Friends 4-ever // Hoofdstuk 37 // Norah

In het vorige hoofdstuk gingen de vier vriendinnen winkelen. Marit vond een leuke trui, maar ze wist niet zeker of ze hem wilde kopen. Dat zorgde ervoor dat Lily een moeilijke vraag aan haar stelde. Doet het geen belletje rinkelen? Klik dan op deze link, dan kan je het vorige hoofdstuk nog eens lezen! Helemaal bij? Lees dan verder…

‘Zeg Noor,’ begon Eva het gesprek op de fiets. Lily en Marit fietsten een aardig eindje voor hen, omdat Eva zat te treuzelen.
‘Hmm?’ reageerde Norah. Ze had een voorgevoel wat Eva wilde zeggen en ze probeerde zo gewoon mogelijk te reageren.
‘Vorige week, toen we in die winkel waren…’ Eva leek te aarzelen. ‘Vond je niet dat Marit een beetje vreemd deed?’
‘Hoezo?’ vroeg Norah, na een korte pauze. Als ze te snel praatte wist Eva natuurlijk meteen dat ze wél wist wat er aan de hand was.
‘Lily vroeg of ze die trui niet mocht kopen van haar moeder, weet je nog?’
‘Eh … ja er staat me wel iets van bij.’ Norah vond het vreselijk om te liegen tegen Eva, maar dit was niet haar verhaal om te vertellen. Dat ze zich een tijd geleden had versproken tegenover Kyle was al erg genoeg.
‘Toen reageerde ze heel vreemd, alsof ze niets wist te zeggen.’
‘O echt?’ zei Norah.
‘Ja, ik dacht eigenlijk dat jij wel wist waarom, omdat jij toen zei dat ze die trui vast wel mocht kopen.’
‘Zei ik dat?’ vroeg Norah zich hardop af. Ze kneep extra hard in haar stuur, ervan overtuigd dat Eva haar leugen door zou hebben.
‘O, je bent het echt vergeten?’ vroeg Eva verbaasd.
‘Blijkbaar,’ lachte ze, haast opgelucht. ‘Was het zo raar dan?’
Eva haalde haar schouders op. ‘Ik vond het een beetje gek, vooral omdat ze daarna best wel stil en teruggetrokken was.’
Norah keek ernstig, dat was zeker het geval geweest. ’s Avonds had ze nog een tijdje geappt met Marit, maar zij was er nog niet aan toe om het verhaal met de meiden te delen. Dus moest ze nu blijven doen alsof er niets aan de hand was.
‘Nu je het zegt,’ zei ze. ‘Misschien heb je gelijk, maar ik zou het echt niet weten.’
‘Oké,’ zei Eva. ‘Dan wachten we maar gewoon af tot Marit er zelf over begint.’
‘Dat is wel het slimste, denk ik’, beaamde Norah. Gelukkig viel haar op dat moment een ander gespreksonderwerp binnen.
‘Iets heel anders, ik krijg deze week m’n eerste pianoles!’
‘O, echt waar? Bij Pieter Verboom? Ik dacht dat je hem zo duur vond!’
Norah glimlachte. ‘Klopt, vind ik nog steeds. Maar hij had ook nog geen plek, ik sta nu op de wachtlijst en ben misschien over een jaar ofzo aan de beurt.’
‘En toch heb je deze week je eerste pianoles?’ Eva fronste haar wenkbrauwen.
‘Ja, Ethan gaat me lesgeven, zolang Pieter Verboom nog geen plekje heeft!’
‘O, wat tof, dat had je natuurlijk een poosje geleden bedacht. Heb je het aan hem gevraagd?’
Norah schudde haar hoofd. ‘Hij bood het zelf aan. De dag voor de rozenactie, toen je ze kon versturen, had ik het met hem over pianoles. Ik was eigenlijk alweer vergeten dat ik hem wilde vragen me de basis te leren, maar hij had me een roos gestuurd en daarop gezet dat hij een verrassing voor me had.’ Ze glimlachte bij de herinnering. ‘Ik heb ‘m echt de oren van z’n kop gezeurd te vertellen wat het was en gisteravond heeft hij het me ein-de-lijk verteld. Donderdagavond ga ik naar hem toe en krijg ik een uur lang pianoles.’
‘Wat superleuk!’ reageerde Eva enthousiast. Marits vreemde gedrag was gelukkig vergeten, maar Norah zou wel aan Marit doorgeven dat Eva ernaar gevraagd had. Misschien was dat een extra duwtje voor haar dat ze ook Lily en Eva op de hoogte zou stellen van haar geheim.
De rest van de weg kletsten ze over muziek, pianoles en af en toe vertelde Eva ook nog iets over Stan. Norah vond het superleuk om te zien dat Eva zo gelukkig was met hem. Maar ze vond het ook wel sneu voor Lily. Ze wist dat haar beste vriendin Aron al lange tijd leuk vond. Eva en Stan kenden elkaar nog maar sinds het begin van dit schooljaar en hadden nu al verkering. Gelukkig gunde Lily het Eva wel, zij was de eerste die haar feliciteerde toen Eva vertelde dat Stan haar verkering had gevraagd. Maar het zou zo leuk zijn geweest als Aron Lily leuk vond. Voor een tijdje had Norah ook echt gedacht dat het zo was, toen hij hen had getrakteerd op een McFlurry omdat hij niet op Lily’s verjaardag kon zijn. Maar de afgelopen weken trok hij niet zo veel meer met hen op, hij had zijn oog laten vallen op Hester. Norah begreep het wel, Hester was een populair meisje en in tegenstelling tot bijvoorbeeld Joëlle, was ze ook erg aardig. Toch was het nog steeds niet leuk voor Lily. Haar vriendin had het prima in de gaten, ze was de laatste tijd erg stil en teruggetrokken. Zelfs over haar favoriete vak, tekenen, was ze niet zo enthousiast als vroeger. Voor ze het wist waren ze op school. Norah zette haar fiets in het fietsenhok en peinsde nog verder over haar vriendinnen.
‘Mooie meisjes als jij horen geen frons in hun voorhoofd te hebben,’ hoorde ze opeens een overbekende stem naast zich. Ethan legde zijn arm om haar heen en gaf haar snel een kus. Norah voelde dat haar wangen kleurden, het was een van de eerste keren dat Ethan haar kuste op school. Het voelde nog steeds ongemakkelijk.
‘Waarom niet?’ informeerde ze na een paar tellen.
Hij grinnikte. ‘Gewoon, je wordt er niet mooier van.’
Ze snoof verontwaardigd. ‘Dus het draait jou alleen maar om het uiterlijk?’
Ethan schudde zijn hoofd. ‘Dat niet, maar ik ken je een beetje. Als je zo’n frons in je voorhoofd hebt, betekent het dat je je ergens zorgen over maakt en eh …’ Hij keek even op zijn horloge. ‘Kwart over acht ’s morgens is nog veel te vroeg om je zorgen te maken. Behalve als je toetsen hebt, maar dat is volgens mij niet het geval.’
Ze glimlachte. ‘Klopt. Oké, ik zal je wijze raad ter harte nemen en voortaan pas om zestien over acht me zorgen gaan maken.’
Ethan lachte zacht. ‘Beter maak je je helemaal geen zorgen.’
‘Ja, dat zou wel fijn zijn,’ beaamde Norah. ‘Maar weet jij waar dat knopje zit om ‘zorgen maken’ uit te zetten?’
Ze verwachtte dat Ethan zou grinniken, maar hij keek heel serieus. ‘Ik denk het wel,’ zei hij en hij boog zich naar haar toe en drukte een kus op haar linker wenkbrauw. ‘Hier zit-ie. Nu die frons van je gezicht en laat het voortaan over aan zorgmedewerkers, die hebben ervoor geleerd.’
Norah grinnikte om zijn flauwe grapje, maar merkte dat ze zich toch een stuk optimistischer voelde dan voor die tijd. Ethan had gelijk, zich zorgen maken had geen enkele zin, het enige wat ze kon doen was gewoon een goede vriendin zijn voor hem en haar vriendinnen. Zonder frons op haar gezicht.

Weet jij waar het ‘zorgen-maken-uitzetten-knopje zit?

Liefs,

Mirjam

2 Reacties

  1. Oh een knopje om je zorgen uit te zetten zou echt fantastisch zijn. Sowieso een knopje om gewoon je gedachten af en toe uit te zetten.
    Wat een tof hoofdstuk weer, ik heb er van genoten!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.