Friends 4-ever // Hoofdstuk 43 // Eva

In het vorige hoofdstuk kregen de meiden hun persoonlijke reader voor de Engelandreis. Tot hun opluchting zaten de vier meiden in hetzelfde gastgezin. Lily heeft als enige de reader doorgelezen voor het gezellige vriendinnenavondje en weet te vertellen dat hun hostfamily bestaat uit moeder Amy en zoon James. Ze hebben alle vier erg veel zin in de reis. Hoewel, Eva ziet er ook wel een beetje tegenop …

Met een zucht ritste Eva de koffer dicht. Ze had alles wat op haar lijstje stond ingepakt, maar voor de zekerheid zou ze alles nog eens nalopen. Ze begon altijd al een paar dagen van tevoren met inpakken zodat ze, als ze iets vergat, het nog snel in de tas kon stoppen.
*Pling*
Snel greep ze naar haar telefoon. Een appje van Stan.
Heb zoveel zin in maandag! Stond er, gevolgd door een Engelse vlag en een smiley met hartjes in zijn ogen.
Eva’s vingers bleven lang boven het schermpje hangen. Natuurlijk, ze had ongelooflijk veel zin in de Engelandreis, helemaal nu ze met haar vier vriendinnen in hetzelfde gastgezin was ingedeeld. Maar ze vond het ook maar ingewikkeld. Want wat verwachtte Stan er precies van? Wilde hij dat ze naast hem in de bus kwam zitten? En die vrije middag op woensdag, moest ze die met hem óf met haar vriendinnen doorbrengen? Had hij daar nog iets over gezegd?
Ze zuchtte diep en legde haar telefoon aan de kant en pakte het schriftje met de paklijst er nog eens bij. De lader van haar telefoon was nog niet ingepakt, evenals wat andere kleine spulletjes die ze maandagochtend pas in haar tas kon stoppen. O ja, ze moest nog vragen of ze de powerbank van haar vader mocht lenen. Snel krabbelde ze een aantekening in haar schriftje.
Haar telefoon liet weer het bekende meldingsgeluidje horen. Zou dat weer van Stan zijn?
Nee, deze keer was het een appje van Norah.
Hee Eef! Ga jij maandagochtend in de bus naast Stan zitten?
Weer bleven haar vingers boven het schermpje zweven, maar snel typte ze een reactie naar Norah.
Nog niet over gehad met hem. Moet ik wel ff doen, maar is lastig.
De reactie van Norah liet niet lang op zich wachten.
Hoezo?
Erachter stond een smiley die een beetje verbaasd was. Eva twijfelde, wat moest ze nu zeggen? Wat als Norah het heel gek vond dat ze zo twijfelde over de komende week?
Uiteindelijk begon ze toch te typen en voordat ze zich kon bedenken verzond ze het berichtje.
Kweet niet goed wat ik wil. Hou nooit zo van dat aan elkaar geplak. 1x per week op school is prima, maar een superlange busreis? Hm… Is dat gek?
Het antwoord van Norah kwam gelukkig snel.
Nee hoor! Heel logisch. Gewoon met Stan bespreken, vind hij volgens mij geen probleem 😉
Eva zuchtte diep. Ze dacht ook niet dat Stan het een groot probleem zou vinden, maar ze vond het wel lastig om het te bespreken. Om de eerste te zijn die erover begon. Stiekem had ze al die tijd gehoopt dat Stan er iets over zou zeggen. Maar wie weet, hoopte hij wel de hele tijd dat zij de eerste was die erover begon. Er zat niks anders op, ze opende het WhatsApp-gesprek met Stan en typte een berichtje naar hem.
Ja, ik heb ook superveel zin in de Engelandreis! Maarre … hoe gaan we het maandag doen? Xx Eef
Meteen kwam Stan online. Gespannen wachtte ze af tot de melding zou verschijnen dat hij een berichtje aan het typen was. Die kwam niet, maar haar telefoon trilde.
Inkomend videogesprek Stan Bakker. Voor ze er goed over na kon denken had ze al op het groene knopje gedrukt.
‘Hé, Eef!’ riep haar vriend enthousiast. ‘Wat leuk je te zien!’
Ook al hadden ze nu al twee maanden verkering, echt gewend was ze nog niet aan het idee.
‘Ook leuk jou te zien,’ reageerde ze uiteindelijk, ze wist niet goed wat ze anders moest zeggen.
‘Hoe is het?’ vroeg hij.
‘Wel goed. M’n koffer is ingepakt, volgens mij heb ik alles! Hoe is het bij jou?’
Stan grinnikte. ‘Heb je zin om nog een koffer in te pakken? Dat lukt bij mij echt totaal niet!’
Eva rolde met haar ogen. ‘Je denkt toch niet dat ik echt jouw koffer ga inpakken, hè?’
Stan schudde zijn hoofd. ‘Nee, inderdaad niet. Ik ga zo meteen aan de slag. Maar wat bedoel met hoe we het maandag doen?’
Eva sloeg dicht. In haar hoofd had ze nagedacht hoe ze het tegen hem ging zeggen, maar alle woorden leken wel te zijn verdwenen.
‘Bedoel je de busreis?’ vroeg Stan, na een paar stille seconden.
‘Ja, onder andere,’ antwoordde Eva.
‘Eh … ik heb afgesproken dat ik naast Liam ga zitten, want ik dacht dat jij wel bij je vriendinnen wilde blijven. Maar we kunnen dichtbij elkaar gaan zitten.’
Ze slaakte een zucht. ‘Dat lijkt me een goed idee!’
Stan grinnikte. ‘Hoor ik daar ik daar iets van opluchting? Wilde je niet naast mij zitten?’
Gelukkig lachte hij erbij.
‘Jawel,’ zei Eva. ‘Maar ik wil ook m’n vriendinnen niet laten zitten. En dat vind ik best wel lastig … voor volgende week. Ik weet niet goed wat we moeten doen…’
‘Nou, anders doen we dat toch net als op school? De dinsdag is voor mij,’ zei Stan laconiek. Hij doelde op hun afspraak dat ze in de pauzes op dinsdag meestal bij elkaar liepen.
‘Lijkt me een goed idee,’ zei Eva, zich ervan bewust dat het niet de vrije middag was en ook niet de dag dat ze met z’n allen naar Londen gingen.
‘En denk je dat Norah, Marit of Lily het erg zou vinden om een keertje naast Liam te zitten?’ vroeg hij vervolgens. ‘Bijvoorbeeld op de heen – of terugweg naar Londen?’
‘Vast niet,’ zei Eva. ‘We zien wel hoe dat verder loopt, het komt vast wel goed!’
‘Dat denk ik ook wel.’ Stan glimlachte en Eva voelde de vlinders in haar buik fladderen.
‘Ik ben blij dat we het besproken hebben,’ zei ze eerlijk.
‘Ik ook! Maar nu moet ik echt m’n tas gaan inpakken…’ Stan bleef even stil, maar keek toen alsof hij het wiel had uitgevonden.
‘Hé, ik heb een geweldig idee. Ik zet m’n telefoon in m’n standaard en pak m’n koffer in. Ondertussen kunnen wij gewoon gezellig kletsen. Of vind je dat geen goed idee?’
Eva grinnikte. ‘Ik denk dat ik het wel een goed idee vind. Met wie zit jij eigenlijk in een gastgezin?’ Ze kon zich niet herinneren dat ze het daar met Stan over gehad hadden.
‘Liam, Aron en Kyle,’ antwoordde Stan. ‘Ik hoorde trouwens dat jullie een geniaal trucje hadden uitgehaald om bij elkaar in het gezin te komen…’
‘Ja, dat was Marits idee,’ vertelde Eva. ‘We hebben alle vier een andere naam ingevuld bij het tweetal.’
‘Ik denk dat jullie anders ook wel bij elkaar in het gezin waren gekomen,’ meende Stan. Hij had z’n telefoon inmiddels in een mobielstandaard gezet en Eva hoorde dat hij een koffer openritste.
‘Zeker weten?’
‘Natuurlijk! Iedere docent weet dat jullie onafscheidelijk zijn.’
Eva glimlachte om Stans opmerking. Als iemand haar aan het begin van het schooljaar had verteld dat Norah, Lily en Marit haar beste vriendinnen zouden worden én dat ze verkering met Stan zou krijgen, had ze diegene niet geloofd. Allereerst al omdat ze zowel Stan als Marit nog niet kende en als tweede omdat Lily en Norah al jarenlang beste vriendinnen waren. Nu kon ze zich het leven zonder de drie meiden echt niet meer voorstellen, maar gelukkig hoefde dat ook niet.
‘Wat denk je Eef, welk shirt moet echt mee?’ Stan ging voor het schermpje staan met in elke hand een shirt.
‘Waarom neem je ze niet allebei mee?’ informeerde ze.
‘Nou … ik heb al voor elke dag een shirt in de koffer zitten,’ antwoordde hij. ‘Deze twee bleven over.’
‘Oké, heb je dat paarse shirt dan in je koffer zitten?’ informeerde Eva. Stan leek even verbaasd te zijn.
‘Ja, volgens mij wel!’
‘Dan stel ik voor dat je die eruit haalt en deze twee shirts allebei in je koffer stopt.’
Tot haar verbazing luisterde Stan meteen.
‘Waarom?’ hoorde ze hem vragen.
‘Omdat ik dat een superlelijk shirt vind,’ antwoordde ze naar waarheid. Ze stond al weken op het punt om dat te zeggen en nu was het eindelijk gelukt.
‘O,’ was het enige commentaar van Stan. Na een paar seconden vroeg hij. ‘Vind je hem echt lelijk?’
‘Ja.’ Eva bleef ook even stil. ‘Vind je dat erg?’
Stan schudde zijn hoofd. ‘Nee!’ zei hij opgelucht. ‘Nu heb ik eindelijk een goede reden om dat shirt weg te doen!’
‘O … kan je dan hetzelfde doen met die ene blokjestrui?’ informeerde Eva. Ze probeerde zo onschuldig mogelijk te klinken.
‘Vast wel,’ grijnsde Stan. ‘Dank je wel voor je hulp! Zie je nou wel dat ik jou nodig heb bij het inpakken van m’n koffer?’

Pak jij je koffer altijd ruim van tevoren in, of wacht je tot het laatste moment?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•