Friends 4-ever // Hoofdstuk 176 // Marit

Het eerste examen zit erop! In het vorige hoofdstuk kon je lezen hoe Eva haar examen Nederlands maakte, hoe dat ging kan je hier teruglezen. Vandaag gaat het over Marit. Voor haar is het examen Engels het allerbelangrijkste … maar of dat helemaal goed gaat?

‘Vandaag wordt vast een eitje voor jou, Marit!’ grinnikte Lily, terwijl ze naast haar kwam fietsen.
‘Ik hoop het’, verzuchtte Marit. Ze was wakker geworden met een vervelende hoofdpijn, maar was na het ontbijt vergeten om paracetamol te nemen. Straks op school moest ze dat maar snel doen, anders zou ze alsnog haar examen verpesten. En dat mocht absoluut niet gebeuren, dan kon ze haar toekomst in Engeland wel vergeten. Nee! Dat mocht echt niet gebeuren.
‘Hoor ik jullie daar praten over examens?’ klonk de strenge stem van Norah achter hen. In eerste instantie hadden ze afgesproken om alleen ’s middags niet over examens te praten, maar ze waren er al vlug achter gekomen dat het ook beter was om er op de heenweg niets over te zeggen. In plaats daarvan haalden ze nu al een paar dagen herinneringen op aan de afgelopen drie jaar, wat heerlijk was.
‘Ik zei alleen maar dat het vandaag een eitje wordt voor Marit’, verdedigde Lily zichzelf. ‘Maar ik zal er niks meer over zeggen. Hoe gaat het met James?’
‘Goed! Hij heeft z’n eh … die dingen waar we niet over mogen praten … al achter de rug.’
Lily grinnikte. ‘Heeft hij er een goed gevoel over?’
‘Yep. Hij was eerst gespannen omdat hij natuurlijk een tijd ziek is geweest, maar het ging allemaal supergoed. Waarschijnlijk slaagt hij cum laude.’
Norah kuchte nadrukkelijk.
‘Oké, oké … ander onderwerp. Wat is jouw favoriete herinnering uit de vijfde, Lily?’
Lily keek even bedachtzaam voor zich uit. ‘Hm. De vijfde was eigenlijk helemaal niet zo leuk, vond ik.’
‘Waarom niet? We hebben toch veel leuke dingen gedaan!’
‘Dat wel … maar ik werd toen gestalkt door Corné’, zei Lily zacht. ‘Dus dat maakt het toch een beetje anders.’
‘Ik snap het. Maar … de reis naar Berlijn was ná het stalken, toch?’
‘O ja, dat zou ik bijna vergeten! Ik heb de tekening boven m’n bed hangen … we moeten ‘m nog steeds kopiëren.’
‘Jazeker!’ reageerde Marit. ‘Want ik wil ‘m wel in Engeland op m’n kamer hangen, hoor! Dan kan ik dat nooit meer vergeten.’
‘En … eh … dat klinkt een beetje tegenstrijdig met wat ik net vertelde, maar ik vond het stiekem heel leuk dat Aron deed alsof hij mijn vriend was toen Corné op school kwam.’
Marit knikte en kon zich de gebeurtenis nog heel duidelijk voor zich halen. Wat was dat eigenlijk bizar, iets wat normaal alleen in films gebeurde.
‘Maar ik denk dat je het nog leuker vindt dat Aron nu écht je vriend is’, voegde ze er lachend aan toe.
‘Zeker!’ Lily klonk heel gelukkig toen ze dat zei. ‘Ik moet er niet aan denken … nou ja, dat ik nu nog steeds zo wanhopig verliefd op hem zou zijn, zonder dat het iets geworden was. Ik denk dat ik mijn examens een stuk slechter zou maken.’
Dat kon Marit zich wel enigszins voorstellen.‘En dan te bedenken dat ik, voordat we naar Engeland gingen, nog een grap maakte over James …’ grinnikte Lily.
‘O ja’, herinnerde Marit. ‘Sorry, ik heb hem ingepikt.’
Lily lachte. ‘Groot gelijk, hij past veel beter bij jou, dan bij mij.’

Haar hoofdpijn, die weggezakt was toen ze op school aankwam, was weer terug. En ze had niets ingenomen. De letters dansten voor haar ogen en hoe langer ze keek, hoe erger het werd. Hoe kon ze ooit haar examen maken? Dit werd vast een herkansing! En als ze het dan weer niet haalde, kon ze niet naar Engeland verhuizen. Bij die gedachte sprongen de tranen in haar ogen. Driftig boende ze die weg en probeerde zich weer te concentreren op de tekst, maar weer werd haar zicht troebel. Gelukkig had ze vanmorgen geen make-up opgedaan, anders zou ze er nu bij zitten als een panda. Ze slaagde erin een vraag te beantwoorden, maar als het op dit tempo doorging zou ze het examen niet eens op tijd afkrijgen.
Gaat het?
Iemand legde een handgeschreven briefje op haar tafel. Ze herkende het handschrift van haar mentor en toen ze opkeek zag ze dat Van Eck bij haar tafeltje stond. Dat was creepy, want ze had hem helemaal niet horen aankomen. O, maar hij liep op zijn sokken, dus dan was het begrijpelijk. Hij knikte naar het briefje en gebaarde dat ze haar antwoord moest opschrijven.
Ik heb heel erg hoofdpijn 🙁
Van Eck pakte het briefje en haar reservepen. Ik ga iets regelen.
Haar mentor liep weg en kwam even later terug met een bekertje water en een banaan. Geen pijnstiller. Maar toen ze het bekertje bekeek zag ze dat het water een beetje bruiste.
Zit ibuprofen 600 mg in, stond op het briefje dat Van Eck haar overhandigde. Werkt sneller
Met een zucht van opluchting opende ze de banaan, als ze ibuprofen nam was het wel verstandig om wat in haar maag te hebben zitten. 600 milligram was wel meer dan ze normaal nam en ze nam al heel zelden ibuprofen, maar dit was echt een noodsituatie.
Na het eten van de banaan en het innemen van de ibuprofen voelde ze zich een stuk rustiger worden en niet veel later voelde ze haar hoofdpijn langzaam naar de achtergrond verdwijnen. Helemaal weg ging het niet, maar ze kon zich in ieder geval wel concentreren op haar examen. Ze vloog door de teksten heen en ook het schrijven van een Engelse brief ging haar makkelijk af. Het was makkelijk dat ze de afgelopen jaren veel e-mails naar James had gestuurd en af en toe zelfs een handgeschreven brief. De zaal was bijna helemaal leeg toen ze klaar was met haar examen, een paar minuten daarvoor had Van Eck al gezegd dat ze nog een kwartier hadden, dus ze moest blijven zitten tot de examentijd voorbij was. Dat was nog niet eerder gebeurd, maar dit was ook wel een uitzonderlijke situatie.
‘Ging het weer?’ informeerde Van Eck, toen ze even later haar blaadje kwam inleveren.
Ze knikte. ‘Heel erg bedankt, meneer. U heeft mijn toekomst gered.’
Van Eck grijnsde. ‘Ik denk dat dat reuze meevalt, Marit. Maar ik ben blij dat ik heb kunnen helpen. Je gaat dus écht naar Engeland?’
Weer knikte ze. ‘Jazeker. Als ik hier tenminste en zeven of hoger voor heb.’ Ze gebaarde naar het examen.
‘Ik ben ervan overtuigd dat het goedkomt’, meende Van Eck.
Marit hoopte dat hij gelijk had. Haar vriendinnen zouden zich wel afvragen waar ze bleef, als ze zich niet vergiste was Eva drie kwartier geleden de examenzaal al uit gegaan en zij was van de anderen het laatste klaar.
‘Hoe ging het?’ bestormden de meiden haar alle drie. Ze wisten natuurlijk hoeveel er van dit examen afhing voor Marit. Ze deed verslag van haar belevenissen.
‘Super! Van Eck is echt een geweldige mentor, vinden jullie niet?’
Marit was het roerend met Norah eens. ‘Inderdaad. Ik denk trouwens dat we hem bij het afscheid een paar HappySocks moeten geven, in deze zat een gat.’
‘Perfect idee! Stel het voor in de groepsapp!’ vond Lily. ‘Hé, zullen we gaan? Ik wil graag aardrijkskunde nog een keer overkijken.’
‘Hé … daar mag je niet over praten, joh!’ wees Norah haar terecht.
‘Op de fiets niet’, verbeterde Lily haar. ‘Daar zitten we nog niet op. Ik wilde jullie alleen maar aansporen om op te schieten. Maar ja, jij hebt natuurlijk geen haast, want morgen ben je vrij, toch?’
Norah knikte. ‘Ik wist wel dat het een slim idee was om geen aardrijkskunde te nemen!’

Moeten de meiden Van Eck nomineren tot ‘Mentor van het jaar’?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•