Friends 4-ever // Hoofdstuk 20 // Marit

Is Eva verliefd op Stan? Marit kan deze vraag niet meer van zich afzetten, nadat ze ‘vorige week’ Eva’s gezicht zag, toen Lily het gesprek tussen Eva en Stan onderbrak. Marit zou Marit niet zijn als ze hier niet diep over nadacht. Geen idee meer waar het vorige week over ging? Je kunt het hoofdstuk via deze link teruglezen, voordat je aan dit hoofdstuk begint.

‘Wat een opluchting zal het voor Lily zijn als ze hoort dat Aron ook ziek is,’ grinnikte Eva, toen ze meiden met z’n drietjes naar het lokaal van meneer Groeneveld liepen.
‘Stt, niet zo hard praten,’ wees Norah Eva terecht.
Eva bood direct haar excuses aan.
‘Volgens mij heeft niemand het gehoord,’ zei Marit, die even om zich heen keek. Ze zag geen klasgenoten rondlopen en de paar bruggers die voor hen liepen hadden geen idee wie Lily en Aron waren. Ze wist niet goed wat ze van al die verliefdheden moest denken, op haar vorige school waren de meiden ook altijd bezig met jongens. Natuurlijk vond ze het wel grappig, maar ze vond zichzelf veel te jong. Zouden Norah, Eva en Lily daar dan helemaal niet over nadenken? Bovendien had ze thuis gezien dat liefde vaak tot een gebroken hart leidde, dat was het haar niet waard.
Het rook altijd een beetje muf in het lokaal van meneer Groeneveld, maar Marit zat bij het raam, dus dan merkte je er weinig van. Het raam stond wel open, dus er kwam frisse lucht naar binnen.
‘Kunnen de mensen die er niet zijn even hun hand opsteken?’ grapte Groeneveld in het Engels. Tot nu toe had hij die grap iedere les gemaakt, dus niemand lachte erom. Al snel concludeerde Groeneveld dat Aron en Lily afwezig waren.
‘Marit, kom jij maar hier voorin naast Kyle zitten. We beginnen vandaag met wat spreekvaardigheidsoefeningen in duo’s.’
Eigenlijk had Marit helemaal geen zin om voorin en naast Kyle te zitten, maar ze liet het niet merken.
Kyle begroette haar met een grijns. ‘Heb je wasknijpers bij je?’ fluisterde hij, toen ze haar boeken op tafel had gelegd.
‘Hoezo?’ vroeg Marit verwonderd.
‘Daar kom je achter in vijf … vier …’ telde Kyle.
Groeneveld liep van de deur terug naar zijn bureau. En toen rook Marit het en ze begreep meteen waarom het hier altijd zo muf rook. Op Samuëls kamer kon het ook zo stinken, aan het einde van de dag, als papa ’s morgens was vergeten een raam open te zetten. De geur kwam bij meneer Groeneveld vandaan.
Kyle grijnsde breed en hield zijn hand voor zijn neus. Marit onderdrukte die neiging, maar ze moest haar lachen inhouden.
Groeneveld liep weer naar de andere kant van het lokaal. Hoewel het muf bleef ruiken, verdween de indringende geur.
‘Jammer dat ik niet naast jou mocht zitten,’ zei Kyle zachtjes.
Marit beaamde het. ‘Dan zaten we lekker naast het raam,’ verzuchtte ze.
‘Aron had laatst echt knijpers meegenomen,’ wist Kyle te vertellen. Hij praatte nu
hardop, omdat ze van Groeneveld moesten beginnen aan de spreekoefening.
Excuse me, I can’t understand you,’ zei Marit met een grijns. ‘You were saying …?’ vulde ze aan, nadat ze een blik had geworpen op haar boek van Engels.
Kyle rolde met zijn ogen maar gaf in het Engels antwoord. ‘Last week … eh … Aron bringed … nee brought washing thingies.’
Marit proestte het uit, Kyle keek beledigd. ‘Weet jij dan wel wat wasknijpers zijn?’
Ze haalde haar schouders op. ‘Iets met pins volgens mij.’
So Aron brought washing pins,’ lachte Kyle. ‘But he was too … eh … scared … to use them.’
He was what?’ vroeg Marit. Ze wist wel wat Kyle bedoelde, maar zijn uitspraak van het woord scared was wel heel gek.
You know what I mean,’ zei Kyle, ook weer zo vernederlandst, zodat Marit met haar ogen rolde.
‘Kyle en Marit, hebben jullie het niet te gezellig?’ zei meneer Groeneveld streng. Hij kwam hun kant op gelopen. Paniekerig keek Marit het lokaal rond, als ze nu naar Kyle keek zou ze waarschijnlijk in lachen uitbarsten. En wat zouden hun klasgenoten hiervan denken?
‘Dat valt wel mee hoor meneer’, zei Kyle onverstoorbaar. ‘We zoeken naar het Engelse woord voor wasknijpers, u weet vast wel wat dat is.’
Marit klemde haar kiezen op elkaar om te voorkomen dat ze het uitproestte.
Clothespins,’ antwoordde Groeneveld geduldig. Zijn ogen straalden vriendelijkheid uit en meteen voelde Marit zich schuldig over haar kinderachtige gedrag. Groeneveld rook dan niet al te fris, hij was wél aardig. Dat was altijd beter dan andersom!
Kyle kletste verder in het Engels, soms gooide hij er een Nederlands woord tussen, maar Marit bleef stil.
‘Wat is er?’ vroeg Kyle, toen Groeneveld weer door de klas liep.
Ze haalde enkel haar schouders op, Kyle zou het vast heel raar vinden wat ze dacht. Kyle bleef haar aanstaren, zonder ook maar één keer met zijn ogen te knipperen.
‘Nu ja, Groeneveld is best aardig’, begon ze. ‘En ik vind het wel een beetje … eh … vervelend om zo gek over hem te doen. Een beetje zielig ofzo.’
Kyle glimlachte. ‘Dat is echt iets voor jou om te zeggen,’ zei hij. ‘Marit, jij bent veel te lief voor deze wereld.’

‘Was het gezellig met Kyle?’ vroeg Eva op geheimzinnige toon, toen ze het lokaal hadden verlaten en met z’n drieën over de gang liepen.
‘Natuurlijk,’ antwoordde Marit zo luchtig mogelijk. ‘Al hoop ik echt dat Lily de volgende keer weer beter is, ik heb geen zin om nog een keer voorin het lokaal te zitten.’ Ze aarzelde even en besloot om niets te zeggen over de stank, dat was niet erg aardig. Jij bent veel te lief voor deze wereld, echode het in haar hoofd.
‘Dat kan ik me voorstellen,’ zei Norah. ‘Het stinkt daar altijd.’
Marit knikte, maar zei verder niets.
‘Maar naast Kyle zitten maakt toch heel veel goed?’ probeerde Eva. ‘Hé, dat zou echt supertof zijn … Lily met Aron en jij met Kyle?’
Marit schudde heftig haar hoofd, haar rode haren dansten voor haar ogen. ‘Natuurlijk niet!’ zei ze, maar ze wist dat haar wangen knalrood geworden waren. Supervervelend, want ze was écht niet verliefd op Kyle. Toch wist ze niet hoe ze zichzelf hieruit moest redden, ze durfde niets te zeggen over Eva en Stan, omdat ze bang was dat Eva boos zou reageren.
‘Zeg Eef,’ zei Norah liefjes. ‘Moet je niet muziek oefenen met Stan?’
Marit beet op haar lip om niet te lachen. Dus Norah had het ook gemerkt?
‘O ja, dat is waar ook,’ reageerde Eva serieus. ‘Tot straks bij AK!’ Met die woorden stoof ze weg.
‘Stan en Eva, dat zie ik nog wel gebeuren,’ zei Norah tevreden.
‘Lily en Aron niet?’ vroeg Marit bijna fluisterend.
Norah haalde haar schouders op. ‘Misschien wel, misschien niet. Jij en Kyle in ieder geval niet, of heb ik het mis?’
‘Nee hoor,’ antwoordde Marit snel. ‘Ik vind het hem heel aardig, maar verliefd zijn … nee, dat is niks voor mij.’
Norah proestte het uit. ‘Je hoeft heus niet zo vies te kijken, ik geloof je wel!’
Opgelucht haalde Marit adem, Norah begreep haar tenminste.

En, wat vind jij … is Marit echt te lief voor deze wereld?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

2 Comments

  1. Marit heeft helemaal gelijk, ze heeft nog tijd zat voor jongens ;). leuk die interactie met Kyle! Hmm misschien is ze wel een klein beetje te lief voor deze wereld.

    1. Ja, ik geniet ervan om scenes over Marit en Kyle te schrijven, had ik niet verwacht, want Kyle zou eigenlijk helemaal geen grote rol krijgen. In de toekomst wordt het (waarschijnlijk) wel iets minder, maar dat weet ik niet helemaal zeker. Personages zijn wel vaker eigenwijs 🙂

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.