Friends 4-ever // Hoofdstuk 47 // Eva

In het vorige hoofdstuk kon je lezen over de vier vriendinnen die gingen punten op de rivier de Cam. Voor Lily leek alles er een stuk hoopvoller uit te zien, omdat Aron eindelijk weer interesse in haar toonde. Ze kreeg weer zin om aan haar graphic novel te werken. Geen idee waar ik het over heb? Check deze link om het vorige hoofdstuk te lezen. Kom je voor het eerst een hoofdstuk van mijn vervolgverhaal tegen? Hier is een overzicht van het hele verhaal te vinden, dan kan je helemaal bij het begin beginnen. Het hoofdstuk van vandaag gaat over Eva en speelt zich nog steeds in Engeland af.

‘Hoe laat verwachten jullie vanavond thuis te zijn?’ informeerde Amy, toen James hen, zoals iedere morgen, naar het verzamelpunt wilde brengen.
‘Een uur of negen,’ antwoordde Lily. ‘Zullen we anders een berichtje sturen als we onderweg zijn?’
Amy knikte. ‘Hebben jullie mijn nummer?’
Ze keken elkaar aan.
‘Het staat in de gids,’ wist Marit te vertellen. ‘Dus dat komt goed.’
James was vanmorgen niet gekleed in zijn schooluniform. Het was nog vroeg en hij zou nadat hij hen had weggebracht weer terug naar huis gaan. Ze hadden gezegd dat ze de weg wel konden vinden, maar hij wilde per se meelopen. Vast om Marit, maar Eva besloot er geen opmerkingen meer over te maken. Gisteravond tijdens de maaltijd was het haar ook al opgevallen dat Marit en James elke keer naar elkaar keken en dat hij iedere keer haar bij het gesprek betrok. Achteraf had ze er vragen over gesteld, maar Marit liet niet veel los. Eva begreep wel dat Marit er liever niet te veel over praatte, dus ze zei niets meer.
Bij het verzamelpunt stonden twee bussen, die hen naar Londen zouden brengen. Stan stond al op haar te wachten en begroette haar vanmorgen met een kus.
‘Heb je lekker geslapen?’ informeerde hij.
‘Ja hoor,’ antwoordde Eva. ‘Ik heb echt ongelooflijk veel zin in vandaag. We gaan gewoon naar Londen! Heb jij ook lekker geslapen?’
Stan schudde zijn hoofd. ‘Niet echt. Maar dat komt wel weer goed. Morgenavond.’
Hè, morgenavond waren ze alweer thuis. Eva had er nog geen zin in, ze vond het supergezellig met de meiden in het gastgezin en ook het optrekken met haar klasgenoten overdag was heerlijk.
De rit naar Londen duurde een uur of twee, ze waren er nog vroeg, zo hadden ze het meest aan hun dag, vertelde meneer Groeneveld. In de ochtend stond een bezoek aan de National Gallery op het programma en vanmiddag zouden ze de Tower Bridge en bijbehorende Tower bezoeken. Vervolgens mochten ze zelf nog een uur of twee zelf de stad verkennen en moesten ze zorgen dat ze iets aten, want om zeven uur vertrok de bus weer naar Cambridge.
‘Eigenlijk is zo’n dagje veel te kort,’ meende Eva, toen ze over Trafalgar Square liepen in de richting van de National Gallery.
‘Inderdaad. Eigenlijk moet je gewoon een week naar Londen gaan!’ Norah was het met haar eens. ‘Maar ik vind Cambridge ook wel erg mooi. Voor m’n gevoel is het daar ook wat rustiger.’
‘Dat denk ik ook,’ beaamde Marit. ‘Maar in Londen is wel heel veel te doen.’
Het bezoek aan de National Gallery vond Eva maar een beetje saai, ze had niet zoveel met kunst. Ze merkte wel dat Lily haar ogen uitkeek, maar ja, die was dan ook van het tekenen en schilderen.
‘Komt hier ooit een schilderij van jou?’ informeerde Aron op plagende toon. Het leek echt een stuk beter te gaan tussen die twee. Toen Lily opbiechtte dat ze verliefd was op Aron vroeg Eva zich echt af waarom. Ze vond hem vooral arrogant, iemand die heel goed wist dat hij knap was en daar gebruik van maakte. Maar de afgelopen dagen had hij echt bewezen dat hij ontzettend aardig was. Net als toen hij hen had getrakteerd op een McFlurry. Ze hoopte maar dat hij het meende, want Eva gunde het Lily wel en zou het heel vervelend vinden als haar hart gebroken werd.
‘Nee, natuurlijk niet,’ zei Lily. ‘Er hangen hier alleen maar schilderijen van schilders die allang dood zijn. Tenminste, dat denk ik. Bovendien zijn graphic novels meer mijn ding.’
‘O ja, da’s waar ook,’ haastte Aron zich te zeggen.
Ze lunchten op Trafalgar Square, Amy had hen vanmorgen elk een briefje van vijf pond meegegeven om zelf iets te kopen, omdat ze gisteren geen tijd had gehad om boodschappen te doen, dus was er geen brood meer. Ze hadden alle vier geprotesteerd, maar Amy stond erop hen te betalen. Tenslotte kreeg ze van school geld om ervoor te zorgen dat de meiden elke dag een lunchpakketje meekreeg.
Vlakbij Trafalgar Square was een Subway, dus ze haalden daar een lekker broodje. Stan en zijn vrienden kwamen ook mee, omdat ze van hun gastgezin een oneetbaar lunchpakket hadden meegekregen.
Ook de middag vloog voorbij en al gauw waren ze op zoek naar iets waar ze hun avondeten konden halen.
‘Ik zag een pizzeria,’ zei Aron enthousiast. ‘Iedereen zin in pizza?’
Ze knikten allemaal, behalve Lily.
‘Eh … ik lust geen pizza. Maar anders halen jullie een pizza en dan koop ik wel wat anders. Volgens mij zat er ook een KFC.’
‘Vind je dat niet erg?’ informeerde Aron. ‘Om een uitzondering te zijn?’
Lily schudde haar hoofd. ‘Nee hoor. Ik vind het veel erger om pizza te moeten eten …’ Ze lachte erbij.
‘Wat een rare eetgewoontes hebben jullie,’ vond Stan. ‘Lily lust geen pizza, jij geen appel. Welk normaal voedsel vind jij niet lekker, Marit?’
‘Gekookte aardappels,’ antwoordde ze meteen, tot Eva’s lichte verbazing. Marit was echt uit haar schulp gekropen de afgelopen week. Ze durfde veel meer te zeggen, zou dat de invloed van James zijn?
‘Ik vind gekookte aardappels ook vies,’ zei Eva tegen Stan. ‘Lust jij ze wel?’
Stan schudde zijn hoofd. ‘Nee. Liever niet. Alleen in een stamppot is het wel lekker.’
‘Eh …’ Eva deed een stapje achteruit en keek hem vol verbazing aan. ‘Zei je nu het woord stamppot in combinatie met lekker? Heb je koorts ofzo?’
Stan grinnikte. ‘Geen stamppotfan, dus?’
Eva rilde. ‘Jij wel?’
‘Soms vind ik het wel lekker,’ zei Stan. ‘Maar ik eet wel liever pizza bijvoorbeeld. Of pasta. Of nasi. Of heel veel andere dingen. Maar als het herfst is en het regent keihard, lust ik wel een bord stamppot boerenkool hoor!’
Eva trok nog eens een vies gezicht. Inmiddels waren ze bij de pizza tent aangekomen.
‘We nemen take-away, toch?’ vroeg Aron nog voor de zekerheid. ‘Dan kunnen we voor Lily eten halen en gewoon ergens in de openlucht alles opsmikkelen.’
Eva grinnikte om zijn woordkeuze, maar vond wel dat opsmikkelen prima paste bij pizza.
‘Zullen we allebei een ander smaakje nemen en dan delen?’ stelde Stan voor en dat leek Eva een goed idee.
‘Ik neem Barbecue Bacon,’ zei ze, nadat ze de lijst had bekeken. ‘Jij?’
‘Lust je champignons?’ informeerde Stan en ze knikte. ‘Dan neem ik de funghi pizza, goed?’
Niet veel later zaten ze in een klein parkje hun pizza te eten, behalve Lily dan. Zij had kipnuggets en friet, had Eva begrepen.
‘Jammer dat we morgen alweer naar huis gaan,’ verzuchtte Kyle. ‘Ik vond dit echt het hoogtepunt van het schooljaar, jullie ook?’
‘Ook al hebben we dan zo’n stom gastgezin,’ vulde Liam aan. ‘Echt bizar hoe dat per gezin kan verschillen.’
‘Inderdaad,’ beaamde Eva.
‘We hebben gewoon pech,’ verzuchtte Stan. ‘Maar gelukkig hebben we elkaar. En de gezelligheid overdag maakt alles goed!’ Hij sloeg zijn arm om Eva heen en trok haar naar zich toe.
‘Willen jullie niet de hele tijd zo schattig doen?’ vroeg Norah plagend.
‘Waarom niet?’ wilde Kyle weten. ‘Zo erg is dat toch niet?’
Norah schudde haar hoofd. ‘Nee, zeker niet. Maar ik mis Ethan nu wel een beetje, hoor …’
‘Ach, wat zielig. Kom maar hier!’ Stan sloeg zijn andere arm om Norah heen. ‘Ik zal maandag tegen Ethan zeggen dat ik goed voor je heb gezorgd.’
Norah grinnikte. ‘Hij zal je vast heel dankbaar zijn, Stan!’

Lust jij pizza?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•