In het vorige hoofdstuk kon je meer lezen over de PWS presentatie van Lily, Eva en Norah. Zegt het je niets? Lees het dan vooral even terug via deze link. Vandaag kan je weer meer lezen over Lily en haar tekenkunsten…
Een beetje nerveus kwam Lily het lokaal van mevrouw Huurman in. Haar tekendocente had tijdens de les gevraagd of ze even langs wilde komen om iets te bespreken. Huurman gebaarde dat ze kon gaan zitten en stapelde zelf nog wat papieren op elkaar.
‘Allereerst, wat een prachtige animatiefilm heb je gemaakt voor bij je PWS.’
‘Dank u wel.’
‘En ik zag tijdens de les dat je ook voor je examenopdracht nieuwe inspiratie hebt gevonden. Dat begint al aardig op te schieten.’
Lily bloosde. Het was het resultaat van iedere dag schetsen en tekenen. Zodra ze uit school kwam, begon ze aan haar huiswerk. Meestal was ze daarmee bezig tot het avondeten en moest ze daarna nog eventjes aan de slag. Maar zodra ze dan klaar was sloeg ze aan het tekenen en ze stopte pas als het tijd was om te gaan slapen. En om eerlijk te zijn ging ze de laatste dagen steeds laat naar bed.
‘Heb je de animatiefilm ook toegevoegd aan je portfolio?’ wilde Huurman weten.
‘Eh … nog niet. Kan dat ook?’
‘Natuurlijk! Alles wat je maakt en aantoont dat je de juiste skills hebt voor de kunstacademie telt.’
‘Dat is fijn.’
Lily aarzelde, Huurman leek er echt van overtuigd te zijn dat zij wel werd toegelaten op de kunstacademie, maar wat als dat niet gebeurde? Nog voor ze het kon vragen, begon Huurman zelf weer te praten.
‘Maar goed, waarom ik vroeg of je nog even langs wilde komen, ik heb contact gehad met die vriendin van me die bij een uitgeverij werkt. Ik heb haar een aantal schetsen opgestuurd en ze vroeg naar de verhaallijn van de graphic novel, want het leek haar heel leuk om zo’n examenproject uit te geven.’
Warmte trok over haar wangen. Gebeurde dit echt? Had een uitgeverij interesse in de graphic novel?
‘Ze vond het heel origineel dat je dit had gekozen om te doen en het niveau van de tekeningen was gelijk of misschien zelfs beter dan de meeste illustratoren die ze kende. Haar woorden, maar ik ben het helemaal met haar eens.’
Het was vast niet mogelijk om nog roder te worden, maar Lily had het gevoel dat ze bijna uit elkaar barstte van blijdschap.
‘Het is ook zeker een heel origineel idee, ik heb nog niet eerder een leerling gehad die zoiets deed. Maar ja, ik heb dan ook nog niet eerder een leerling gehad die zo veel tekende als jij.’
‘Het was Arons idee’, zei Lily eerlijk. ‘Hij vond dat ik wel een graphic novel kon tekenen.’
‘Daar had hij dan helemaal gelijk in’, glimlachte Huurman. ‘Misschien is het een gekke vraag, maar speelt er iets tussen jullie?’
‘Geen gekke vraag’, antwoordde Lily, nog steeds blozend. ‘We hebben … eh … een relatie.’
‘Aha, daarom hang hij al sinds het begin van de vierde klas bij je rond.’
‘O eh … zolang hebben we nog geen relatie hoor.’
‘Maar misschien vond hij je al wel zo lang leuk’, opperde Huurman. ‘Of niet?’
Lily haalde haar schouders op. Aron had niet verteld sinds wanneer hij haar écht leuk vond, maar in de vierde klas was dat nog niet zo.
‘Ik weet het niet. Maar hij zeurt al wel sinds het begin van de vierde dat ik een graphic novel moest maken. Dus ik besloot het nu maar echt te doen, voor m’n examenwerkstuk leek me dat wel gaaf.’
‘Ja. En in de vierde heb je er toch ook een gemaakt?’
‘Jawel, maar vergeleken met dit project stelt het niet zo veel voor.’
‘Dat is waar. Dit project wordt misschien wel uitgegeven. Heeft Marit de complete verhaallijn?’
Lily knikte. ‘En ik ook. Dat is handig voor de details.’
‘Zou ik dat mogen opsturen naar m’n vriendin?’
‘Uiteraard. Ik mail het straks als ik thuiskom meteen.’
‘Super. Het wordt vast heel gaaf, Lily.’
‘Dat hoop ik ook. En … eh …’ Ze moest het gewoon vragen, zo moeilijk was dat niet, toch? ‘Wat … wat moet ik doen als ik niet word toegelaten op de kunstacademie?’
Huurman zweeg een tijdje. ‘Dat is een heel kleine kans, Lily. Met jouw talent zou ik me echt afvragen waar hun verstand is gebleven als ze je niet toelaten. Maar stel dat het toch gebeurt, zijn er altijd andere wegen om je droom te leven. Ik denk dat je zo als freelance illustrator aan de slag kunt gaan. Maar je zou natuurlijk ook een opleiding tot grafisch ontwerper kunnen doen, of creatieve therapie. Er zijn genoeg mogelijkheden.’
Enigszins gerustgesteld haalde Lily adem. ‘Was er verder nog iets?’
‘Nee, dit was het. Staan je vriendinnen op je te wachten?’
‘Ik hoop het’, lachte Lily.
‘Ga dan maar snel.’
Uiteindelijk waren Eva en Marit al vertrokken, omdat Marit naar de tandarts moest. Maar Norah stond op haar te wachten.
‘Waarom moest je bij Huurman komen?’
Lily vertelde alles wat hun tekendocent had verteld. ‘Gaaf hè?’ besloot ze haar verhaal.
‘Supergaaf. Ik ben echt zo blij voor je, Lil. Alles is zo mooi goed gekomen.’
‘Ja hè?’ beaamde Lily. ‘Soms kan ik bijna niet geloven dat dit echt mijn leven is. Ik bedoel … ik heb een leuke vriend, kan straks hele dagen tekenen en schilderen, als ik word toegelaten natuurlijk en … nou ja, wat wil ik nog meer?’
‘Hm, misschien dat teleportatie wordt uitgevonden’, opperde Norah. ‘Dan kunnen we heel makkelijk Marit bezoeken als ze in Engeland woont.’
‘Ja, dat zou echt ideaal zijn. Maar verder heb ik echt alles wat ik maar wil.’ Lily dacht even over die woorden na. ‘Eigenlijk vind ik het maar een beetje eng.’
‘Waarom dat dan?’
‘Nou … als je op de top zit, kan het alleen maar bergafwaarts gaan.’
Het bleef even stil. ‘Dat vind ik een heel deprimerende gedachte, Lil. Bovendien … wie zegt dat je nu op de top zit? Misschien kan je nog wel hoger.’
Ben jij het met Norah eens?
Liefs,
Mirjam
