Friends 4-ever // Hoofdstuk 5 // Norah

Inmiddels heb je over elk van de vier vriendinnen een hoofdstuk kunnen lezen. Vandaag beginnen we weer van vooraf aan. Het is de bedoeling dat ik dit patroon blijf herhalen, maar als het omwille van het verhaal toch een keertje anders is, merk je dat vanzelf. Vorige week las je over de eerste schooldag die ten einde was. Vandaag gaan we iets verder vooruit in de tijd, we zien hoe de meiden hun weekend vieren.

‘Jippie, het is weekend!’ Lily kon haar enthousiasme maar moeilijk verbergen. ‘We gaan naar de McDonalds, toch?’
‘Dat was wel wat we hadden afgesproken.’ vulde Eva aan.
‘Oké, ik vind het prima. Ik heb wel zin in een McFlurry.’ Norah zette de tas in haar fietskrat en draaide zich om naar Marit. ‘Klaar voor je eerste McFlurry?’
Marit keek een beetje moeilijk. ‘Eh … hoe laat is het?’
‘Tien over twee,’ antwoordden Eva en Lily tegelijk.
Aarzelend gaf Marit toe. ‘Dan kan het wel even, denk ik.’
‘Gezellig,’ zei Lily enthousiast.
Het ontging Norah niet dat Lily steeds het fietsenhok afspeurde. De afgelopen dagen had ze zich meerdere keren een beetje vreemd gedragen, maar ze had tot nu toe nog niet de kans gehad om te vragen hoe het zat.
‘Zeg … kunnen we gaan? Of moet je nog tegen elke fiets persoonlijk gedag zeggen?’ informeerde Eva bij Lily. Een fractie van een seconde zag Norah een mengeling van schrik en teleurstelling op haar gezicht.
‘Ja, het is best moeilijk voor mij om afscheid te nemen,’ zei Lily toen op ernstige toon, waarna ze grinnikte.
Eva rolde met haar ogen en zette zich toen af.
Het fietstochtje naar de McDonalds kostte een kwartiertje. Het was ongeveer tien minuten omfietsen, maar dat had Norah wel over voor een stroopwafel McFlurry.
‘Weet je al welke smaak je neemt?’ vroeg Norah aan Marit, toen ze in de rij voor de kassa stonden.
Marit haalde haar schouders op. ‘Zijn er meerdere smaken dan?’
Norah knikte. ‘M&M, stroopwafel … eh …’
‘Oreo,’ reageerde Lily meteen. ‘Echt, dat is fantastisch!’
‘Ik neem gewoon een M&M hoor,’ zei Eva. ‘Die vind ik het lekkerst.’
Het duurde niet lang voordat ze elk met een McFlurry naar een tafeltje liepen.
‘We kunnen wel even buiten zitten, toch?’ stelde Lily voor. ‘Het is superlekker weer.’
‘Ja, volgende week gaat het regenen,’ verzuchtte Eva somber.
‘Dan moeten we nu zeker buiten gaan zitten,’ besliste Norah.
Op het terras van de McDonalds wachtte haar een aangename verrassing. Ethan zat er met zijn vrienden.
‘Hé, Noortje,’ zei hij enthousiast. Haar hart maakte een sprongetje van blijdschap. Ze kwam hem op school regelmatig tegen, maar dat was toch heel anders. Meestal hadden ze net genoeg tijd om ‘hoi’ te zeggen, voor ze weer door moesten naar de volgende les.
‘Zal ik je McFlurry maar overnemen?’ vroeg Lily plagend. ‘Dan kan jij je liefje even begroeten.’
Norah voelde dat ze bloosde, maar ze besloot om niets te zeggen. Ethan had het wel gehoord en gaf haar een knipoog. Hij stond op en liep naar haar toe.
‘We stonden op het punt weg te gaan, dus dit kan ik prima even doen.’ Hij boog zich naar haar toe en gaf haar een snelle kus.
‘Zo Ethan, jij durft,’ plaagde een van zijn vrienden. Het stond Norah bij dat hij Daniël heette, maar helemaal zeker wist ze het niet.
‘Is zo’n zielig klein kusje alles wat ze krijgt? Het verbaasd me dat jullie nog verkering hebben,’ vulde een van de andere jongens lachend aan.
Ethan hield zijn hoofd schuin.
‘Als je het maar laat,’ zei Norah streng. Ze hield helemaal niet van dat kleffe gedoe waar anderen bij waren. Natuurlijk genoot ze er wel van als Ethan haar zoende, maar dat had ze liever geen pottenkijkers bij.
Hij grijnsde kort, drukte nog snel een kus op haar wang. ‘Tot morgenavond,’ zei hij toen en voor ze het wist was hij verdwenen.
‘Dus dat is Ethan.’ Eva was diep onder de indruk toen ze bij hun tafeltje kwam.
Norah knikte. ‘Ja, volgens mij was dat wel duidelijk.’
‘Je bent helemaal rood,’ plaagde Lily. ‘Gaat het wel goed met je?’
‘Ja hoor,’ zei Norah nuchter. ‘Waar is m’n McFlurry, ik heb razende honger!’
‘Dat zal wel,’ grapte Eva.
‘Zijn Ethans kussen weer niet genoeg voor je?’
Norah rolde met haar ogen.
‘Tja, die vullen wel het hart, maar niet de maag,’ zei Eva tegen Lily.
‘Ha ha ha, wat zijn we grappig,’ mopperde Norah. ‘Zullen we het nu over iets anders hebben?’
‘Nou … eigenlijk houd ik wel van romantische verhalen,’ zei Eva. ‘Dus … hoe heb je Ethan ontmoet?’
‘In de kerk, dus zo romantisch is dat nu ook weer niet,’ antwoordde Norah nuchter. ‘Dus jullie zaten elke dienst naar elkaar te knipogen?’ Eva was minstens zo erg als Lily, besloot Norah.
‘Precies,’ antwoordde Lily, voor Norah iets kon zeggen.
‘Nee hoor, dat kan helemaal niet. Ethan zit altijd helemaal achter in de kerk en mijn ouders hebben bedacht dat we ons beter kunnen concentreren als we voorin zitten. En nee, ik zit niet als een klein kind iedere keer achterstevoren.’
‘Maar hoe is het dan gekomen? Hij zit in de zesde, toch?’
Nu knikte Norah. ‘Ik vond hem al een tijdje leuk. Hij mij blijkbaar ook. We praatten regelmatig met elkaar na de kerkdienst en afgelopen juli zijn we op JV-kamp gegaan. Toen hebben we verkering gekregen. Dus …’ Nu keek Norah naar Marit. ‘Als je ook een vriendje wilt, moet je misschien een keer naar JV komen.’
Marit lachte verlegen. ‘Zijn er nog meer leuke jongens dan?’
‘Ja hoor. Maar ik heb de allerleukste al ingepikt. Sorry daarvoor.’
Ze lachten alle vier.
‘Maar … hoe ging dat tijdens het JV-kamp?’ Eva was niet snel tevreden.
‘Ze deden Levend Stratego,’ wist Lily te vertellen. ‘Norah was de vlag en Ethan een bom. Natuurlijk vond Norah Ethan ook helemaal the bomb.’
Norah kreunde. ‘Echt serieus Lil, na honderd keer is het geen leuk grapje meer.’
Lily trok zich niets van haar commentaar aan. ‘Ethan moest haar beschermen,’ voegde ze op dramatische toon toe aan haar verhaal. ‘En terwijl ze zich in het donkere bos verstopten voor de vijanden die op hen loerden, realiseerde Ethan zich dat hij dit altijd wilde doen. Met zijn sterke arm Norah beschermen tegen de grote, boze wereld.’
Norah sloeg haar handen voor haar gezicht. Waarom had ze dit eigenlijk aan Lily verteld? Die stak alleen maar de draak met het verhaal.
‘Wat een mooi verhaal,’ zei Marit. Norah kon geen spoortje van sarcasme ontdekken, dus ze besloot haar maar te geloven.
‘Zeker,’ beaamde Eva. ‘Hebben jullie ook gewonnen?’
Norah schudde mismoedig haar hoofd. ‘Nee, helaas niet. Nadat mijn geliefde vele vijandelijke troepen had opgeblazen, werd ik in gevangenschap weggevoerd.’ Zo, wat Lily kon, kon zij ook.

Psst, wil je verder lezen? Inmiddels staat ook hoofdstuk 6 online: klik hier!

Wat is jouw favoriete smaak McFlurry?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

2 Comments

    1. Norah & Ethan zijn gewoon heel cute (ik kan natuurlijk niets anders vinden, want ik heb ze bedacht).
      En jaa, mijn favoriete smaak was ook altijd M&M, maar helaas mag ik ze nu niet meer 🙁

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.