Vorige week kon je lezen over de filmmarathon die de vier vriendinnen hielden, daarbij kwam het gesprek ook op trouwen, al moesten zowel Norah als Marit daar allebei niet aan denken. Vandaag gaan de vier vriendinnen barbecueën met de klas, volgens de traditie in de tuin van hun mentor.
‘Noor, wat wil je drinken?’ Lily stootte haar aan waardoor ze opschrok uit haar gedachten. Ze had de kring rondgekeken en was afgeleid door alle herinneringen die dit opriep.
‘IJsthee gaat er wel in’, antwoordde ze. ‘Zal ik anders met je meelopen?’
‘Dat zou fijn zijn’, lachte Lily. ‘Ik moet ook al voor Eva en Marit iets meenemen.’
‘Moet? Of heb je het ook aan hen gevraagd?’
‘Dat laatste. Maar daarom moet het nu wel, toch? Ik kan niet opeens zeggen dat ik het niet voor ze wil halen.’
‘Da’s waar’, zei Norah. ‘Maar je had ook eerst drinken voor hen kunnen halen en daarna voor mij.’
‘Dat had gekund.’ Intussen waren ze aangekomen bij de tafels waar flessen en pakken drinken stonden. Het pak ijsthee was al open en voor de helft leeg. Norah schonk een beker voor zichzelf in. ‘Wilde Marit ook ijsthee?’
‘Yep.’ Lily schonk twee bekertjes vol met cola, waarschijnlijk voor zichzelf en Eva.
Norah pakte een tweede bekertje en schonk het vol.
‘Gek hè?’ zei ze tegen Lily. Haar vriendin zou haar wel begrijpen. Of niet?
‘Wat bedoel je?’
‘Nou … dat dit de laatste keer is dat we bij Van Eck in z’n tuin barbecueën. En dat het afscheid zo dichtbij komt.’
‘Ja, dat voelt wel een beetje vreemd’, beaamde Lily. ‘Maar het komt wel goed, Noortje. We redden ons wel.’
Tja, ze moest Lily maar op haar woorden geloven.
Toen ze haar plekje weer had ingenomen, vroeg Van Eck de aandacht.
‘Zullen we eerst beginnen voor de maaltijd? De eerste hamburgers zijn al bijna klaar.’ stelde hij voor. Hij wachtte niet lang, maar ging voor in gebed. Na het “amen” sprongen Aron en Kyle op en liepen terug naar de barbecue. Samen met Arnoud en Floris hadden zij zich aangeboden de barbecue in de gaten te houden.
Aron laadde de hamburgers op een bord en liep meteen in de richting van hun groepje.
‘Ik hoorde dat jij heel erge honger had, Lil.’
Er klonk protest van verderop. ‘Jij trekt Lily voor, Aron. Ik had ook al om een hamburger gevraagd’, mopperde Linde.
‘Ik trek Lily voor omdat ik weet in wat voor monster ze verandert als ze niet op tijd haar eten krijgt’, grapte Aron.
Lily wierp hem een quasi boze blik toe. ‘Zegt er een wat.’ Ze pakte wel een hamburger van het bord dat Aron haar voorhield. Norah zuchtte, dit zou ze heel erg missen. Natuurlijk bleven Lily en Aron onderdeel van haar leven uitmaken, maar het onderlinge geplaag en de gezelligheid in haar klas … Iedere keer als ze dacht aan het afscheid voelde ze haar maag samenknijpen. Hè, ze had opeens geen zin meer in een hamburger.
‘Ga eerst maar naar Linde’, zei Norah, toen Aron haar het bord voorhield. ‘Ik wacht wel op de kipsaté stokjes.’
‘Slimme keuze’, vond Aron. ‘Dan moet je nog wel een poosje wachten, want die moeten goed doorbakken zijn. We willen natuurlijk niet dat je salmonella krijgt, dat komt mijn carrière als barbecue-expert niet ten goede.’
‘Kijk eens wie we daar hebben’, riep Van Eck uit, toen zijn vrouw Sophie de tuin in kwam lopen. Andere jaren was ze erbij geweest, maar nu had Norah haar de hele avond nog niet gezien. In haar ene hand hield ze een bord met daarop een hamburger. Op haar andere arm droeg ze een baby. Hoewel … je kon hem nauwelijks een baby meer noemen. Jeftha was een stuk groter dan haar nichtje, terwijl Jasmijn toch ruim een maand ouder was. Er verscheen een brede lach op Jeftha’s gezicht toen hij zijn vader in het oog kreeg. Van Eck stak zijn handen uit en nam Jeftha van Sophie over.
‘Ben jij wel lief geweest voor oma en mama vandaag?’ vroeg hij. Toch geinig hoe volwassenen veranderden als ze een baby vasthielden.
‘Natuurlijk. Wat verwacht je anders met zo’n opvoedexpert als vader?’
‘Ben ik een opvoedexpert?’ Van Eck keek oprecht verbaasd.
‘Het is bij je klas aardig goed gelukt. Die jongens bij de barbecue boden me heel beleefd een stuk vlees aan en een ander meisje schonk drinken voor me in. Je mag wel een voorbeeld nemen aan je leerlingen, Thomas.’
Van Eck grinnikte, hij had wel door dat zijn vrouw hem zat te plagen.?
‘Ik zal eraan proberen te denken in de vakantie’, beloofde hij. ‘En ga nu maar lekker zitten en je hamburger opeten.’
Sophie kwam naast Norah zitten. ‘Jij bent … eh … niet zeggen, ik weet dit …’ Sophie keek haar bedachtzaam aan. ‘Norah, toch?’
‘Klopt helemaal!’ verzekerde Norah haar.
‘Ben jij degene die naar Engeland gaat?
‘Nee, dat is Marit. Zij is een van mijn beste vriendinnen, dus u zit er niet heel ver naast.’
‘Zeg maar je hoor’, zei Sophie. ‘Ik doe daar niet moeilijk over. Jullie zijn allemaal volwassen, toch?’
‘Voor de wet wel’, grapte Lily, die het had opgevangen. ‘Maar voor sommigen van ons is daarmee alles gezegd.’
‘Voor jou zeker’, plaagde Eva. Hé, Jeftha zat nu bij haar op schoot, dat had Norah gemist.
Sophie glimlachte. ‘En jij bent Eva, toch?’
‘Dat klopt! Jeftha en ik zijn op dezelfde dag jarig, dus leek het … eh … zijn vader een goed idee dat we nader kennis zouden maken.’
‘Nou, dat is zeker een goed idee.’
Jeftha leek alles wel best te vinden, hij keek op zijn gemak om zich heen en trok zich niets aan van alle nieuwsgierige blikken. Norah liet ook haar blik nogmaals over de kring gaan. Ja, ze zou dit echt heel erg gaan missen.
Begrijp jij dat Norah haar klas gaat missen?
Liefs,
Mirjam
Ja, het is soms natuurlijk wel een beetje gezeur geweest, maar nu klinkt het weer heel gezellig 😉
Ja, gezeur heb je altijd wel een beetje, hoort erbij. Maar over het algemeen hadden ze het gezellig hoor, in de klas van de meiden