lily. Ze had de nare gedachten een beetje van zich af kunnen schudden en probeerde er nu wanhopig niet meer aan te denken.
‘Normaal gesproken wil je altijd hand in hand lopen, vaker dan me lief is, en nu ineens niet. Dat vond ik gek. Je was ook heel stil.’
‘O, gewoon. Ik ben een beetje moe.’
Aan alles merkte ze dat Aron haar niet geloofde.
‘Lily … denk je soms nog steeds dat je niet goed genoeg bent voor mij?’
‘Nee joh!’ zei ze snel. Veel te snel, Aron zou haar nooit geloven.
‘Lily?’ Zijn stem klonk vragend en dreigend tegelijk. ‘Lieg niet tegen me.’
‘Misschien. Soms. Joas had het ineens over Hester en toen …’
‘… Joas herinnerde zich dat Hester het complete restaurant zat af te kraken toen we er met mijn moeders verjaardag waren, heb je dat niet gehoord?’
Beschaamd wendde Lily haar blik af. ‘Nee. Ik hoorde alleen haar naam en toen dacht ik … nou ja, je hebt me nooit verteld waarom het uit is gegaan tussen jullie.’
‘Moet dat dan?’ Het kwam er boos uit. ‘Jij hebt mij ook niet verteld waarom je het met Corné hebt uitgemaakt, doe ik toch ook niet moeilijk over?’
‘Nee, maar …’ Lily slikte. ‘Joëlle weet het wel.’
‘Echt niet,’ mopperde Aron.
‘Wel. Toen we gingen schaatsen had ze het over alle ellende met Hester, dus ik ben benieuwd wat dat dan wel niet was.’
‘Daar gaat het niet om, Lily,’ zei Aron streng. ‘Je schuift het overal op af, maar de waarheid is gewoon dat je mij niet gelooft. Je twijfelt aan mijn gevoelens voor jou en je denkt steeds dat je niet goed genoeg bent. Maar als ik zeg dat ik van je houd … dan is dat zo.’
Lily wist niet wat ze nu moest zeggen. Het was de eerste keer dat Aron iets had gezegd over houden van, maar de toon waarop hij het zei was allesbehalve liefdevol. Hij klonk eerder kwaad.
De rest van de weg legden ze zwijgend af.
‘Tot morgen!’ was alles wat Aron zei, toen ze bij haar huis aankwamen. Geen kus, geen knuffel, geen kort gesprekje. Alleen maar tot morgen.
Ze merkte pas dat ze huilde toen er een traan over haar wang liep. Driftig poetste ze hem weg. Had ze het nu verpest bij Aron?

Wat denk jij: heeft Lily het echt verpest bij Aron?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•