Friends 4-ever // Hoofdstuk 29 // Norah

Vorige week gingen de vier vriendinnen schaatsen met een aantal klasgenoten. Kyle trok veel met Marit op en zij voelde zich daar maar ongemakkelijk bij. Durft ze er wat van te zeggen tegen Kyle, of tegen haar vriendinnen? Vandaag lees je over Norah, zij is nog helemaal vol van het muzikale optreden van Eva, waar je twee weken geleden over kon lezen.

‘Zeg Eva, waar heb jij eigenlijk pianoles gehad?’ informeerde Norah, toen ze die ochtend onderweg waren naar school. Lily en Marit fietsten naast elkaar, waarschijnlijk waren ze weer aan het overleggen over het verhaal dat Marit schreef, waar Lily illustraties bij ging maken.
‘Eerst op de muziekschool,’ antwoordde Eva. ‘Maar de afgelopen zeven jaar bij Pieter Verboom. Hij is echt heel goed!’
Norah knikte, dat wist ze wel van de verhalen van Ethan. Haar vriend had ook pianoles bij hem. Daarnaast had ze de afgelopen tijd regelmatig zijn website bezocht, omdat ze ook graag pianoles wilde. Het was alleen heel erg duur en Norah wist zeker dat haar ouders het niet zouden betalen. Haar broers en zussen moesten hun sport- en muzieklessen ook zelf betalen.
‘Wil je ook pianoles?’ vroeg Eva enthousiast.
‘Ik zit erover te denken’, antwoordde Norah. ‘Jij speelde zo ontzettend goed tijdens het concert. Sindsdien kan ik het maar niet uit m’n hoofd zetten.’
‘Wat tof!’ reageerde Eva. ‘Dan ben ik een influencer.’
Norah giechelde. ‘Ik wilde het al wel langer,’ vertelde ze toen. ‘Maar na het concert wist ik het zeker. Ik heb diezelfde avond nog zitten googelen naar pianoles.’
Nu grinnikte Eva. ‘Pieter Verboom is echt de beste leraar die je je maar kunt wensen!’
‘Ja, maar ook de duurste!’ Het was eruit voordat Norah er erg in had.
‘Moet je het zelf betalen?’ informeerde Eva.
‘Waarschijnlijk wel,’ antwoordde Norah somber. ‘Of in ieder geval een gedeelte. Dus dan zal ik eerst een baantje moeten zoeken. En dat kost natuurlijk weer veel tijd en dan kan ik alsnog niet op pianoles.’ Ondanks alles kon ze er wel een beetje om lachen.
‘Hebben jullie wel een piano thuis?’ informeerde Eva.
Norah schudde haar hoofd. ‘Nee, dus het is sowieso een dom idee.’
‘Natuurlijk niet,’ zei Eva heftig. ‘Als je graag muziek wilt maken, vind je vast wel een manier! Een keyboard is niet zo heel duur en daar kan je ook piano op leren spelen.’
‘Da’s waar,’ reageerde Norah, toch wat optimistischer. ‘En bij Ethan thuis hebben ze wel een piano, dus daar zou ik ook kunnen oefenen.’ Opeens kreeg ze een nog beter idee. ‘Ik kan ook aan Ethan vragen of hij me in ieder geval de basis wil aanleren. Als ik dan over een paar jaar wel geld heb voor pianoles hoef ik niet bij het begin te beginnen!’
‘Super! Zie je wel, waar een wil is, is een weg! Misschien kan ik je over een paar jaar wel pianoles geven,’ grinnikte Eva. ‘Als ik naar het conservatorium ben geweest enzo. Eerder heb ik geen tijd.’ Ze zweeg even. ‘Heeft Ethan dat wel? Hij zit toch in z’n examenjaar?’
Norah snoof. ‘Ethan staat gemiddeld een negen en volgens mij hoeft hij er helemaal niet zoveel voor te doen!’
‘O, wat heerlijk moet dat zijn,’ verzuchtte Eva. ‘Als dat bij mij ook zo was, zou ik je wel pianoles geven, hoor!’

De schooldag kroop voor Norahs gevoel voorbij. Ze wilde het liefst vanmiddag nog naar Ethan gaan en vragen of hij haar pianoles wilde geven. In de pauzes zag ze hem niet, maar toen herinnerde ze zich dat de examenklassen een toetsweek hadden. Nu ja, dan zou ze hem, als ze thuis was, wel even appen.
In de pauze kletste ze gezellig met haar vriendinnen, het viel haar op dat Marit zich opvallend op de achtergrond hield. Haar roodharige vriendin was nooit erg spraakzaam, maar nu leek ze heel ver weg te zijn met haar gedachten. Toen ze na de pauze naar binnen liepen, besloot Norah te vragen of het wel goed ging met haar.
‘Ja hoor,’ antwoordde Marit, zo snel en zo vrolijk dat Norah er echt van overtuigd was dat er iets mis was. ‘Straks hebben we scheikunde, dus waarom zou het niet goed gaan?’
Norah grinnikte om Marits sarcasme, maar ze maakte zich nog wel zorgen. Gelukkig fietste ze vanmiddag alleen met Marit mee, na het zevende uur, dan kon ze nog een poging wagen.
Ook de laatste twee uren gingen maar langzaam voorbij, helemaal het zevende, toen ze Scheikunde hadden. De uitleg van Ploeg leek uren te duren, terwijl het grootste deel van de klas het al leek te snappen. Als voorbereiding op deze les hadden ze immers de drie paragrafen waar Ploeg het nu over had door moeten lezen. Misschien kon ze scheikunde er volgend jaar wel uitgooien, dan zou ze nog precies genoeg vakken overhouden in haar pakket. Dan had ze ook meer tijd en kon ze wellicht op zoek naar dat baantje, waar ze het vanmorgen met Eva over had gehad.
Uiteindelijk kwam Norah de les wel door, met dromen over Ethan, pianoles en bijbaantjes. Ze was al bijna vergeten wat ze ook alweer aan Marit wilde vragen, maar toen ze onderweg naar huis waren en Marit alleen maar antwoordde met eenlettergrepige woorden, dacht ze er weer aan.
‘Hé, gaat het écht goed met je?’ vroeg Norah toen.
Het bleef heel lang stil en toen Norah opzij keek, zag ze dat Marit moeite had om haar emoties onder controle te houden.
‘Meestal wel,’ was haar uiteindelijke antwoord. ‘Het is bijna vier jaar geleden dat m’n moeder …’ Marit zweeg weer. ‘Dat ze … in dat tehuis ging wonen. Altijd rond deze tijd denk ik eraan terug en dan …’ Marit maakte een achteloze beweging met haar schouders.
‘Ik snap het,’ reageerde Norah. ‘Tenminste, ik begrijp nu waarom je zo stil bent,’ verbeterde ze zichzelf. Ze kon natuurlijk niet begrijpen hoe het voor Marit was, dat haar moeder niet thuis woonde. Ze werd er zelf een beetje emotioneel van, toen ze dacht aan wat het voor haar vriendin betekende.
‘Volgende week gaat het vast weer beter,’ zei Marit uiteindelijk, met een glimlach.
Norah wist zeker dat haar stem zou trillen als ze nu ging praten, dus bleef ze maar stil.
‘Dank je wel,’ zei Marit een paar minuten later. ‘Ik heb altijd al een vriendin willen hebben die ik erover in vertrouwen kan nemen.’

Wat denk je, gaat Marit binnenkort aan Lily en Eva vertellen over het feit dat ze alleen met haar vader en broertje woont?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•