In het vorige hoofdstuk kon je lezen over de fietstocht van de vier meiden naar hun vakantiebestemming en wat ze de eerste avond deden (voornamelijk spelletjes). Vandaag lees je over Norahs belevenissen tijdens de vakantie.
‘Ja hoor! De hele week is het prachtig weer en uitgerekend nu wij op vakantie zijn, gaat het stortregenen’, mopperde Norah, terwijl ze het gordijn van het vakantiehuisje opzijschoof. Het was gisteren behoorlijk laat geworden en het was nu al tien uur in de ochtend. Samen met Lily zette ze de ontbijtspullen klaar, toen Marit vroeg of ze al nagedacht hadden over wat ze vandaag konden doen.
‘Bekijk het van de zonnige kant’, merkte Eva op. ‘Er is hier een superleuk zwembad, we kunnen er best weer heengaan, of heeft iemand bezwaar?’
Dat was niet eens zo’n slecht idee. Gistermiddag hadden ze ongeveer een uur gezwommen, net genoeg om twee keer van de wildwaterbaan te gaan en een paar rondjes in het golfslagbad te zwemmen. Er waren nog genoeg andere dingen te doen.
‘Ik vind het prima’, zei Lily. ‘Ik vond al dat we gisteren heel erg kort waren gegaan.’
‘Dat was omdat jij honger had.’
Lily grinnikte na Marits woorden. ‘Maar dat was ook echt zo.’
‘We hadden ook in het zwembad kunnen eten’, bedacht Norah. ‘Dan hadden we langer kunnen blijven.’
‘Dat was superduur’, herinnerde Eva haar. ‘En dan was het misschien niet zo leuk geweest om vandaag nog een keer te gaan.’
Daar had Eva natuurlijk helemaal gelijk in. Na het ontbijt zocht Norah haar zwemspullen bij elkaar. Haar handdoek en bikini waren nog niet helemaal droog, maar zeker in het geval van haar bikini vond ze dat niet erg. Wat haar handdoek betrof, ze kon natuurlijk ook een schone handdoek meenemen. Uiteindelijk propte ze twee handdoeken in haar tas, zowel haar nog vochtige badhanddoek, als de handdoek die ze had meegenomen om te gebruiken als ze in het huisje in de douche ging.
Natuurlijk waren ze niet de enigen die op het idee kwamen om naar het binnenzwembad te gaan, het was drukker dan gistermiddag.
‘Zullen we een rondje doen van alle glijbanen die er in het zwembad zijn?’ opperde Eva, toen ze binnen waren en zich omgekleed hadden.
‘Goed idee!’ vond Norah. ‘Waar beginnen we?’
‘De bandenglijbaan, daar is het nu niet zo druk.’ Marit wees naar de stapels banden die er lagen. Het was maar goed dat ze daar begonnen waren, want toen ze beneden kwamen, stond er een rij mensen te wachten en moesten ze hun band weer afstaan.
‘En nu naar die brede glijbaan! Met z’n vieren naast elkaar?’ Haar vriendinnen vonden het een goed voorstel. Ook bij deze glijbaan hoefden ze niet lang te wachten.
‘Gaan we nu naar de wildwaterbaan?’ vroeg Eva.
‘Wilde je daar ook heen? Het regent’, sputterde Norah tegen.
‘Daar merk je niks van als je in het water ligt’, meende Lily. ‘Maar er zijn daarboven ook nog twee andere glijbanen, zullen we daar eerst vanaf gaan?’
Marit ging als eerste van de glijbaan af, gevolgd door Eva en daarna Norah.
‘Ik vind dit echt een supertof zwembad!’ Lily was als laatste gegaan en kwam proestend weer boven.
‘Als de jongens nog een keer met z’n allen willen zwemmen, kunnen we beter hierheen gaan. Volgens mij is het goedkoper dan het Tikibad.’
‘Inderdaad’, was Lily het met Marit eens. ‘En hier heb je ook geen stomme trechterglijbaan waar je je hoofd kunt stoten.’
‘Ik had niet gedacht dat ik het ooit zou zeggen, maar deze garnalen zijn lekker!’ Eva keek genietend voor zich uit. ‘Wie heeft ze klaargemaakt?’
‘Marit, toch?’ dacht Norah.
‘Nee, het is een recept van Lily.’
‘Het recept van Arons vader’, verbeterde Lily haar. ‘Heerlijk hè? Maar ik vind deze knoflookchampignons ook lekker, hoor. Echt een supergoed idee om tapas te eten. Hoe kwam je daarbij, Marit?’
‘Ik ben pas bij La Cubanita geweest, met mijn ouders, James en Amy, om te vieren dat ik geslaagd was.’
‘La Cubanita?’ Eva had geen idee waar Marit het over had.
‘Dat is een tapasrestaurant. Ik vond het wel een leuk idee.’ Marit scheurde een chipje van de schaal nacho’s met kaas. ‘Je hebt van alles wat. Al is het klaarmaken wel een karwei.’
‘Zeker’, beaamde Norah. ‘Maar ik vond het wel heel gezellig. Misschien moeten we ook een keer met z’n vieren naar La Cubanita gaan. Dan hoeven we niet zelf te koken, maar hebben we wel heerlijke tapashapjes.’
‘Wat heb je toch goede ideeën! Ik begin trouwens aardig vol te raken. Hoe zit dat bij jullie?’ Lily keek de tafel rond.
‘Ik ook.’ Eva klopte op haar buik. ‘Al zeg ik geen nee tegen nog wat heerlijke nacho’s.’
Ook Norah zat vol, maar omdat de schaaltjes bijna leeg waren, wilde ze zichzelf niet laten kennen. Ze stak het laatste satéstokje in haar mond en zag hoe haar vriendinnen de rest van het eten verdeelden.
‘En nu de vaat’, verzuchtte Marit, na het eindigen.
‘Even wachten nog’, zei Norah. ‘Eerst uitbuiken.’
Vijf minuten lang bleven ze alle vier zitten, maar toen kwam Marit toch overeind. ‘Ik kan pas rustig zitten als het is opgeruimd.’
Dat begreep Norah wel en ze stond op om Marit te helpen. ‘Jullie kunnen wel blijven zitten’, zei ze tegen Eva en Lily. ‘We lopen elkaar anders alleen maar in de weg.’
Toen alles was opgeruimd en ze de vaatwasser aan hadden gezet keek Norah besluiteloos om zich heen. ‘Wat doen we nu? Een avondwandeling maken?’
‘Alsjeblieft niet’, verzuchtte Lily en ze wreef over haar buik. ‘Dan knap ik echt uit elkaar.’
‘Het is juist goed voor je spijsvertering’, zei Marit. ‘Maar misschien moeten we een kwartiertje wachten, dan stopt het als het goed is ook met regenen. En daarna wil ik revanchevoor gisteravond.’
Eva grinnikte trots. ‘Zeker weten dat je van mij kunt winnen?’
Wat denk jij: wie gaat er deze keer winnen?
Liefs,
Mirjam
