Het is weer dinsdag en dat betekent dat er een nieuw hoofdstuk van het vervolgverhaal online komt. Vorige week kon je lezen over Marit die zich zorgen maakte over haar vriendschap met de meiden, als ze eenmaal in Engeland zou wonen. Precies toen kwam Lily op een geweldig idee. Zegt het je niks? Via deze link kan je het hoofdstuk teruglezen!
Hee zusje! Zin om een avondje op Jasmijn te passen? Wij willen vanavond eigenlijk naar de jongvolwassenkring van de kerk, maar niemand kan oppassen.
Enthousiast bekeek Norah het appje van haar broer. Een avond op Jasmijn passen? Natuurlijk wilde ze dat. Haar huiswerk voor vanavond was al af, dus dat was geen enkel probleem.
Tuurlijk! Lijkt me superleuk!
-Je bent geweldig. Kan je hier om kwart over zeven zijn? Neem gerust een vriendin mee!
Dat moet lukken. Mag ik ook drie vriendinnen meenemen?
-Wat mij betreft wel, als jullie maar rustig genoeg zijn zodat Jasmijn kan slapen 😛
Dat komt wel goed!
Meteen stuurde ze een berichtje naar haar vriendinnen.
Hoi! Ik mag vanavond op Jasmijn passen, m’n broer zei dat ik gerust vriendinnen mee mocht nemen. Hebben jullie zin? Ze wonen in de Zwaluwstraat …
Eva stuurde een emoji met een verdrietig gezicht en zei dat ze niet kon, zij had vanavond catechisatie.
Ik kan wel, reageerden zowel Marit als Lily tegelijk.
Top! Zie ik jullie daar rond halfacht.
Dan was zij er zeker te weten, ze zou het gek vinden als haar vriendinnen bij haar broer aankwamen en zij was er nog niet. Abel kende Lily wel, maar Norah kon zich niet herinneren dat hij Marit weleens gezien had.
‘Jasmijn ligt al op bed, maar als ze wakker wordt, mag je haar wel een flesje geven. In de koelkast liggen zakjes met voeding. Die moet je in een pannetje met warm water opwarmen.’
Norah knikte, ze had haar broer en schoonzus vaak genoeg een flesje zien maken voor haar nichtje en het leek haar niet heel moeilijk.
‘Hoe weet ik dat het warm genoeg is?’
‘Nou, als ze haar tong verbrandt is het te warm’, plaagde Abel haar.
‘Ja, dat wil ik natuurlijk voorkomen.’ Norah ging er veel te serieus op in.
‘Je laat een paar druppels op je pols vallen om te bepalen welke temperatuur het heeft. Lauw is goed. Als het te koud is merk je het gauw genoeg, want dan weigert ze.’
‘Oké, top.’
‘En als het op je pols te warm is, is het dat zeker voor Jasmijn’, grinnikte Jaël. ‘Het komt vast goed, in een pannetje met warm water wordt het niet heel snel te warm.’
‘En misschien blijft ze wel gewoon doorslapen’, meende Abel. ‘Dus dan hoef je helemaal niks te doen. Maar als je haar een voeding hebt gegeven, kan je daarna een schone luier doen en haar weer in bed leggen. Heel simpel.’
Norah knikte als teken dat ze het begreep.
‘Kom, we moeten gaan, Jaël, het is al bijna halfacht.’
‘Het begint toch pas om kwart voor acht?’
‘Ja, maar ik wil natuurlijk wel eerst een bak koffie, anders blijf ik niet wakker.’
Jaël rolde met haar ogen en stapte toen achter Abel aan de deur uit. Precies op dat moment kwam Marit aanfietsen, op de voet gevolgd door Lily.
‘Hé, jullie zijn zeker Norahs vriendinnen. Veel oppasplezier vanavond!’ riep Abel.
Even stonden Lily en Marit onwennig te kijken in de gang van Abels huis. ‘Kom, doe alsof je thuis bent. Moet ik ook altijd doen van Abel.’ Ze ging hen voor naar de kamer.
‘Zullen we eerst wat drinken?’
‘Ja, lekker. Ik lust wel thee’, zei Marit spontaan. ‘Als dat niet te veel moeite is.’
‘Natuurlijk niet. Jij ook, Lily?’
‘Ja, lekker.’
Even later zaten ze met z’n drietjes te genieten van een kop thee en een koekje. Jaël had gezegd dat ze in principe alles mocht pakken waar ze zin in had. Nu was het een doordeweekse avond, dus Norah zou niet zo snel in de chipsbak gaan rommelen, maar een koekje bij de thee hoorde er wel bij.
‘Waar was Aron nou vandaag?’ informeerde Marit. Lily’s vriend was niet op school geweest, maar Lily had ook niet gezegd waarom hij er niet was.
‘Hij was ziek.’
‘Migraine?’ wilde Norah weten. Pas had Lily daar iets over gedeeld met haar.
‘Nee, hoge koorts en keelpijn’, antwoordde Lily. ‘Wat iedereen zo’n beetje heeft. Ik hoop niet dat hij mij aangestoken heeft, ik heb echt geen zin om ziek te zijn. Niet nu we bijna vakantie hebben en naar Engeland gaan.’
‘Nee, dat snap ik.’
‘Dus ik eet me helemaal suf aan mandarijnen en sinaasappels’, grinnikte Lily.
‘Misschien moet je ook kiwi’s aan je dieet toevoegen’, suggereerde Marit. ‘Daar zit nog meer vitamine C in.’
‘O goed idee, ik zal het aan m’n moeder vragen of ze die ook wil kopen.’
‘Ik vind het trouwens heel erg leuk dat jullie naar Londen komen, heb daar zoveel zin in! Heerlijk om een dagje met z’n vieren door te brengen.’
‘James moet zeker gewoon naar school?’ vroeg Norah.
‘Yep. Aan een kant jammer dat we niet tegelijk vakantie hebben, maar we zien elkaar in ieder geval ’s avonds. En volgend jaar wordt alles anders.’
Norah meende twijfel te horen in Marits stem.
‘Kijk je daar naar uit?’ informeerde ze.
‘Meestal wel. Maar soms … soms niet.’
‘Waarom niet?’ vroeg Lily een beetje verbaasd.
‘Nou … ik heb wel veel zin om in Engeland te wonen en James vaker te zien. Ik denk … dat we dan een veel beter beeld hebben van … nou ja, hoe een toekomst samen eruitziet. Maar ik vind het ook heel erg spannend allemaal en zou het liefst alles bij het oude laten. Ik bedoel, als ik in Engeland ga wonen, betekent het dat ik jullie niet meer zo vaak zie. Het is of het een of het ander, als je snapt wat ik bedoel.’
Lily knikte heftig en ook Norah begreep wel wat Marit bedoelde. ‘Volgens mij is het belangrijkste kenmerk van vriendschap niet hoe vaak je elkaar ziet, maar dat je er op de momenten dat het nodig is, voor elkaar bent’, zei ze peinzend. De woorden stelden Marit gerust, maar hadden ook op haarzelf een geruststellende uitwerking. Ook al had Ethans vader gezegd dat zo’n vriendschap verwaterde, die van hen niet en daar zou zij persoonlijk voor zorgen!
weer een superleuk verhaal 🙂
Dankjewel 🙂