Friends 4-ever // Hoofdstuk 166 // Lily

In het vorige hoofdstuk kon je lezen over Norah die stress had omdat ze zoveel moest leren. Tegelijk kwam Lily met een leuk voorstel. Heb je geen idee meer waar het vorige week over ging? Hier kan je daar meer over ontdekken. Vandaag kan je meer lezen over een melancholische Lily…

Met een zucht sloot Lily haar geschiedenisboek. Zo, dat zat er ook in, tenminste … ze verwachtte wel dat ze haar toets zou halen. Gelukkig stond ze voor geschiedenis goed en maakte het niet eens heel veel uit wat voor cijfer ze voor haar toets zou halen. Ze checkte het lijstje op haar tablet en kwam tot de ontdekking dat ze helemaal klaar was met wat ze vandaag had ingepland. Dan mocht ze nog even werken aan haar examenwerkstuk. Ook dat was bijna klaar, het enige wat nog gebeuren moest waren de kleine details en ze moest het laatste, afsluitende plaatje tekenen. Inmiddels had ze al verschillende schetsen gemaakt, maar ze wilde het daadwerkelijke tekenen bewaren voor de laatste tekenles. Met dat ze die gedachte kreeg, kwam er een brok in haar keel. Het was écht waar, morgen hadden ze de allerlaatste uren tekenen. Donderdag en vrijdag hadden ze nog gewoon les en dan was het voorbij. Voorgoed. De brok in haar keel werd groter en ze kon bijna niet meer slikken.
Ze ontving een melding op haar tablet, of ze wilde terugblikken op wat er vorig jaar gebeurde. De iPad had een compilatiefilmpje gemaakt van verschillende foto’s van mei vorig jaar, de Berlijnreis. Met een glimlach bekeek Lily het filmpje. Selfies met Marit, Kyle en Aron. De foto’s die Aron had gemaakt toen Marit en zij zich lieten tekenen door de straatartiest. Het filmpje sloot af met een foto die Marit haar later had geappt – zij en Aron slapend, in de metro. Haar hoofd op zijn schouder. Lily kon zich nog precies herinneren hoe ze zich voelde toen ze wakker was geworden doordat de metro stilstond. De plagende blik in Kyles ogen, de onzekerheid of Aron haar nu wel of niet leuk vond. Jammer dat ze zich destijds zo had laten beïnvloeden door haar gevoelens voor Aron. Nu ze erop terugkeek was er helemaal geen reden om te twijfelen, maar ja, hoe had ze dat moeten weten?
Als ze alles eens opnieuw kon doen met de kennis die ze nu had … dat zou echt fantastisch zijn. Dan zou ze nooit verkering hebben gekregen met Corné, dat wist ze honderd procent zeker! Zouden Aron en zij dan ook eerder bij elkaar gekomen zijn? Dat wist Lily niet zeker, omdat ze nog steeds niet helder had wanneer Aron haar leuk begon te vinden. En als ze had geweten dat alles goed zou komen tussen haar en Aron … dan zou ze veel meer genoten hebben, ook van die tijd in Berlijn. Lily swipete nog eens door haar fotogalerij en ontdekte foto’s van de excursie in Engeland. Ze zag de foto’s die haar vriendinnen hadden gemaakt en doorgestuurd. De onmiskenbare blik van verlangen op haar gezicht als ze naar Aron keek. Toen ze nog verder terugkeek kwam ze bij foto’s van de excursie in Corpus, in de derde klas. Dat was het moment dat ze verliefd was geworden op Aron …
Ze glimlachte. ‘Tja, kleine Lily …’ mompelde ze. ‘Als je dat toch eens had geweten.’ Oké, nu werd ze serieus gek, ze ging tegen zichzelf praten, wie deed dat nu? Snel sloot ze de fotogalerij af en stond op. Eerst maar een bakje theedrinken voordat ze verder zou gaan aan de graphic novel. Tot haar verrassing zat alleen mam in de kamer.
‘Waar is de rest?’
‘David en Rosan liggen al op bed’, legde mam uit. ‘Morgen gaan ze op schoolreisje en ze waren allebei heel erg moe. Pap is aan het werk in de schuur en Thijn is naar een vriend ofzo, daar was hij niet heel duidelijk over.’
‘Misschien is hij wel op date’, opperde Lily.
Mam glimlachte. ‘Jij denkt echt alleen maar aan romantiek. Hoe is het met Aron?’
‘O, goed hoor. Hij is hard aan het leren voor z’n examens.’
‘Weet hij nu al wat voor studie hij gaat doen?’
Lily haalde haar schouders op, nog altijd had Aron daar niets over onthuld. Maar … had ze er eigenlijk al weleens naar gevraagd? Ze kon zich niet herinneren dat ze het er ooit over gehad had.’
‘Ik ben benieuwd wat het gaat worden’, merkte mam op. ‘Bij jou is dat natuurlijk nooit een spannende vraag geweest.’
Lily glimlachte. ‘Maar ik weet nog niet of ik ben toegelaten’, zei ze. Inmiddels had ze haar portfolio opgestuurd naar de Hogeschool en ze had al reactie gekregen dat ze door de eerste toelatingstest heen was. Binnenkort moest ze naar de Hogeschool toe om een tweede test te doen. Hopelijk slaagde ze daar ook voor. Huurman was er honderd procent van overtuigd dat het zou lukken, maar Lily zelf twijfelde nog.
‘Ik zat net foto’s terug te kijken’, veranderde ze het onderwerp van het gesprek. ‘Daar werd ik echt heel melancholisch van.’
Mam glimlachte. ‘Foto’s van wat?’
‘Van excursies met school enzo. Berlijn, Cambridge … en dat soort dingen. En nu zou ik willen dat ik terug in de tijd kon om alles nog een keer over te doen en er dan extra van te genieten.’
‘Ach … jij bent altijd zo dramatisch’, plaagde mam haar. Dat stak, mam leek het niet te begrijpen. Nog voor ze kon reageren ging echter de deur van de keuken naar de kamer open en tot Lily’s verrassing stond niet haar vader, maar Aron in de opening.
‘Waarom reageer jij niet op je appjes?’ informeerde hij.
‘Ben je helemaal hierheen gekomen om die vraag te stellen?’
Hij schudde zijn hoofd. ‘We hadden toch afgesproken dat ik vanavond nog even zou komen?’
‘Eh …’ Lily was het compleet vergeten, maar nu wist ze wel waarom. Vandaag was het vijf maanden geleden dat ze met Aron op date was geweest en dat hij had gevraagd of ze zijn vriendin wilde zijn. Hoe was het mogelijk dat ze zoiets vergat?
‘Maar wat voor belangrijke appjes heb je me gestuurd?’ vroeg ze, om zichzelf te redden.
‘O, niks bijzonders. Of je nog een samenvatting voor geschiedenis had’, antwoordde hij. ‘Maar er kwam geen reactie, dus daar was ik verbaasd over.’
‘Je moet je eigen samenvattingen maken’, reageerde Lily kattig op zijn vraag.
‘Weet ik’, grijnsde hij. ‘Maar misschien konden we samenvattingen uitwisselen, om te kijken of we hetzelfde denken over wat belangrijk is.’
‘Ja ja’, mopperde Lily.
‘Als je je appjes had gelezen, zou je weten dat dit de zuivere waarheid is’, grijnsde Aron en hij boog zich naar haar toe voor een kus. ‘Zullen we zo nog even een stukje lopen?’
‘Ja, gezellig.’
‘Pas maar op’, reageerde mam. ‘Lily is ene melancholische bui vandaag.’
Lily zuchtte, waarom nam haar moeder dat totaal niet serieus?

‘Wat bedoelde je moeder met die melancholische bui?’ informeerde Aron, toen ze al een tijdje op weg waren. Thuis was geen van beiden erop ingegaan, maar nu wilde hij het blijkbaar toch weten.
‘O … ik keek wat foto’s en toen wenste ik dat ik alles over had kunnen doen’, legde ze uit. ‘Maar dan wel met de kennis van nu. En mam vindt dan meteen dat ik melancholisch en dramatisch doe.’
Aron glimlachte kort. ‘Ik begrijp het wel hoor’, zei hij. ‘Het is eigenlijk ook heel snel gegaan allemaal.’
‘Ja hè? Soms voelt het echt nog als gisteren dat we op excursie waren in Corpus, in de derde … weet je nog?’
Aron knikte. ‘Dat kan ik me nog goed herinneren ja. Ik had gigantische hoofdpijn, dus dat vergeet je niet zo snel.’
Lily legde haar arm om hem heen. ‘Wat naar!’
‘Ja, en al die jongens zaten te etteren. Vreselijk. Ik was toen zo blij dat ik weer thuis was.’
Ze glimlachte kort. ‘Juist omdat jij niet zat te etteren werd ik verliefd op je’, vertelde ze.
‘Hm, dan is het misschien maar goed dat ik toen een migraineaanval had’, merkte hij op. ‘Of niet?’
‘Anders was ik ook wel voor je gevallen hoor’, meende Lily. ‘Dat was het laatste duwtje wat ik op dat moment nodig had.’
‘Sorry dat ik je toen niet opmerkte’, zei hij eerlijk. ‘Maar het is gelukkig allemaal goed gekomen.’
‘Zeker weten.’
‘Enne … over die melancholische bui van je, in een van de oefenteksten van Engels stond een mooi citaat, dat past er wel bij.’
‘Wat dan?’
‘Don’t cry because it’s over, smile because it happened.’
Lily glimlachte, dat was zeker een mooie gedachte waar ze zich aan vast zou houden.
‘Enne … we zijn er nog niet hè? Je kunt altijd nog je examen verpesten, mag je nog een jaartje.’
‘Absoluut niet’, merkte Lily op. ‘Daar zit ik niet op te wachten. Maar … als de examens voorbij zijn, ga ik wel een graphic novel maken over al onze belevenissen op de middelbare school. Lijkt dat je leuk?’
‘Dat lijkt me fantastisch!’

Vind jij het, net als Aron, ook een goed idee als Lily een graphic novel gaat maken over haar avonturen met haar vriendinnen?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•