Vorige week kon je lezen over een gymles van de meiden en de onuitwisbare indruk die Ethan heeft achtergelaten op de school. Misschien dat Lily op een dag ook zo’n onuitwisbare indruk zal maken als ze eindelijk verder gaat met haar graphic novel. Maar heeft Lily daar zelf nog wel zin in?
Met een zucht van frustratie gooide Lily haar potlood neer. Ze had nu al zoveel schetsen gemaakt voor haar nieuwe tekenopdracht maar geen ervan was op het niveau dat ze normaal had. Wat ze ook deed, ze kreeg het niet voor elkaar. Nu hielp het natuurlijk niet dat ze constant werd afgeleid door haar telefoon omdat Corné haar appte. Morgen zou ze hem weer zien, eindelijk! Het was al drie weken geleden dat ze elkaar voor het laatst zagen, maar nu mocht hij een weekend blijven logeren. Haar ouders hadden eerst bezwaren gehad, maar ze begrepen gelukkig ook wel dat ze elkaar niet beter leerden kennen als ze elkaar bijna nooit zagen. Zaterdagavond was er jeugdvereniging in de kerk en ze hadden afgesproken dat ze daar samen naartoe zouden gaan. Lily had er ontzettend veel zin in. Maar ze moest echt deze schetsen afmaken voor maandag, anders zou ze ruzie krijgen met mevrouw Huurman. Weer pakte ze haar telefoon op omdat deze trilde. Een emoji die haar een hartje toe blies. Hoofdschuddend legde ze hem weer neer en besloot even niets terug te sturen, maar zich echt even te focussen op haar schoolwerk.
‘Wauw Lil, dit ziet er mooi uit!’ Corné sloeg zijn arm om haar heen en trok haar dicht tegen zich aan. Hij bewonderde haar schetsen, maar bij Lily knaagde er iets. Het was niet goed genoeg. Misschien zag Corné het niet, maar Huurman zou het sowieso zien.
‘Hé, staan hier ook tekeningen in?’ Corné wees naar het prachtige schetsboek dat Lily vorig jaar voor haar verjaardag van Aron had gekregen. De dag nadat ze verkering met Corné had gekregen had ze het weer tevoorschijn gehaald, maar ze had nog niet gewaagd haar schetsen te bekijken.
‘Eh, ja. Maar die zijn niet zo goed,’ verzon ze snel, voordat Corné ze wilde bekijken.
‘Ik geloof je niet,’ grijnsde hij en hij trok het boek naar zich toe. Het klopte voor Lily’s gevoel niet helemaal. Corné die bladerde door het schetsboek dat haar connectie met Aron was.
‘Dit is ook heel goed!’ vond Corné en hij wees naar de schetsen die ze had gemaakt toen ze net uit Cambridge terug was gekomen. Het was een eerste opzet voor de graphic novel die ze zou maken.
‘Je kunt dus veel beter tekenen dan ik dacht,’ zei Corné en hij drukte zijn lippen op de hare. Lily’s lippen krulden in een glimlach.
‘Wat dacht je dan?’ vroeg ze, terwijl ze zich terugtrok.
Corné haalde zijn schouders op. ‘Gewoon. Dat je graag tekende. Dat was alles.’ Hij boog zich weer naar haar toe voor een kus. Heel even liet Lily hem begaan, maar ze maakte zich snel los uit zijn omhelzing. Ze moest haar schetsboeken op gaan ruimen.
‘Wat zullen we gaan doen?’
‘Wandelen? Het is hier echt zo mooi. Ik ga later echt hier in de buurt wonen.’ Hij ging met zijn hand door zijn haar en grijnsde waardoor hij er erg aantrekkelijk uitzag.
‘Hm, kan je dat later niet een beetje vervroegen?’ vroeg Lily gevat. ‘Dan kan ik je vaker doordeweeks zien.’
Corné glimlachte. ‘Ik zal zien wat ik kan doen. Eerst maar m’n opleiding afmaken enzo. Elke dag minstens een uur reizen naar school vind ik echt te lang.’
‘Je kunt ook in Amersfoort je opleiding doen,’ grapte Lily. ‘Dan kunnen we samen naar school fietsen. Of wacht, dat gaan mijn vriendinnen niet leuk vinden. Nee, bij nader inzien denk ik niet dat het zo’n goed idee is.’
‘Dus jij hebt liever je vriendinnen?’ vroeg Corné.
Lily hield haar hoofd schuin. ‘Allebei is toch ook een optie?’
‘Tuurlijk,’ zei Corné en hij omhelsde haar. Genietend legde Lily haar hoofd tegen zijn schouder, als het moest kon ze dit uren volhouden. Helaas dacht Corné daar anders over.
‘Kom, dan gaan we wandelen. Knuffelen kan straks ook nog.’
‘Zo, Lily … laat maar eens zien wat je ervan gemaakt hebt.’
Haar handen trilden een klein beetje toen ze haar schetsboek opendeed. Ze had gehoopt van het weekend nog wat aanpassingen te doen, maar door de aanwezigheid van Corné had ze eigenlijk helemaal niet meer aan tekenen gedacht. Een paar keer had ze op het punt gestaan haar schetsboek erbij te pakken, toen Corné verdiept was in een boek. Maar iedere keer was er wel iets tussen gekomen. Het weekend was heerlijk geweest, maar nu had ze spijt dat ze niet toch wat voor tekenen had gedaan. Helemaal toen ze haar schetsen zag. Dat was echt niet haar niveau, ze kon veel beter. Zaterdag had ze zelf het bewijs gezien toen Corné het schetsboek van Aron had geopend. Gek eigenlijk dat ze het nog steeds het schetsboek van Aron noemde. Het was van haar, ze had het alleen maar gekregen van Aron. Precies op dat moment ving ze zijn blik. Hij glimlachte vriendelijk, zoals altijd. Heel even voelde Lily zich schuldig, maar waarom? Dat kon ze echt niet verklaren.
‘Lily, gaat het wel goed met je?’ informeerde mevrouw Huurman. Gelukkig was er, zoals altijd, geroezemoes in het tekenlokaal en was iedereen bezig met zijn of haar ding. Behalve Aron dan, hij hield haar nauwlettend in de gaten, leek het wel.
‘Jawel,’ antwoordde Lily. ‘Waarom zou het niet goed gaan?’
‘Je huiswerk is de laatste tijd onder niveau. Misschien maak je je zorgen om iets?’
Lily schudde haar hoofd. ‘Maar het lukte me gewoon niet om deze schetsen beter te krijgen. Ik weet echt niet wat ik moet doen.’
‘En wat nu als je het perspectief verandert. We kijken nu steeds vanuit dezelfde hoek naar deze scène. Misschien helpt het als je het vanaf een andere kant bekijkt …’
Beschaamd boog Lily haar hoofd, waarom had ze dat zelf niet bedacht? Normaal gesproken tekende ze altijd vanuit veel verschillende perspectieven. En nu had ze, onbewust, steeds hetzelfde gedaan.
‘Kan je daarmee verder?’
‘Eh … ja, dat denk ik wel. Dank u wel.’
Mevrouw Huurman glimlachte. ‘Je hebt echt talent Lily, ik zou het jammer vinden als je daar niet optimaal gebruik van maakt.’
Lily knikte langzaam. ‘Ik ga m’n best doen,’ beloofde ze. Ernstig nam ze zich voor om haar huiswerk voor tekenen weer serieuzer te nemen. Enthousiast pakte ze een potlood en begon aan een nieuwe reeks schetsen, waardoor ze alles wat zich om haar heen afspeelde vergat.
Wat denk je, gaat het Lily lukken om weer beter haar best te doen met tekenen?
Liefs,
Mirjam
Ik denk het wel als ze zich iets minder bezighoud met Corne!?
Tja, maar lukt dat ook?
Ik hoop het voor lily maar ik denk eigenlijk van niet
Oei, misschien ken jij Lily nog wel beter dan ik dan 😉 We gaan het zien …