Friends 4-ever // Hoofdstuk 178 // Lily

Vorige week kon je lezen over het allerlaatste examen en dat de meiden zich een beetje verloren voelde. Zegt het je niks? Lees het dan hier terug. Vandaag zijn de vriendinnen weer op school te vinden en halen ze nog meer herinneringen op.

‘We hadden natuurlijk ook vandaag onze laatste McFlurry kunnen halen’, bedacht Norah, toen ze de fietsenstalling inreden. Die was natuurlijk overvol, omdat zij vandaag pas om tien uur op school hoefden te zijn voor het inleveren van hun boeken. ‘Dan had Marit niet mee gehoeven toen wij ons bio-examen hadden.’
‘En daar kom je nu mee’, mopperde Marit, maar ze lachte er wel bij.
‘Sorry’, bood Norah haar excuses aan.
‘We kunnen ook vanmiddag weer gaan’, stelde Eva voor.
‘Mijn maag zegt ja, maar mijn portemonnee zegt nee’, grijnsde Lily. ‘Bovendien ga ik vanmiddag op date met Aron.’ Hoewel ze nu al een flinke tijd samen was met Aron, voelde het nog steeds een beetje ongelooflijk om die woorden te zeggen.
‘Leuk. Wat gaan jullie doen?’
‘Geen idee. Het is nog een verrassing.’
‘Oeh, spannend!’ vond Marit.
‘Zeker.’ Met een glimlach dacht Lily terug aan de dag dat ze verkering had gekregen met Aron. Destijds had hij haar beloofd dat hij haar zou blijven verrassen. Vorige week was haar vriend tot de conclusie gekomen dat hij daarin ernstig tekort was geschoten, dus ging hij een verrassing voor haar regelen.
‘Wat denk je dat het gaat worden?’ vroeg Norah.
Lily haalde haar schouders op. ‘Ik heb werkelijk waar geen flauw idee. Met Aron kan het van alles zijn.’
Ze liepen naar binnen en hielden halt bij hun kluisjes. Lily had iedere dag tijdens haar examens de boeken meegenomen van het vak waar het examen van was, anders had ze vandaag een superzware tas mee moeten nemen. Ze sjorde het ding over haar schouder en liep ermee naar de aula. Daar stonden lange rijen tafels, elk gevuld met boeken. Net als Norah, Marit en Eva besloot ze vooraan te beginnen en zo een voor een de tafels langs te gaan.
‘Hoe moet dat nou als je een herexamen moet maken?’ vroeg Norah zich af.
‘Moet jij een her doen dan?’ Eva keek haar met gefronste wenkbrauwen aan.
‘Nee, dat niet. Ik vroeg het me gewoon af.’
‘Volgens mij krijg je dan een gesprek met je mentor en krijg je dan de boeken mee van het vak waarin je een her gaat doen’, dacht Lily. ‘Zo ging het bij Thijn in ieder geval.’
‘O ja, jouw broer moest een her doen, toch?’
‘Yep. Nou ja, hij was in principe geslaagd, maar had voor wiskunde niet zo’n hoog cijfer en dat wilde hij ophalen omdat hij werktuigbouwkunde ging studeren.’
‘Vandaar.’
Nadat ze hun boeken hadden ingeleverd gingen ze naar het lokaal van Van Eck. Er stond een officieel afscheidsmoment met hun mentor gepland. Lily wilde zich helemaal niet sentimenteel voelen, maar met iedere stap die ze door het schoolgebouw zette werd ze overspoeld door herinneringen. Nu kwam er een einde aan zes jaar school. Zouden haar vriendinnen zich ook zo voelen?
Van Eck stond in de deuropening op hen te wachten, zoals altijd. Lily herinnerde zich nog als de dag van gisteren hun eerste schooldag, toen zij en Norah bijna te laat waren gekomen. Ook toen had hij daar gestaan en had hen begroet met uitgestoken hand.
‘Zo, zijn jullie een beetje klaar voor het afscheid?’
‘Meneer, wilt u niet zulke enge dingen zeggen? Dat kan mijn arme hart niet aan’, verzuchtte Lily. ‘Ik ben hier nog niet aan toe, geloof ik.’
‘Ik ook niet.’ Van Eck keek haar ernstig aan. ‘Het gaat altijd veel te snel.’
Zou hun mentor er ook van balen dat ze van school gingen? Volgend jaar kreeg hij zeker weer een vierde klas die hij door de bovenbouw heen moest loodsen. Lily wist dat het nergens op sloeg, maar ergens voelde ze een steek van jaloezie. Als het kon zou ze echt nog een poos op school blijven. Hoe konden die jaren zo snel voorbijgevlogen zijn?
‘We gaan elkaar vast nog zeker zien’, verzekerde Van Eck haar, toen ze voorin de klas was gaan zitten.
‘Ja?’
‘Binnenkort komen jullie volgens traditie toch weer barbecueën in mijn tuin?’
‘O ja, dat is waar ook.’
‘Daarna hebben we de diploma-uitreiking en ik ga ervanuit dat we allemaal worden uitgenodigd op de bruiloft van Eva en Stan, over een jaar of wat’, ging Van Eck onverstoorbaar verder. Inmiddels had hij de aandacht van de hele klas.
Kyle joelde. ‘Uitstekend idee.’
‘En vervolgens op die van Lily in Aron’, vervolgde Van Eck.
Lily voelde dat ze een kleur kreeg, maar het kon haar helemaal niets schelen.
‘Of niet?’
‘Natuurlijk’, zei Aron spontaan en hij gaf haar een knipoog. ‘Als jullie maar wel allemaal een cadeau meenemen.’ Lily voelde zich helemaal warm worden bij die woorden.
Van Eck wachtte even tot het stil was geworden in de klas. ‘Maar even zonder gekheid, ik ga jullie missen. Jullie mogen dan mijn allereerste mentorklas zijn, ik geloof niet dat ik nog een leukere klas ga krijgen in de toekomst.’
Het was fijn om te horen dat Van Eck er hetzelfde over dacht als zij. Lily voelde zich een beetje emotioneel worden van zijn woorden.
‘Tegelijkertijd vind ik het gaaf om te zien hoe jullie zijn gegroeid de afgelopen jaren. Misschien denk je zelf wel dat je nauwelijks veranderd bent, denk dan eens terug aan hoe je hier bijna drie jaar geleden binnenkwam en waar je nu staat …’

Het zweet stond in haar handpalmen toen Lily met Norah uit de fietsenstalling kwam. Ze was echt niet klaar voor de bovenbouw.
‘Gaat het goed?’ vroeg Norah zachtjes.
Lily knikte. ‘Ik vind het gewoon een beetje spannend. De bovenbouw is toch heel anders hè?’ Bovendien zat Joëlle bij hen in de klas en daar wilde Lily liever niet te veel over nadenken.
Norah legde haar arm om Lily heen. ‘Het gaat het helemaal goedkomen! Dat weet ik zeker.’
Op dat moment ging de bel. Langzaam liepen ze naar binnen. Norahs arm om haar schouder gaf haar nieuwe energie. ‘Kom! Wij gaan dit fixen, ja?’
Net op tijd kwamen ze aan bij het lokaal van hun mentor, hij stond in de deuropening.
‘Goedemorgen …?’ zei Van Eck en hij stak zijn hand uit naar Norah.
‘Norah de Lange’, vulde ze voor hem in. ‘Goedemorgen meneer Van Eck.’
‘Jij hebt vast een goede opvoeding gehad. Zusje van Rick, Lieke en Rhodé?’
‘Onder andere’, reageerde Norah ad rem.
Vervolgens richtte van Eck zich tot haar. ‘Goedemorgen Lily.’
Hè, hoe kende hij haar naam?
‘Ik heb de foto’s bestudeerd’, legde hij uit. ‘Maar ik kwam even niet op de naam Norah. Jouw naam kon ik wel onthouden.’
‘Aha’, reageerde Lily. ‘Goedemorgen meneer.’
Nadat hij haar hand had losgelaten draaide ze zich naar de klas. En wie ze toen zag?! Haar hart bonkte in haar keel, dat kon niet waar zijn! Aron Verdouw kon niet bij haar in de klas zitten, zijn naam stond niet op de lijst die ze hadden doorgekregen. En toch waren het zijn blauwe ogen waar ze in staarde. Snel keek ze de andere kant op, voordat hij doorhad dat ze naar hem keek …

‘Lily?’ Norah stootte haar aan en toen merkte Lily dat de klas naar haar staarde.
‘Eh … ja?’
‘Ik vroeg of iedereen zijn of haar favoriete herinnering aan de afgelopen jaren kon delen’, legde Van Eck uit. ‘Maar jij zat ver met je gedachten.’
‘Klopt. Ik was weer terug bij onze eerste schooldag in de vierde.’
‘Omdat dat je favoriete herinnering is?’
‘Eh … nee’, antwoordde Lily naar waarheid. ‘Maar u had het over groei en dergelijke en toen dacht ik terug aan die dag. Maar goed … mijn favoriete herinnering, dat is best een moeilijke vraag, want ik heb er een heleboel.’
‘Denk er nog even over na, dan gaat Marit eerst’, stelde Van Eck voor.
‘Helemaal goed’, zei Marit. ‘Mijn favoriete herinnering is de excursie naar Engeland, in de vierde. Waarom is vast niet moeilijk voor jullie om te raden.’ Hier en daar werd gegrinnikt.
‘Weet je al iets, Lily?’
Ze knikte. ‘Een van mijn favoriete herinneringen is een gesprek dat ik laatst met Joëlle had’, vertelde Lily. ‘Waarom kan ik lastig uitleggen, maar het heeft mij heel veel goed gedaan.’
‘Dat is mooi om te horen’, zei Van Eck en hij ging door met de volgende uit de klas.

‘Waarom was onze eerste schooldag in de vierde niet je favoriete herinnering?’ wilde Aron weten, toen ze later die dag samen in de trein zaten. De eindbestemming was Rotterdam, maar Lily was er niet zeker van of ze daarheen gingen. Haar vriend deed nog steeds een beetje geheimzinnig over de verrassing.
‘Omdat ik toen ontdekte dat ik bij jou in de klas zat’, gaf Lily eerlijk toe. ‘En ik wilde dat helemaal niet.’
‘Waarom niet?’?
‘Het had me de hele zomervakantie gekost om over je heen te komen en toen zat je daar ineens voor m’n neus.’
‘Maar uiteindelijk heeft het goed uitgepakt.’/
‘Dat is waar’, gaf Lily toe. ‘Misschien … heel misschien is het toch wel een van m’n favoriete herinneringen.’
‘Mooi’, zei Aron.
‘En vandaag komt daar weer een favoriete herinnering bij.’
‘Hoe weet je dat zo zeker?’
‘Bijna alles wat ik met jou doe is een favoriete herinnering.’
‘Maar nu weet je nog niet wat we gaan doen.’
‘Klopt. Maar dat kan jij me wel vertellen.’ Ze keek hem afwachtend aan, benieuwd of hij nu toch iets los zou laten.
‘Eerst even winkelen’, zei hij tot haar verrassing. Aron hield helemaal niet van winkelen, toch? ‘En daarna gaan we dineren op de Euromast. Leuk genoeg voor een favoriete herinnering?’
‘Zeker weten!’

Wat is jouw favoriete moment in het vervolgverhaal?
_{(tot nu toe, het is gelukkig nog niet afgelopen)}

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•