Friends 4-ever // Hoofdstuk 15 // Eva

In het hoofdstuk dat je vorige week kon lezen, beleefde Lily een van de gelukkigste momenten van haar leven. Met gym werkte ze samen met Aron en toen Joëlle zijn aandacht vroeg, nam hij het zelfs voor haar op. Maar kan ze nu nog wel voor haar vriendinnen geheimhouden dat ze verliefd is op Aron?

‘Eva, Eef!’ Hijgend kwam Stan bij haar fiets tot stilstand. Zijn hoofd was rood en zijn blonde haar stak alle kanten op. ‘Ik vroeg me af … of je …’ Hij haalde even diep adem. ‘Even opnieuw. Ik vroeg me af of je vanmiddag iets had, want als je geen afspraken hebt, kunnen we misschien oefenen voor muziek.’
Hij keek zo hoopvol dat ze het liefst “ja” had gezegd, maar ergens in haar hoofd vertelde een stemmetje haar dat het niet kon. ‘Hmm’, zei ze nadenkend. ‘Ik heb volgens mij iets, maar ik weet niet wat.’ Ze keek Stan lachend aan, zodat hij zou weten dat het geen onwil was. Toen viel haar ineens te binnen wat het nu wel was. ‘Ik heb al iets anders afgesproken. Maar morgenmiddag zou ik wel kunnen.’ Ze keek Stan verwachtingsvol aan.
‘Morgenmiddag kan ik ook,’ zei hij, met een brede grijns op zijn gezicht. ‘Dit gaan we fiksen, Eef!’ Hij stak zijn vuist naar voren en Eva gaf hem een boks.
‘Weet je waar ik woon?’ vroeg hij.
‘Ongeveer,’ zei ze. ‘App anders je adres maar, ik moet nu gaan,’ zei ze, want ze zag dat Norah, Lily en Marit helemaal klaar voor vertrek waren.
Stan stak zijn duim op, als teken dat hij het begrepen had. ‘Tot morgen!’ riep hij haar nog naar.
‘Ga je morgen met Stan daten?’ Norah kwam naast haar fietsen en keek haar plagend aan.
‘Ja, we gaan heel romantisch schoolwerk maken,’ spotte Eva. Ze liet zich nooit zomaar van de wijs brengen.
‘Leuk!’ Lily remde een beetje af en de voorwielen van Eva en Norah kwamen gevaarlijk dicht bij haar achterwiel.
‘Lil! Wil je alsjeblieft niet zo gevaarlijk doen?’ riep Norah geschrokken.
Hun roodharige vriendin verontschuldigde zich meteen. ‘Sorry, ik was nogal onder de indruk van het nieuws dat Eva een date heeft.’ Ze grijnsde even kort en Eva keek haar hoofdschuddend aan.
‘Wil je naast me fietsen, zodat je me kan uithoren over Stan?’ vroeg ze uitdagend. Ze had niet verwacht dat Lily erop in zou gaan. Toch ruilden Norah en Lily van plaats.
‘Vertel … hoe leuk vind je Stan op een schaal van 0 tot 10?’
‘Eh … gewoon, gemiddeld,’ was Eva’s antwoord. ‘Over die date was een grapje hoor!’
‘Hè, wat jammer.’ Lily keek sip, maar Eva merkte dat het gespeeld was. ‘Ik dacht dat ik Stan regelmatig naar je had zitten kijken …’
‘Nee joh,’ protesteerde Eva meteen. Maar diep vanbinnen wist ze dat er wel een kern van waarheid inzat. De afgelopen tijd merkte ze dat haar klasgenoot haar soms zat te observeren. Als ze hem dan recht in zijn ogen keek, sloeg hij ze vaak neer, of hij keek alsof ze hem betrapt had. Tot vandaag had ze er niet zoveel achter gezocht, maar als het zelfs Lily opviel, zei dat vast iets. Ze zuchtte maar eens.
‘Je vindt hem echt niet leuk leuk?’ wilde Lily weten.
‘Nee, ik vind hem wel heel aardig, maar niet leuk leuk.’ Ze vond dat het gesprek nu wel lang genoeg over haar was gegaan. ‘Hoe zit het eigenlijk met jou en Aron?’ vroeg ze daarom, tussen neus en lippen door. Ze had deze vraag al weken willen stellen, maar had nog geen geschikt moment gevonden. Nu ze het toch over jongens hadden, kon ze het best vragen, toch?
Als haar vraag Lily iets deed, kon ze dat goed verbergen. ‘Ik vind hem heel aardig, hij nam het vandaag voor me op toen Joëlle beweerde dat hij goed had gespeeld, bij gym. Maar ik kijk wel uit voor ik verliefd op hém wordt. Ik maak toch geen kans.’
Dat laatste klonk onverschillig, maar ergens kon Eva het niet helemaal geloven. Lily was superaardig, waarom dacht ze dat ze geen kans maakte bij Aron? Natuurlijk, Aron was een van de populairdere jongens en hij kreeg aandacht genoeg van de meiden, maar tot nu toe leek dat niets met hem te doen. Hij was joviaal en vriendelijk tegen iedereen.
‘Waarom zou je geen kans maken?’ vroeg ze daarom.
Lily maakte een vaag gebaar met haar hand, waardoor haar fiets gevaarlijk begon te slingeren. Net op tijd greep ze het stuur weer vast. ‘Gewoon. Hij heeft ze voor het uitkiezen.’
‘Dus? Misschien wil hij van al die meiden waar hij uit kan kiezen jou wel.’
‘Ja, dat zal vast wel,’ zei Lily op spottende toon. ‘Maar goed dat ik niet verliefd ben dan.’
Eva keek haar nog eens van opzij aan, ergens geloofde ze Lily nog steeds niet, maar ze besloot het niet verder te pushen.

‘Hoe was het op school vandaag?’ Mam stond in de keuken bakjes te vullen met fruit, vaste prik als Eva en haar zusje uit school kwamen. Kennelijk was Milou al uit school, want er stonden twee bakjes klaar.
‘Wel leuk, ik heb echt keihard gerend bij gym.’
‘Hadden jullie zo’n trappentest?’ vroeg mam.
Ze schudde haar hoofd. ‘We gingen een of ander ingewikkeld chaos-spel doen. Volgens mij was het gewoon een upgrade van overlopertje.’
Mam grinnikte. ‘Er is trouwens bezoek voor je, in de muziekkamer.’ Ze liet de laatste partjes mandarijn in de fruitbakjes vallen, pakte ze vast en gaf ze aan Eva.
‘Hè? Is Robin er nu al?’ Ze wachtte het antwoord niet af, maar stormde naar de muziekkamer, waar haar beste vriend op haar zat te wachten. Ze bedacht zich geen moment, maar omhelsde hem.
‘Ik heb je echt gigantisch gemist,’ zei ze. ‘Dit is veel te lang geleden!’
‘Eens’, zei Robin meteen. Verbeeldde ze het zich maar, of was zijn stem nog zwaarder geworden? ‘Bevalt het een beetje, in de bovenbouw?’
Eva knikte heftig. ‘Het is echt supertof. De muzieklessen zijn een stuk interessanter en ook m’n klas is veel leuker. Hoe gaat het bij jou?’
Robin zat op een andere school dan zij, een of andere creatieve school, ze vergat iedere keer de naam.
‘Goed, echt heel goed. Ik ben begonnen aan m’n examenproject.’
‘Nu al?’ vroeg Eva verbaasd. ‘Je gaat toch in mei pas examen doen?’
Robin knikte. ‘Het is een groot project,’ verduidelijkte hij. ‘Ik ga een album opnemen.’
‘Gaaf!’ zei Eva enthousiast. Vorig jaar hadden zij en Robin ook wat muzieknummers opgenomen, dus ze wist wel hoeveel werk erin zat.
‘En toen ik bezig was, kreeg ik een supertof idee. Vandaar dat ik je appte of ik even langs kon komen.’
‘Wat dan?’ Eva was meteen nieuwsgierig.
‘Als jij en ik nu eens een YouTube kanaal starten, waarop we video’s plaatsen van onze nummers. Ik heb een van onze nummers laten horen aan mijn muziekdocent en hij was heel enthousiast over jouw stem.’
Eva keek hem vertwijfeld aan. ‘Een YouTubekanaal … dan ziet iedereen mijn hoofd?’
Robin grijnsde. ‘Zo erg is dat toch niet?’ Hij hield zijn hoofd schuin, waardoor hij er heel schattig uitzag. Op die manier kreeg hij bijna alles bij haar voor elkaar.
‘Eh … afgezien van het feit dat ik nog helemaal niet zeker weet of ik wel écht iets met muziek wil doen én dat ik liever anoniem blijf, vind ik het een goed idee.’
‘Natuurlijk blijf je redelijk anoniem,’ verzekerde Robin haar. ‘We verzinnen gewoon een leuke artiestennaam, je doet iets zwaardere make-up op en tadaah, je ziet er helemaal niet meer uit als Eva Tuinder.’
‘Hm,’ was het enige commentaar dat Eva kon bedenken.
‘Desnoods zet je een pruik op,’ zei Robin achteloos. ‘Ik denk dat ik er wel iets kan regelen via school. Kom op … het materiaal heb ik toch allemaal al. Lijkt me supertof om samen te doen. Dan hebben we meteen een reden om wat vaker af te spreken.’ Dat was wel heel verleidelijk. ‘Nou … vooruit dan,’ zei ze. ‘Wanneer wil je beginnen?’

Naar welke muziek luister jij het liefst?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•