Friends 4-ever // Hoofdstuk 165 // Norah

In het vorige hoofdstuk beleefden de vier vriendinnen een gezellige middag met hun uitgebreide vriendengroep. Zegt dat je niets, lees het dan hier terug. Vandaag gaat het over Norah die inmiddels last krijgt van de examenkriebels…

Na het avondeten haastte Norah zich naar boven om zich weer op haar leerwerk te storten. Over een week begon de allerlaatste toetsperiode en ze wilde zich maximaal voorbereiden. Voor wiskunde moest ze echt een hoog cijfer halen, anders kon ze de opleiding in Zwolle wel vergeten. Vanmiddag had ze bericht gekregen dat haar aanmelding was verwerkt en dat ze, als ze haar goede cijfers behield, werd toegelaten op de opleiding binnenhuisarchitectuur. Gelukkig hadden ze van mevrouw Muller genoeg oefenopgaven gekregen zodat ze haar wiskunde extra goed kon oefenen. Ze blikte vlug op haar telefoon en zag dat er een appje van Ethan was binnengekomen tijdens het eten.
Wat goed! IJsje eten om het te vieren?
Vlug typte ze een berichtje terug: Nope, moet leren
Er kwam geen reactie van haar vriend, waarschijnlijk was hij nu aan het eten, dus stortte Norah zich maar op haar wiskundesommen. Ze had al drie sommen gemaakt toen er zachtjes op de deur van haar kamer werd geklopt. Was het nu al tijd voor thee?
‘Binnen’, mompelde ze en tot haar verrassing stond Ethan in de deuropening.
‘Wij gaan samen een ijsje eten om te vieren dat je toegelaten bent’, kondigde hij aan. ‘Het is prachtig weer en volgende week gaat het weer keihard regenen, dan kan je nog lang genoeg binnen zitten.’
‘Ik heb volgende week toetsen’, reageerde Norah en ze controleerde in het antwoordenboekje of ze de sommen goed had opgelost.
Ethan slaakte een theatrale zucht. ‘Je moet je niet zo aanstellen, je haalt het heus wel.’
‘Ik moet voor wiskunde een zeven halen voor m’n toets én examen, anders kan ik het wel vergeten.’
‘Dat haal je toch wel? Kom op! Je staat er supergoed voor, Noortje.’
‘Echt niet’, wierp ze tegen.
Ethan griste haar agenda van het bureau en bladerde naar de bladzijde met haar cijferoverzicht. Veel wijzer zou hij er niet uit worden, want Norah schreef eigenlijk nooit meer haar cijfers op. Dat merkte Ethan al snel, maar nu pakte hij haar telefoon en ontgrendelde die.
‘Hoe vaak moet ik nog zeggen dat je niet voor de optie wachtwoord opslaan moet kiezen’, mopperde hij, terwijl hij – hoogstwaarschijnlijk – inlogde op haar schoolaccount.
‘Nou … als ik dat niet had gedaan, kon je nu niet mijn cijfers bekijken’, mopperde ze.
‘Echt wel, want je wachtwoord staat in je agenda.’ Ethan wees naar de opengeslagen bladzijde, waar inderdaad het wachtwoord van haar account stond.
‘Hm, Engels een 7,4, Frans een 7,9, Geschiedenis een 8,4 … Waarom moet jij nog leren, Noortje?’
‘Het gaat om wiskunde, zeg ik toch?!’ merkte Norah een beetje kattig op.
‘Een 7,3 … wat een vreselijk laag cijfer’, smaalde Ethan. ‘Echt … je gaat zakken, Noor!’
‘Ik moet minstens een zeven hebben om toegelaten te worden’, wierp Norah tegen. ‘Dus ik moet het wel zo hoog houden.’
‘Dat komt echt wel goed hoor!’ merkte Ethan op. ‘Kom, we gaan er samen even tussenuit, dat zal je goed doen.’
Diep in haar hart moest Norah haar vriend gelijk geven.
‘Toen ik wilde leren voor m’n examens, probeerde jij me ook steeds af te leiden en moest ik me volgens jou niet zo aanstellen. Dus nu is het andersom en zeg ik dat jij je niet zo moet aanstellen. Kom op.’
Even stond Norah nog in tweestrijd, maar stond toen op. ‘Vooruit dan maar.’
‘En als we terug zijn ga je even iets leuks doen. Een boek lezen ofzo. En vanavond vroeg naar bed, dat helpt bij je academische prestaties’, grinnikte Ethan. ‘Geloof me, dat weet ik inmiddels uit ervaring.’
Norah wist niet helemaal of ze hem moest geloven, maar besloot hem toch zijn zin te geven. Als ze terugkwam van het ijsje eten zou ze ook helemaal geen zin meer in leren hebben. Morgen was er weer een dag. En diep in haar hart wist ze wel dat ze er helemaal niet zo slecht voorstond.
‘Ik ben blij dat je naar Zwolle gaat’, merkte Ethan op toen ze later door het dorp liepen, likkend aan een ijsje. ‘Dat is een stuk dichter bij Groningen, wie weet … kunnen we elkaar doordeweeks eens opzoeken, in plaats van altijd maar videobellen met elkaar.’
‘Maar … ik ga niet op kamers in Zwolle’, hielp Norah haar vriend uit de droom.
‘Nee?’ Ethan was verbaasd. ‘Ik dacht dat ze samen met Lily op zoek ging naar een kamer.’ Hij klonk hoorbaar teleurgesteld.
‘Misschien’, zei Norah. ‘Het is best wel … eh … duur.’ Daar hoefde Ethan zich niet zo veel zorgen over te maken, zijn ouders betaalden zijn studie, tja, dat konden die van haar echt niet opbrengen.
‘Dat is waar, maar je krijgt wel een uitwonende beurs. En als je het samen doet, scheelt dat ook al een heleboel. Ik denk dat het echt heel goed voor je is.’
‘Ik zal er nog eens over nadenken’, zei Norah. Ergens klonk het heel aantrekkelijk, samen met Lily in een appartementje wonen in Zwolle. Dan hoefde ze haar slaapkamer niet langer te delen en had ze echt een plekje voor zichzelf. Iedere avond mocht ze zelf bepalen wat ze zou eten en ze zou inderdaad af en toe eens naar Ethan kunnen gaan, of andersom.
Maar wat zou Lily ervan vinden? Ze hadden het er nooit serieus over gehad, het alleen geopperd en daarna meteen bedacht dat het veel te duur voor hen zou zijn.
In een opwelling greep Norah haar telefoon en stuurde Lily een appje: Heb jij al in Zwolle rondgekeken of er appartementen beschikbaar zijn?
Tot haar verrassing duurde het niet lang voor ze een berichtje terugkreeg. Het was een link naar een allerschattigst huisje, dat op het platteland leek te staan.
Dit is bij mijn oom en tante, net buiten Zwolle. 20 minuten fietsen naar de Hogeschool. Lijkt het je wat? Hebben een eigen ingang, twee slaapkamers, woonkamer en aparte keuken. Kosten valt over te onderhandelen 😉 Net gehoord van m’n vader.
Dit leek haast te mooi om waar te zijn.
Lijkt me fantastisch!
Vervolgens keek ze Ethan aan. ‘Nou, dat is geregeld. Lily en ik gaan in een schattig huisje naast een boerderij wonen, vlakbij Zwolle. Heb je nog meer goede ideeën?’

Zou Ethan nog meer goede ideeën hebben?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•