Friends 4-ever // Hoofdstuk 163 // Eva

In het vorige hoofdstuk kon je lezen over Lily die supergoed nieuws kreeg van haar tekendocente. Zegt dat je niets? Lees het dan hier terug. Vandaag lezen we meer over Eva, hoe gaat het met het album dat ze heeft uitgebracht met Stan, Robin en Tessa? En ziet ze een muziek carrière wel zitten?

‘Wauw! We staan in de top tien van Nederlandse artiesten op Spotify.’ Stan duwde zijn telefoon onder Eva’s neus en daar zag Eva het zwart op wit. Het album Time to let go stond op plek zeven. Gelukkig stonden er geen foto’s van hun gezichten op de voorkant van het album, maar hadden ze voor het ontwerp met een luchtballon gekozen. Eva moest er niet aan denken dat ze door iedereen herkend zou worden op straat. Nu gebeurde het wel regelmatig dat ze op school werd aangesproken, maar dat was heel anders dan dat écht iedereen zou weten wie ze was.
‘Ik zag het niet zelf hoor, Rick appte het’, vertelde Stan. ‘Hij heeft geregeld dat we van de zomer op een of misschien meerdere festivals kunnen staan. En ja … hij heeft rekening gehouden met het feit dat wij niet op zondag op willen treden.’
‘Tof!’ Eva kon haar oren bijna niet geloven, was dit echt waar? Hun muziekcarrière kwam echt van de grond, terwijl de meeste muzikanten hier jaren voor moesten knokken. Soms voelde het niet helemaal eerlijk, zij en Robin hadden destijds gewoon superveel geluk gehad. En later, toen Stan en Tessa erbij waren gekomen was hun kanaal nog veel harder gegroeid.
‘Waar denk jij allemaal aan?’ Stan had in de gaten gehad dat ze diep in gedachten was verzonken. Ze deelde haar hersenspinsels met hem. Nu was het zijn beurt om bedachtzaam voor zich uit te staren.
‘Wil jij het echt?’ vroeg hij uiteindelijk, ze hoorde iets van twijfel in zijn stem.
‘Wat?’
‘Een carrière in de muziek’, verduidelijkte hij. ‘Met concerten, festivals, albums opnemen …’
‘Ja’, antwoordde Eva, zonder er diep over na te denken. ‘Jij niet, dan?’
Het antwoord dat ze kreeg zou eigenlijk genoeg moeten zeggen. Stan zweeg.
‘Wil jij niet verder met muziek?’
‘Jawel’, zei hij kregelig. ‘Ik … nou, eigenlijk weet ik het niet goed. Aan een kant vind ik het echt fantastisch om met jou, Robin en Tessa muziek te maken. Maar dat hele leven als muzikant hoeft van mij niet. Dat huiskamerconcert vond ik prima, dat was gezellig en daar kwamen bijna allemaal bekenden. Maar optreden voor een grote groep mensen? Dat is helemaal niks voor mij.’
‘Wat wil je dan wel?’ Dat kwam er kattiger uit dan ze bedoelde. Als Stan nu geen antwoord gaf, zou ze het begrijpen.
‘Dat weet ik niet precies. Maar … ik weet wel dat ik geen fulltime muzikant wil worden, Eef. Snap je me?’
Hij keek haar zo wanhopig aan dat ze de boosheid die ze voelde liet varen. ‘Een beetje’, antwoordde ze. Zelf vond ze het heerlijk om muziek te maken en genoot ze van de bijeenkomsten met Tessa, Stan en Robin. Het idee dat in de toekomst al haar dagen gevuld waren met muziek sprak haar wel aan. Dankzij Robins verhalen over het conservatorium was ze helemaal enthousiast geworden over de opleiding. Maar misschien was ze er wel te makkelijk vanuit gegaan dat Stan haar toekomstdromen deelde.
‘Wat wil jij dan voor opleiding gaan doen?’ vroeg ze.
Stan haalde zijn schouders op. ‘In ieder geval niet naar het conservatorium, hoewel ik weet dat ik eerder wel zei dat ik het wilde. Maar …’ Hij aarzelde. ‘Ik vind vioolspelen echt heel leuk om te doen, maar niet altijd. Niet als opleiding.’
‘Dat snap ik’, zei ze, zo vriendelijk mogelijk. ‘Ik vroeg ook niet wat je niet wilde doen, maar juist wat je wél wilde doen.’
‘Bedrijfskunde of rechten.’ Dat kwam er heel beslist uit, alsof hij daar al eerder over na had gedacht. ‘Het lijkt me fijn om mensen te helpen. En ja, ik weet dat ik met muziek maken ook mensen help, maar niet op mijn manier.’
‘Lieverd.’ Eva legde haar hand op zijn arm. ‘Je hoeft je niet te verontschuldigen. Je hoeft niet uit te leggen waarom je het niet wilt, het is jouw keuze.’
Stan glimlachte dankbaar. ‘Maar toch … ik heb het gevoel dat ik je in de steek laat.’
‘Dat doe je niet, toch? Het is niet alsof je onze verkering uitmaakt.’
Stan grinnikte. ‘Nee, dat ga ik ook nooit doen, Eef. Echt niet. Maar …’ Hij zweeg. ‘Denk je … denk je dat Robin en Tessa het zullen begrijpen? En Rick? Net nu we … nou ja, nu we meer bekendheid krijgen.’
‘Daar kunnen we ons later druk over maken’, besliste Eva. Robin zou wellicht moeilijk doen, maar Tessa wist altijd precies wat ze moest zeggen zodat hij niet boos werd. Bovendien, het was Stans eigen keuze, toch? De anderen konden geen beslissing nemen over zijn toekomst. ‘Ga je van de zomer wel mee naar de festivals?’
‘Natuurlijk’, zei Stan. ‘Ik wil me ook niet helemaal terugtrekken, ik wil gewoon kijken wat mogelijk is, zonder dat m’n studie eronder lijdt. Als ik besloten heb welke studie ik ga doen.’
Eva grinnikte kort. ‘Dan zal het vast wel goedkomen. Bovendien is ons meest succesvolle liedje eentje zonder violist.’ Ze doelde op Together dat de meeste streams had op zowel Spotify als YouTube. ‘Maar wel een liedje dat we zonder jou niet hadden kunnen schrijven.’