Friends 4-ever // Hoofdstuk 28 // Marit

In het vorige hoofdstuk heb je kunnen lezen over Eva’s uitvoering. Tot haar grote verrassing kwamen haar vriendinnen luisteren en ook buurjongen Robin was van de partij. Hij kon het verrassend genoeg goed vinden met Stan, op wie Eva verliefd begint te worden. Iets dat Marit natuurlijk al heeft zien aankomen. Maar hoe zit het bij Marit en de liefde? Kyle lijkt interesse voor haar te tonen …

‘Vanaf hoe laat had Kyle eigenlijk gezegd?’ wilde Eva weten. ‘Want we zijn er nu als het goed is bijna!’
Met z’n vieren waren ze onderweg naar de ijsbaan. Marit had er eerst niet zo heel veel zin in gehad, maar haar vriendinnen wisten haar te overtuigen. En nu keek ze toch wel een beetje uit naar een middagje op de schaatsen. Bijna de helft van de kerstvakantie was al voorbij en zo heel veel leuke dingen had ze nog niet gedaan. Op Tweede Kerstdag waren ze naar haar moeder geweest. Dat bezoekje was haar meegevallen, ze had zich ingesteld op het allerergste, maar mama bleek in een goede bui te zijn. Iets wat nog maar weinig voorkwam.
Nu had ze helemaal gemist wat Norah had geantwoord op Eva’s vraag, maar op zich was dat niet erg. Ze kon zich herinneren dat Kyle niet een specifieke tijd had gezegd, alleen dat op vrijdag een grote groep klasgenoten op de ijsbaan zou zijn.
‘Volgens mij valt het nu nog mee, qua drukte,’ merkte Norah op. Ze wees in de richting van de half-overdekte ijsbaan. Marit zag een aantal schaatsers, maar het waren er inderdaad nog niet zo veel.
Snel zetten ze hun fietsen in de rekken en liepen naar de kassa.
‘Ik betaal wel voor ons alle vier,’ zei Lily. ‘Dat scheelt tijd. Ik stuur jullie wel een Tikkie.’
‘Hè, wat jammer. Ik dacht net dat je ons ging trakteren,’ plaagde Norah.
Lily ging er niet op in, maar vertelde dat ze vier kaartjes wilde en vier paar schaatsen wilde huren.
‘De huur van de schaatsen is bij de prijs inbegrepen,’ antwoordde de man en hij noemde de prijs. Snel deelde Marit het bedrag door vier. Ze kwam uit op zeven euro vijftig, dat viel behoorlijk mee.
Niet veel later zaten ze naast elkaar hun schaatsen aan te trekken.
‘Hé, wat tof! Jullie zijn er al!’ Kyle begroette hen enthousiast. Achter hem stonden Stan en Arnoud. Alle drie hadden ze al schaatsen aan hun voeten. Stan liep natuurlijk meteen naar Eva, zo goed als het ging. Marit schoof een beetje opzij, zodat er genoeg ruimte was voor hem om neer te ploffen.
Norah en Lily stonden tegelijk op, zij hadden hun schaatsen al aan. Marit zuchtte diep en keek naar haar voeten. Met moeite klikte ze de eerste schaats vast. Toen pakte ze de ander op en wrong haar voet erin.
‘Lukt het?’ Kyles stem was ineens heel dichtbij haar oor.
‘Ja hoor,’ zei ze, een beetje kortaf.
‘Ik zie het,’ grinnikte Kyle. ‘Hulp nodig?’
‘Nee hoor, het lukt me wel. Maar niet als jij op m’n vingers kijkt,’ flapte ze eruit.
Kyle lachte, hij klonk totaal niet beledigd.
Ze keek even vlug opzij, maar zag dat Eva en Stan ook al verdwenen waren. Nu ze wist dat Kyle alleen nog bij haar in de buurt was, kreeg ze de schaats helemaal niet meer aan. Moedeloos liet ze haar handen langs haar lijf zakken.
‘Laat mij maar even,’ zei Kyle en hij pakte de schaats. Wat hij precies deed wist Marit niet, maar opeens was de opening waar haar voet in kon een stuk groter.
‘Probeer het nog maar eens,’ zei hij, met iets van een grijns op zijn gezicht.
De schaats schoof moeiteloos over haar voet en ook het vastmaken ging probleemloos.
Galant stak Kyle zijn hand uit. ‘Zal ik u naar de baan geleiden, schone jonkvrouw?’
Marit keek hem beduusd aan, tot ze de pretlichtjes in zijn ogen zag schitteren.
‘Ik dacht, ik kopieer Stan even,’ grijnsde hij. ‘Die dacht ook dat Eva niet zonder hem de weg naar de baan kon vinden.’
Nu lachte Marit ook, al vroeg ze zich wel even af waarom Kyle hen met Stan en Eva vergeleek. Hij was toch niet verliefd op haar? Dat leek haar maar helemaal niets, want hoe kon ze hem ooit vertellen dat het niet wederzijds was? Daar had ze helemaal het lef niet voor!
‘Heb je nog wat leuks gedaan de afgelopen dagen?’ informeerde Kyle, toen ze naast elkaar naar de baan liepen. Voor zover je dat natuurlijk lopen kon noemen, met van die dunne ijzers onder je voeten.
‘Gewoon. Lekker gegeten. Naar de kerk geweest,’ antwoordde Marit. ‘Niet zoveel bijzonders eigenlijk. Jij wel?’
‘Ik ben met Kerst bij m’n oma geweest,’ vertelde hij. ‘M’n opa is dit jaar in maart overleden, dus wilden we niet dat ze alleen zou zijn.’
Dat hij zo openhartig was, deed wel wat met haar. Ze vond het leuk om vrienden te zijn met hem, veel leuker dan ze aan het begin van het schooljaar had gedacht. Vorig jaar, toen ze nog op een andere school zat, waren de meeste jongens heel vervelend geweest. Allemaal van die stoere types, die dachten dat ze heel leuk waren. En eigenlijk had Marit gedacht dat Kyle ook zo was. Vooral omdat hij met Aron omging. Niet dat Aron heel vervelend was, maar hij deed wel vaak stoer. Maar tot nu toe was Kyle alleen nog maar aardig geweest.
Ze was zo verdiept in haar gedachten dat ze een oneffenheid in de ijsbaan niet opmerkte. Ze struikelde en zou gevallen zijn als Kyle haar niet opgevangen had. Ze voelde het bloed naar haar wangen stijgen, toen ze merkte dat hij zijn armen om haar heen had geslagen. Gelukkig liet hij haar, zodra ze stilstond, los.
‘Beter opletten, mevrouw Verhagen,’ grinnikte hij. ‘Waar zat jij met je gedachten?’
Ze haalde haar schouders op. ‘Gewoon, bij wat jij me vertelde.’ Misschien was het niet helemaal waar, maar in ieder geval voor vijfenzeventig procent.
‘Misschien moet je toch ook beter kijken waar je schaatst,’ zei hij op vaderlijke toon. ‘Want ik ben er niet altijd om je op te vangen.’
‘Dat weet ik,’ haastte ze zich te zeggen.
‘Al doe ik natuurlijk wel m’n uiterste best!’
‘Dat hoeft niet hoor,’ mompelde Marit, maar ze vroeg zich af of Kyle het gehoord had.
‘Hé, daar zijn Floris en Linde!’ riep Kyle enthousiast en hij zwaaide naar hun klasgenoten, die aan kwamen schaatsen.
‘Zijn er nog meer mensen?’ vroeg Floris, terwijl hij om zich heen keek of hij anderen kon ontdekken.
‘Een heleboel, dat zie je toch?’ plaagde Linde hem.
Floris rolde met zijn ogen. ‘Ik bedoel uit onze klas.’
‘Arnoud, Stan, Eva, Norah en Lily zijn er sowieso,’ antwoordde Kyle. ‘En Marit en ik natuurlijk.’ Hij grijnsde even naar haar.
‘Joh, dat hadden we nog niet gezien,’ grapte Floris. ‘Volgens mij kwamen Joëlle en Yara ook aanfietsen, maar … volgens mij had Joëlle gezegd dat ze niet kon, dus misschien was het iemand die op haar leek.’
‘Of ze heeft zich vergist,’ bedacht Kyle. ‘Maar gezellig, dat zoveel mensen er zijn.’
‘Zeker!’ zei Floris enthousiast.
‘Wordt hier ook nog geschaatst of zijn jullie gezellig een theekransje aan het houden?’ Lily en Norah voegden zich bij hun groepje.
Linde rolde met haar ogen. ‘Je klinkt nu net als Huurman.’
‘Dat was ook de bedoeling,’ zei Lily met een grijns op haar gezicht. ‘Ik mis haar echt!’
‘Als kiespijn zeker,’ merkte Floris op, maar Lily schudde haar hoofd.
‘Nee, Huurman is echt een van de beste docentes ooit!’ verzekerde Lily hem. Norah en Linde knikten, dus die waren het met haar eens. Marit had geen tekenen gekozen, dus zij had er geen idee van.
‘Van Eck is ook wel prima,’ vond Kyle. ‘Maar misschien moeten we inderdaad maar gaan schaatsen, kletsen kunnen we ook zonder zeven vijftig te betalen.’
De anderen grinnikten om zijn opmerking.
‘Zullen we tikkertje doen?’ stelde Lily voor.
‘Is dat niet een beetje kinderachtig?’ vroeg Linde.
‘Nee joh!’ zei Floris meteen. ‘Ik vind het wel een goed idee. Ik wil ‘m wel zijn. Jullie hebben tien tellen om weg te komen.’
Ze stoven uit elkaar, ook Marit maakte zich zo snel als ze kon uit de voeten. Ze zorgde ervoor dat ze precies in een andere richting dan Kyle schaatste. Even wat afstand tussen hen was geen slecht idee.

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•