Vorige week kon je lezen dat Marits vader vertelde dat haar moeder misschien wel weer thuis komt wonen. Marit sprak erover met James, maar die leek haar niet helemaal te begrijpen. Kan ze haar verhaal wel kwijt bij haar vriendinnen? Daarover lees je vandaag meer…
Voorzichtig goot Norah de vloeistof in het reageerbuisje. Ook al was meneer Verduijn lang zo streng niet als mevrouw Ploeg, ze wilde het proefje liever niet verpesten.
‘Perfect,’ zei Marit. ‘Wat moeten we nu doen?’
Allebei bogen ze zich over hun schoolboek en keken wat de volgende stap was.
‘Hm, afwachten dus.’
Allebei keken ze naar het reageerbuisje, maar er gebeurde niets met de chemische samenstelling.
‘Je moet geduld hebben,’ zei Verduijn, die net langs kwam lopen.
‘Dan kunnen we wel even kletsen,’ grinnikte Norah. ‘Hoe is het James?’
‘Goed,’ antwoordde Marit. ‘En met Ethan?’
‘Ook goed.’ Ze schoten allebei in de lach. ‘Zijn wij echt veranderd in meiden die elkaar vragen hoe het met hun vriendje gaat?’
Marit grinnikte. ‘Ik denk het. Een ander nieuwtje: mijn moeder komt binnenkort een dag naar huis.’
‘Echt?’ Norah keek haar vriendin verbaasd aan. Marit praatte bijna nooit over haar moeder en eigenlijk had Norah niet verwacht dat haar moeder ooit nog thuis zou komen wonen. Het leek heel definitief te zijn.
‘Ja. En …’ Marit leek even te aarzelen, maar vertelde toen dat er een mogelijkheid was dat haar moeder weer thuis zou komen wonen.
‘Dat zal jij best moeilijk vinden, of niet?’
Marit knikte. ‘Aan een kant vind ik het heel fijn. Maar aan de andere kant … weet je, er is zoveel gebeurd dat ik niet zomaar kan vergeten.’
Nu was het Norahs beurt om te knikken. ‘Dat begrijp ik.’
Marit slaakte een zucht. Van opluchting? ‘Echt … ik ben blij dat je dat snapt. Ik probeerde het aan James uit te leggen, maar dan merk ik echt dat m’n Engels niet goed genoeg is.’
‘Snapte hij het niet dan?’
‘Jawel,’ haastte Marit zich te zeggen. ‘Maar het duurde even. En ergens heb ik nog steeds het gevoel dat hij zich er niet helemaal van doordrongen is hoe ingewikkeld het is. Omdat ik de juiste woorden daar niet voor kan vinden.’
Norah glimlachte. Ze keek naar het reageerbuisje op de tafel en zag dat er iets begon te borrelen.
‘Snel, het poeder erbij!’
Hun gesprek was voorbij, maar Norah kon niet zomaar uit haar hoofd zetten wat Marit had verteld.
Na de les scheikunde liep ze met Marit naar beneden. Zij had nu handvaardigheid, terwijl Norah naar tekenen mocht. Ze was benieuwd hoe het met Lily ging. De laatste tijd had ze haar huiswerk een beetje verwaarloosd, had Norah begrepen. Zou het door Corné komen? Soms werd Norah echt helemaal gek van Lily’s enthousiaste verhalen over haar vriend. Norah had hem nog niet ontmoet, maar om de een of andere reden mocht ze hem niet. Voor haar gevoel veranderde Lily in een persoon die ze niet was, door toedoen van Corné. Het was bijvoorbeeld niets voor Lily om haar huiswerk voor tekenen niet af te hebben.
‘Succes bij tekenen!’ Marit stootte haar aan.
‘Ja, jij ook. Enne … dankjewel dat je me het verteld hebt van je moeder. Ik ben blij dat je zo open bent.’
De lach op Marits gezicht zei meer dan duizend woorden. ‘Ik leer met vallen en opstaan,’ zei ze.
Norah stak haar duim op en liep het tekenlokaal in.
‘En, heb je je huiswerk af?’ vroeg ze aan Lily, die al aan een tafel zat en druk bezig was te tekenen.
Lily knikte. ‘Ik had net een tussenuur, dus heb zelfs vooruitgewerkt.’ Vol trots liet ze schetsen zien aan Norah.
‘Wauw, hoe doe je dat toch, Lil?’
Verlegen haalde Lily haar schouders op. ‘Veel oefenen,’ zei ze. ‘Heel veel oefenen.’
‘Heb je daar nog wel tijd voor nu je een vriendje hebt?’ informeerde Norah op plagende toon.
Lily grinnikte. ‘Corné vindt het leuk dat ik teken. Afgelopen weekend heb ik een hele tijd getekend terwijl hij een boek las. Dat was heerlijk.’
‘Klinkt heel leuk!’ zei Norah zo enthousiast mogelijk. Ze wilde niet dat Lily merkte dat ze Corné niet zo aardig vond. Alleen al omdat Norah het zelf niet eerlijk vond tegenover Corné, ze had hem nog nooit ontmoet, dan kon ze toch niet haar oordeel over hem klaar hebben?
De tekenles verliep zonder veel bijzonderheden. Nu ja, Aron was weer eens bewonderend bij Lily komen staan en had een compliment gemaakt over haar schetsen. Norah wist bijna zeker dat zijn interesse voor Lily meer was dan puur haar kunst of de graphic novel. Maar omdat Lily verkering had met Corné was het niet verstandig daar iets over te zeggen.
‘Oké, voordat ik de dag met jullie afsluit, Norah en Aron, jullie hebben corvée. Ik wil iedereen vragen z’n kruk op tafel te zetten zodat deze twee makkelijk de vloer kunnen vegen.’
‘En als je je kruk niet op tafel zet, veeg ik de vloer met je aan,’ grapte Aron.
Vorig jaar bleef Lily altijd in het lokaal hangen als Norah met Aron corvée had, maar nu vertrok ze vast naar haar kluisje. ‘Ik zal tegen Marit en Eva zeggen dat je eraan komt.’
Norah stak haar duim op ten teken dat ze het gehoord had.
‘Hé Noor, heb jij al iemand met wie je samenwerkt bij Nederlands?’ vroeg Aron, toen hij de bezem tevoorschijn had gehaald.
‘Die opdracht die je per se met iemand met doen waarmee je nooit samenwerkt?’ vroeg Norah, een beetje ten overvloede. Welke opdracht kon hij anders bedoelen?
‘Yep.’
‘Nee, ik heb nog niemand. Hoezo?’
‘O, ik vroeg me af of je met mij samen wilt werken. Jij haalt altijd zulke hoge cijfers voor Nederlands.’
‘Je wilt dus graag meeliften met mijn hersens?’ plaagde Norah hem.
Aron knikte ernstig.
Als Lily nu vrijgezel was geweest had Norah voorgesteld dat hij haar zou vragen voor de opdracht. Kon ze het niet alsnog voorstellen en zo Lily … Nee, dat moest ze niet doen. Ze moest zich niet gaan bemoeien met het liefdesleven van haar vriendin, dat zou nooit goed aflopen.
‘Nou, vooruit dan. Wanneer gaan we eraan werken?’
‘Morgenmiddag? Dan zijn we na het vijfde al uit!’
‘Prima. Schiet je trouwens op met vegen? Ik heb vandaag nog meer te doen!’
‘Pfoe, ik wist niet dat jij zo’n slavendrijver was,’ verzuchtte Aron. ‘Misschien moet ik toch iemand anders vragen voor Nederlands.’
Norah rolde met haar ogen. ‘Je doet maar. Maar als je een negen wilt halen zul je toch echt met mij moeten samenwerken.’
Wat denk jij, gaan Aron en Norah een negen halen voor hun opdracht?
Liefs,
Mirjam
Mmm, ik weet het niet. Aan de ene kant denk ik het wel omdat Norah best wel slim is. Aan de andere kant van niet, k weet eigenlijk niet waarom. T is gewoon een gevoel☺
Ik vond het trouwens weer een leuk hoofdstuk! En ik ben het met Norah eens, want ik mag Corné ook niet zo erg. Mag u hem?
Tja, als ik daar iets over zeg verklap ik misschien wel hoe het verhaal verdergaat… dus je komt er vanzelf achter 😉
Ik mag die Corné nu ook n8et echt. Vooral niet omdat die Aron nu geen kans meer heeft, en ik vond ze juist zo goed bij elkaar passen.
Ja, dat is jammer hè, voor Aron. Maar aan de andere kant … Aron heeft ook een vriendin gehad. En wie weet wat er in de toekomst gaat gebeuren…